-recap-

Kim: Gerald, you nervous?

Gerald: No! Why did you ask?

Kim: Don’t lie to me. I can see it in your face, your nervous. Relax, okay. They wouldn’t do anything bad to you. Promise. I got your back.

Gerald: Kim, don’t worry about me. I know your friends wouldn’t hurt me. Saka tatago na lang ako sa likod mo if ever sasaktan nga nila ako. (laughs)

While Kim and Gerald were both laughing Kim’s barkada came.

-end of recap-

Empress: Ate kimmy, ano ginagawa mo kasama yang lalaking yan? (Looking at Gerald furiously)

The rest of the barkada also, shot daggers at Gerald.

Kim: Teka muna. Bakit ang sama niyo makatingin kay Gerald?

It was Kim’s turn to give bad stares at her friends.

Maja: Sino ba naman ang hindi magagalit sa taong yan, eh pina-iyak ka niyan diba.

Beauty: saka pinag walk out ka pa. Tapos hindi ka pa namin mahanap.

Gerald: uhhmmm , Kim sige una na ako.

Kim: (grabs gerald’s arm) Teka, wag ka ngang umalis. Dito ka muna, diba kasama kita? Wag mo ako iwanan.

Gerald: (whispers into Kim’s ears) Kim hayaan mo na akong umalis. Galit pa sa akin yung barkada mo eh. Nakakahiya naman kung mananatili ako ditto. Saka nakakapangilabot yung mga tingin nila sa akin. If stares could kill, hindi lang ako double dead, 5 times pa.

Kim: (laughing)Sira ulo ka talaga Gerald. Basta wag ka munang umalis, wala ka kayang kasama, kawawa ka naman pag mag isa ka lang diba. Basta chill ka lang, ako bahala sa iyo, ok. Sagot kita. (Smiles at gerald)

Kim then turned her attention to her friends who were waiting for her answer to their questions.

Kim: to answer your questions, at para kumalma na kayo. Una, wala ba akong karapatang mag karoon ng kasamang lalaki?

Maja: hindi naman sa ganon, its just that hindi kami sanay na may kasama kang lalaki.

Kim: (Cutting maja off) Eppsss, hindi pa ako tapos. Pangalwa, wala namang masamang ginagawa si Gerald. Bakit umiiyak ba ako ngayon? Tumatakbo ba ako palayo? Hindi naman diba.

Erich: Sino ba naman kasi ang hindi mag aalala, e minsan n niyang paiyakin ka. Malay ba naming kung ano pa ang gawin niya sa iyo. Pinoprotektahan ka lang naming.

Kim: Ayan na naman kayo eh, hindi niyo ako pinatatapos. Patapusin niyo muna ako sa sinasabi ko, ok.

Erich: sorry.

Kim: ok. Pangatlo, hindi naman si Gerald ang may gawa kung bakit ako nag walk out eh. Sarili kong desissyon yun, kung meron man siyang kasalanan, npaka liit lang noon, saka pinairal ko lang yung emotions ko at pride ko kaya nangyari yun. That’s why wag niyo siyang sisihin.

Beauty: Eh pinahiya ka naman niya kaya ka umalis diba. Kaya siya pa din ang may kasalanan.

Kim: Ang kulit niyo din ano. Sabing patapusin muna ako. Pang-apat, nag sorry na siya sa akin nung day na din na yun. Nakakagulat nga e, wala naman siyang dapat ipag sorry, pero nag sorry pa din siya. At bago may mag react ulit sa inyo, FRIENDS nap o kami nitong si Gerald kaya walang masam kung kasama ko siya.

Everybody was still quiet.

Kim: Okay, pwede na kayong mag react.

Erich: What? Friends na kayo? Pano nangyari yun? Noong minsan lang pinaiyak ka niya diba.

Kim: Hindi ka ba nakikinig kanina sa mga sinabi ko? Sayang naman yung laway ko, ang haba haba nung sinabi ko tapos hindi mo na gets. Di ba nga, wala siyang kasalanan, at nag sorry pa siya sa akin. So why can’t we be friends?

Empress: eh pano siya nag sorry sa iyo? Hindi ka nga Makita diba, saka magkakasama tayo nung Sunday.

Before Kim was able to answer Empress’ question, the bell rang. A sign for them to go to class.

Gerald: Kim, time na, alis na ako ha.

Kim: Naku, siya nga, teka, sabay na tayo, magkalapit lang naman ang rooms natin diba.

Gerald: hindi ka ba sasabay sa kanila?

Kim: naku, hayaan mo sila. Magkikita din naman kami mamayang recess eh. Sandal lang ha. Mag papa alam muna ako sa kanila, ok. Diyan ka lang, wag ka aalis.

Kim faced her barkada and told them that she would join Gerald to go to class. Everybody was stll shocked.

Kim: oh, sige, kay Gerald muna ako sasabay ha. Kita na lang tayo mayang recess. Mamaya na ko na  lang din ikukuwento kung pano kami naging friends ni Gerald ok. Mel, Erich? Sasabay ba kayo?

Mel: wag na, its fine. Go ahead. Kita na lang tayo sa room.

Kim: ok, bye.

Kim went back to Gerald.

Gerald: so, tara na?

Kim: tara punta na tayo sa rooms natin, baka maunahan pa tayo ng teacher natin eh. (smiles)

While on their way to their rooms, Gerald thanked Kim for defending him to her friends.

Gerald: Kim, thanks ha.

Kim: Huh?! Thanks para saan?

