Chapter 9
Love is Patient"Hey!" Kara tapped Kim's shoulder during their merienda break. "Saan ka na ba nakarating? Kanina ka pa tulala!"
Kim just looked at her friend and sighed.
"Hay naku! parang alam ko na ito! Hindi mo pa rin ba nasasabi kay Gerald?"
Kim shook her head. "Hindi pa."
"Aba kelan mo balak sabihin? Kapag time for you to leave or baka naman aalis ka na lang na hindi nagpapaalam?"
"Syempre hindi, hayaan muna nating matapos yung exam nya, ayokong mawala ang focus nya while taking the exam."
"Better tell him soon, mas lalong magagalit yun kapag pinatagal mo."
"I know!"
"Tapatin mo nga ako, gusto mo ba talagang umalis ng Pilipinas?"
Kim looked at Kara. "Anong klaseng tanong yan?"
"Bakit hindi mo na lang sagutin?"
Kim sighed again for the nth time. "I wanted to take this once in a lifetime opportunity."
"Are you ready to take the consequences upon doing this?"
"Kara, ang pinakaayaw ko sa lahat ng mga posibleng mangyari kapag ginawa ko ito ay ang magalit si Gerald sa akin, ayokong iwan siya, pero kelangan. Para sa amin din itong gagawin ko."
"Kimmy kahit na paano pang paalam ang gagawin mo, masasaktan at masasaktan siya, iiwan mo e! To think na wala siyang alam simula pa nung una!"
"Believe me Kara, I am tempted to tell him kahit noon pa kaso naunahan ako ng takot, saka nagrereview siya for BAR exam, baka ako pa ang makasira ng concentration niya."
"Kim, I'm leaving the decision to you, ikaw ang mas nakakaalam kung anong gagawin, I can't tell you not to pursue your dream kasi alam ko matagal mo nang inaantay ito- ang maging surgeon sa States. 2 years is a bit long, madaming pwedeng mangyari,pero I just hope na mas maging matatag kayo ni Ge."
"Natatakot ako sa magiging reaction ni Gerald."
"Kelangan mong harapin ito. I'm sure he'll understand!"
"Pero pano pag hindi? pano kung ayaw niya sa long distance relationship? Kara di ko kakayanin yun!" she's now on tears..
Kara wrapped her right arm around Kim's shoulder."Don't think that way! Si Gerald pa? inantay ka nga niya ng ilang taon bago kayo naging official couple, itong dalawang taong pag-aantay pa? "
"E pano kung ayaw na niyang mag-antay? Baka maghanap na siya ng iba." she cried harder.
"Kimmy, wala pa nga e! wag kang mag-isip nang kung ano-ano, wait until magkausap kayo ni Ge!" Kara comforted Kim and stayed until she stopped crying.
"Sabihin mo na mamaya sa kanya ha?"
"Anong sasabihin niya? Kanino niya sasabihin?"
Kara and Kim looked up, Gerald's in front of them.
"Ge! ang aga mo atang sumundo?"
"Maagang natapos ang exam,last day kasi!"
"aah, sige iiwan ko na kayong dalawa. Kimmy,okay na! Ako na mag eendorse sa next shift, you can go." Kara hugged her friend.
Gerald sat beside Kim. "Are you okay? ano yung sinasabi ni Kara kanina?
Kim looked at Gerald." Wala.. wag mong pansinin yun!"
Gerald held her face. "Umiyak ka ba? "
"Hindi.. hindi."
"Are you sure you're okay?" Kim nodded and hugged him.
They stayed in that position for minutes until they both decided to go.
When they were at his condo, Kim kept shut. Gerald knew something's wrong but wouldn't want to force her to tell what's bothering her.
"Babe, you okay? Baka masyado ka nang stressed dyan sa trabaho mo, what if you take a leave, magbakasyon tayo! kahit saan mo gusto!" he suggested cheerfully.
Kim felt guilty, she has to tell him soon!
"Babe! you okay? nakikinig ka ba?"
Kim nodded. "Ge, okay lang ako! I don't think taking a leave from work is necessary!"
"Why not? Come on babe, let's enjoy!"
"Ge,mahirap yan! Maraming nagkakasakit na mas kelangan ng tulong ko."
Gerald sighed. "I understand, maybe next time!" he took a seat beside Kim. "Pahinga ka na!"
They both headed to their room and took a rest. Kim wasn't able to sleep, she's thinking all the possibilities that may happen between her and Gerald.
The next morning Gerald woke up without Kim on his side. He went downstairs and found Kim cooking breakfast for them. Gerald hugged her from behind and kissed her right cheek. "Misis na misis naman ang dating mo."
Kim smiled and looked at him. "Baka masanay ka, ngayon lang ito ha?' she giggled.
"Babe, pwede bang panghabang buhay na lang?"
"Sige na, umupo ka na doon at kakain na po tayo, wag munang magulo para mabilis matapos."
Gerald did as she ordered. He took a seat at the dining area and waited for her. When everything's ready, they started eating.
Fifteen minutes before seven, they're already at the hospital. "Saan ka pupunta while I'm on duty?"
"Sa bahay lang, I will just be waiting for you."
Kim smiled. "lumabas ka naman! meet some friends."
He shook his head. "Lalabas lang ako pag kasama ka!" he winked at her.
"Gerald, try to go out na di ako kasama, hindi naman tayo pwedeng magkasama lagi."
"I would rather stay and sleep at home."
"Hay naku! ang tigas ng ulo!"
Gerald smiled and gave her a smack. "Sige na, get inside the hospital before ka pa mastress lalo." he laughed. "I love you! I will fetch you at 3pm."
Kim smiled and nodded, she went inside the hospital while Gerald drove home.
Comments