“Ikaw ba…?” may pagaalinlangan.

“miss mo ba ako…?” dagdag ni Jujoy sa tanong niya mula sa kabilang linya. Tila pa nga mas malakas pa yata ang tibok ng puso nito kesa sa lakas ng boses niya nang tanungin niya ito kay Wanwan.

“...bb-baliw ka talaga..” sagot ni Wanwan sa kanya.

Kung nakikita nga la-ang nila ang tingkad ng pula sa pisngi nila, siguro nagkahiyaan na ng husto ang dalawang babaysot.

Pero di bale, halata naman  sa boses ni Wanwan na nahihiya siya, “of course…..” sagot niya. 

Nangiti si Jujoy, bukod sa naaaliw siya dahil naiba na talaga ang punto ng pagsasalita ni Wanwan dahil may katagalan na sila doon, nangiti si Jujoy, dahil iyong sinabi ni Wanwan yung gusto niyang marinig, kompirmasyon mula kay Wanwan na miss rin siya nito.

 “Miss…..na miss...na miss...na miss na kita, Jujoy..” bulong ni Wanwan na nakangiti, nahihiya’t kinikilig.

Nanatili silang ganon. 

Nakangiti..

Tahimik. 

Nilalasap ng pandinig, ng pakiramdam, ang paghinga ng bawat isa sa magkabilaang linya. Sa paraang yon kasi, lalo na kapag nakapikit ang dalawa, pakiramdam nila’y magkatabi lang sila.

Na gaya lang dati, bago umalis si Wan pa Canada, nakasandal si Jujoy sa balikat ni Wanwan, at ang in-sync na paghinga at init ng presensya nila ang pinakikiramdaman ng isa’t isa.

Nakakagaan n