Gerald: Dun sa kanina. Ipinagtanggol mo kasi ako sa barkada mo e. saka you didn’t have to say na wala akong kasalanan. Kasi ako naman talaga ang punot dulo kung bakit ka nag walk out diba.

Kim: Isa ka pa pala sa mga physically present yet mentally absent kanina. Wala talagang nakinig sa explanation ko kanina. Sinabi ng it’s my fault. Kung may fault ka man ay yung naging honest lang sa akin and I’m evem thankful for that. Kaya hindi ka dapat mag thank you sa akin. Over reacting lang talaga sina Erich. (smiles at gerald)

Gerald: Sige ganito na lang. Thank you kasi hindi mo ako hinayaang mag isa. Ano ok nab a yun?

Kim: ayun, a more acceptable reason to thank me. Teka, hanggang thank you na lang bay un?

Gerald: huh? What do you mean?

Kim: kasi kung thank you lang, hindi naman ako mabubusog nun eh. (laughing)

Gerald: (laughs too) ah, ganun ba. Sige, mamayang recess or lunch puntahan mo ako.

Kim: Bakit? Ililibre mo ako? (acting like a child who is about to be given a toy)

Gerald: Alam mo ang cute mo. Ang cute cute ng reaction mo. (pinching both of Kim’s cheeks) pag ganyan ka lagi, baka mapadalas ang pan lilibre ko sa iyo a.

Kim: (looking annoyed) Aray, kung ganito lang naman lagi pag ililibre mo ako, naku wag na lang.

Kim walked ahead of Gerald, like she is leaving him. So Gerald ran after her.

Gerald: (looked worried) Ui, Kim, joke lang. Galit ka na ata e. Promise hindi ko na pipisilin yang pisngi mong sobrang cute. (smiling)

Kim: (laughing) Naku, nambola ka pa. Sige andito na tayo sa mga rooms natin kaya bye bye na ok. Mamaya na lang ulit. (still laughing)

The both of them are nearly inside the room, but couldn’t get the will to go inside just yet.

Gerald: (laughs) ok. Sige good luck sa mga subjects.

Kim: Ikaw din, makinig sa mga teachers ha.

Gerald: Ikaw din, wag masyadong madaldal.

Kim: Ikaw din, wag patayo tayo.

Gerald: Ikaw din, wag… (thinking)

Kim: Oh, wala ka ng masabi ano? (smiles)

Gerald: hindi ah, ito pahabol ko. Huwag masyadong lumapit sa boys ha. (smiles in a teasing manner)

Kim: (blushes) huh?! Ako? Lumapit sa boys? Excuse me. Sila ang nalapit sa akin, saka asa pa sila.

Gerald couldn’t contain his laughter, then he exploded laughing at Kim’s remark.

Kim: (looking embarassed) bakit? Totoo naman yung sinabi ko ah. Boys talaga ang nalapit sa akin. (Pulls Gerald’s shirt)Hoy, tumahimik ka nga diyan. Nakakahiya ka e, tawa ng tawa dami pa namang tao. Sige ka, baka isipin nila nababaliw ka na.

Gerald: (still laughing) eh kasi naman, ang lakas ng fighting spirit mo e. Sige na, baka nga isipin ng mga kaklase ko nababaliw na ako. Ikaw kasi e, kung mag joke.

Kim: (looking annoyed) joke?! Hindi yun joke no. Papasok na ako, bahala ka diyan sa buhay mo.

Gerald: Kim, teka sorry na.

Gerald was about to follow Kim but just as he was about to do it, their teacher arrived.

Ms. Sindak: Mr. Anderson, saan ka pupunta. Go to our seat.

Gerald: Yes Ma’am. Sorry po.

Kim saw the whole exchange and laughed.

Kim: (thinking) kawawa naman si Gerald, napagalitan pa dahil sa akin. (then laughs)

Mel and Erich noticed Kim laughing in their room. So they went where Kim was.

 Mel: Aba, parang napakasaya ata natin ngayon. Bakit Kim? ano ba ang nangyari?

Erich: oo nga Kim, tawang tawa ka diyan ng mag isa e. Share ka naman. (nudging Kim)

Kim: naku, kayo talaga. Mga chismosa, umupo na nga kayo sa mga upuan ninyo at baka dumating na si ma’am, magaya pa tayo dun sa isang tao. (laughs)

Mel And Erich: Isang tao? Sino?

Kim: Naku, kukulit. Umupo na nga tayo at baka nga mapagalitan pa tayo ni ma’am.

While Kim was on her way to her seat the two followed her.

Mel: Kim, dali na sabihin mo na. Yun “isang taong” yun ba ang dahilan kung bakit ka tawang tawa?

Erich: oo nga Kim, share. Diba barkada mo kami, no secrets diba.

Mel and Erich kept on trying to make Kim spill out what they want to know, but Kim didn’t give in. Until their teacher came and saw Mel and Erich.

Ms. Manalo: Ms. Gonzales and Ms. Ricks, what are you doing to Ms. Chiu? Go back to your seats.

Mel And Erich: Yes Ma’am.

While Mel and Erich where going to their seats, Kim laughed at them mockingly.

Kim: Ayan kasi, sabi namang wag makulit e. (sticks her tongue out to Mel and Erich)

All of them continued on with their classes. And as usual for the barkada, they met up for recess, but they became too busy with their school works that they forgot about the somewhat interrogation they were doing to Kim.

Kim also forgot to go to Gerald and planned to meet up with later after their classes are dismissed.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------