Sabado ngayon ayon sa kalendaryo. Umaga na at ang ilan ay tila abala na sa mga pang araw araw nilang gawa.

Isa na dito ay ang pag tiktilaok ng alagang manok mula sa katabing bahay,
Ang regular na pag tawag ng "taho" ni Ka Timyong,
Ang parating pagwawalis ng tapat bahay ni Manang Fe,
At ang pag sinag ng araw at pagtagos nito sa unting uwang mula sa bintana ng kwarto ng anak ni Aling Marites.

Ordinaryong araw ika nga, at ang ordinaryo'y naiiba din sa bawat paglipas ng taon,
At ang parati ay di mananatiling parati dahil may mga bagay na unti unti ring nagbabago sa daloy ng panahon.

Pero sa bawat pagbabago may mga bagay na mananatili at nauulit.
Kagaya ng pagtingala ni Irene sa ikalawang palapag ng bahay ni Aling Marites, kung saan naandon ang kwarto nitong si Joy.
 

"So di alam ni Joy?" wika mula sa likuran ni Irene na kaniyang ikinagulat.
"Bakit ba lagi kang nalitaw kung sansan na walang pasabi?" sabay palo ni Irene dito dahil sa inis.
"Bakit pa lagi mo kong sinusungitan?" sabay haplos nito sa nasaktang balikat

Di na nakipagtalo itong si Irene at bumalik na lamang ulit sa pagkakatingin sa silid ng kaibigan niyang matalik

"Joy..." bulong ni Irene sa sarili habang nakatingin sa kwarto ni Joy, "hmmm.." sabay tanaw naman ngayon sa katabing bahay nito.