Evidence 10
I'm A Psycho‘Daehyun tu dah tak sayangkan kau lagi... Sebab tu dia lari dari rumah. Kau tu cuma sampah bagi dia!’ Jongup terbangun dari tidurnya. “Mim... Mimpi???” kata Jongup. Dia memicit-micit kepalanya. “Jongup? Awak dah bangun?” kata satu suara. “Youngjae hyung?” kata Jongup. Youngjae mengukirkan senyuman ke arah Jongup. “Awak tertidur semalam masa tengah tunggu kami balik. Mianhaeyo sebab buat awak tunggu lama,” kata Youngjae.
“Gwaenchana, hyung!” kata Jongup sambil memaparkan senyuman manis. Kepala Jongup diusap oleh Youngjae. “Buat apa kau layan budak tu?” kata Yongguk. “Yongguk hyung,” kata Youngjae. “Apa? Kau bukan nak pergi tempat kerja kau ke tadi? Pergilah sekarang,” arah Yongguk. “Ne... Hyung pergi dulu ye, Jongup,” kata Youngjae sambil mengusap kepala Jongup. “Ne, hyung! Jangan balik lambat lagi tau,” pesan Jongup. Youngjae hanya tersenyum.
Youngjae pun melangkah keluar dari rumah tersebut. “Kau pun pergilah siapkan kerja kau tu,” kata Yongguk. “Kerja?” kata Jongup. “Amboi... Kau dah lupa??? Hari ni aku nak kau bersihkan bilik aku,” arah Yongguk. “Arasseo, hyung,” kata Jongup. Dia pun segera memulakan kerjanya. Yongguk hanya memerhati Jongup dari jauh. Yongguk hairan. Jongup tak rasa marah ke disuruh buat semua ni? “Tapi, dia takkan bunuh aku, kan???” getus hati Yongguk.
*****
“Kim Himchan, 16. Betul ke kau yang bunuh diorang semua tu?” soal Youngjae kepada Himchan. “Ya, saya yang bunuh diorang. Saya. Memang saya!” kata Himchan. “Kenapa kau bunuh diorang?” soalnya lagi. “Saya geram dengan diorang. Saya hilang kawalan pastu saya terus bunuh diorang,” terang Himchan. “Enam lawan satu. Bukan ke tu mustahil???” soal Youngjae serius. “Itu... Saya guna pisau masa nak bunuh diorang,” terang Himchan lagi.
“Mana kau dapat pisau tu?” soal Youngjae. “Pisau tu...,” kata-kata Himchan terhenti di situ. “Kenapa?” soal Youngjae. “Pisau tu saya memang dah saya bawa dari mula lagi,” kata Himchan. “Jadi, selama ni kau selalu bawa pisau dengan kau? Kemana-mana saja???” kata Youngjae. “Ya... Saya sentiasa bawak pisau bersama saya,” kata Hicmhan. “Kenapa kau bawa pisau tu?” soal Youngjae. “Saya takut kalau ada orang cederakan saya. Sebab tu saya buat persediaan awal,” kata Himchan.
Youngjae mula mencatat segalanya di buku notanya. “Kalau kau tipu aku, kau tau lah akibatnya...,” kata Youngjae. Darah Himchan mula berderau. “Se...Sebenarnya...,” kata Himchan. “Apa?” soal Youngjae. “Ani... Takde pape,” sambungnya lagi. “Kalau takde pape, saya pergi dulu. Saya akan soal awak lagi nanti. Arasseo?” kata Youngjae. “Ne...,” balas Himchan. Sememangnya Youngjae tak percaya Himchan dah bunuh geng Park tu. Memang dia tak boleh terima. Setahu Youngjae, Himchan ni pelajar terbaik kat sekolah ni. Mustahil dia buat macam tu.
*****
“Jongup hyung???” soal Zelo. “Zelo ah! Oraenmanida,” kata Jongup. Zelo terkedu. “Hyu... Hyung...,” kata Zelo tergagap-gagap. “Wae?” soal Jongup. “A... Ani! Saya rindu sangat kat hyung. Kaja! Jom pergi beli makanan,” kata Zelo. Tangan Jongup ditarik dengan kuat. Zelo bukannya nak bawa Jongup pergi kantin tapi dia bawa Jongup pergi tempat lain... “Zelo ah, awak nak bawak saya pergi mana? Kantin kat sana tu lah...,” kata Jongup.
“Diamlah! Kau jangan banyak cakap boleh tak???” kata Zelo. Jongup tergelak kecil. “Apsal kau gelak, hah???” marah Zelo. “Aku dah tau tujuan kau yang sebenar sejak awal lagi,” kata Jongup. “Apa maksud kau???” kata Zelo. Tangan Jongup yang dipegangnya tadi dilepaskan. “Kau memang dari awal bercadang untuk bunuh aku, kan?” kata Jongup. “Seolma... Macam mana kau tau?!” jerit Zelo. “Aku tak sebodoh yang kau sangka,” kata Jongup.
“Tak guna! Kau memang sengaja je kan buat-buat tak tau! Kau memang pandai berlakon... Ahahahahahaha! Apa yang kau dah buat kat sushi yang aku kasi tu, hah???” kata Zelo. “Aku tak makan tapi aku buang. Aku tau yang kau dah letak racun dalam tu,” kata Jongup. “Kau memang hebat... Aku tak sangka kau dapat tau pasal racun tu,” kata Zelo. “Dan sebab tu jugaklah kau terkejut masa nampak aku tadi. Kau ingat aku dah mati sebab makan sushi tu,” kata Jongup.
“Ahahahahahaha!!! Aku memang tak sangka orang macam kau ni hebat gak, ek? Tapi, kau takkan terlepas lagi kali ni. Kau takkan dapat lari!” kata Zelo. Jongup mula rasa tak sedap hati. “Takkanlah...,” kata Jongup. Tiba-tiba, tangan Jongup diikat. “Bagus! Ikat budak tu cepat lepas tu bawak dia masuk dalam kereta ni!!!” arah Zelo. “Apa korang buat ni???!!! Tak guna!!! Lepaskan aku!!!!!” marah Jongup. “Diamlah!!!” marah Zelo. Perut Jongup ditumbuk banyak kali.
“Diam pun kau... Bagus! Kan aku dah suruh kau diam tadi tapi kau tak nak... Terimalah akibatnya!” kata Zelo. Jongup rasa badannya jadi lemah. Dia dah tak dapat bergerak lagi. Darah mula mengalir dari mulutnya. Lepas tu, apa yang jadi pun Jongup tak tau sebab dia dah pengsan... “Cepat! Bawak dia masuk dalam kereta ni. Pastu bawak di pergi vila aku. Kurung dia dalam bilik bawah tanah tu. Arasseo?!” arah Zelo.
*****
“Jongup!!!” kata Yongguk tiba-tiba. “Yongguk hyung, gwaenchana?” soal Youngjae yang sedang berada di sebelahnya. “Gwaenchana... Aku cuma bermimpi buruk je tadi,” kata Yongguk. “Tapi, kenapa kau sebut Jongup?” soal Youngjae. “Oh... Sebab aku mimpi Jongup kena tangkap dengan-,” kata-kata Yongguk terhenti kerana tiba-tiba saja Youngjae bangun. “Mungkin dia betul-betul kena tangkap sekarang ni. Lagipun sekarang ni dah lewat tapi Jongup masih belum balik!” kata Youngjae. “Seolma...,” kata Yongguk.
Chapter seterusnya ada pembunuhan sikit .___.
Comments