Chapter 23
Love is PatientFew more days, Sandra and her baby with the help of Gerald got out of the hospital. He gave her his cell number to keep in touch, Gerald would lend her financial support for the baby while she's still jobless. Sandra is an orphan, she never had a family to lean on during tough times. Gerald knew about that, so he didn't hesitate to help her.
Sandra waited for Kim at the doctor's lounge at 10 am in the morning. She wanted to talk to Kim about Gerald. Kim went out of the OR theater at 11 am. She stopped at the door when she saw Sandra, Sandra stood up and smiled at her.
"Kim, huwag kang mag-alala, hindi ako manggugulo. Gusto ko lang humingi ng tawad sa iyo. Hindi ko sinasabing balikan mo si Gerald pagkatapos ng mga sasabihin ko sa iyo, gusto ko lang malaman mo ang katotohanan."
Kim agreed to talk to her. "Halika, dito tayo." She sat oppositely to where Sandra's seated.
"Kim, napakabuting tao ni Gerald. Alam kong pareho nating alam yan. Hindi siya ang tatay ng anak ko."
Kim looked at Sandra, she can see her sincerity.
"Sa kanya ko ibinigay ang responsibilidad na hindi naman talaga dapat sa kanya, I'm already pregnant when we saw each other at the bar. Walang nangyari sa amin, I set him up that night para palabasin na may nangyari sa amin."
Kim felt like bursting when she heard her confession.
"Pero kahit nalaman niyang hindi siya ang tatay at wala siyang responsibilidad sa amin ng anak ko, tinulungan pa rin niya kami. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa amin ng anak ko kung wala si Gerald. Hindi ko siya itatali sa responsibilidad na yun, may mas malaki siyang responsibilidad na dapat gampanan."
Kim looked at her.
"Iyon ay bilang asawa mo, Kim."
Kim shook her head and was teary eyed. "Hindi ko alam ang sasabihin ko. Bakit mo nagawa sa amin ito?"
"Hindi mo kailangang magsalita, gusto ko lang sabihin iyan sa'yo. Guilty ako sa ginawa ko sa inyong pagsira. Hindi ko aakalaing nagawa ko iyon, hindi ako masamang tao Kim, desperada lang ako nung mga panahong iyon dahil ayaw akong panindigan ng nakabuntis sa akin. Pinilit niyang ipalaglag ko ang bata, pero kailan man hindi ko yun magagawa. Nung nakita ko si Gerald, pumasok sa utak kong perfect timing na nga siguro iyon. Pero nagkamali ako doon, patawarin ninyo ako, patawarin mo ako!" she is crying.
Kim is as well crying..Why would these things need to happen? She and Gerald are both victims to this situation. She can imagine how painful the past few months were, for him.
"Kim, sana balang araw, you'll find time to forgive me. Contact me with this number if you're ready. Makakatulong din sa ikapapanatag ng loob ko ito." she gave her a paper with her number written on it and left.
While on her way to the exit door, Sandra saw a familiar face. She went near that person and confirmed, that person is her ex boyfriend, the irresponsibble father of her baby. She immediately went near and hit him on the chest.
"Walang hiya ka talaga! Wala kang paninindigang tao! Napakasama mo!"
"Hey! stop it!"
"Andrew, hinding hindi mo kailanman makikita ang anak ko, kahit kelan hindi ka magiging mabuting ama!"
Andrew held her arms and pulled her on the side. "Huwag kang mag-iskandalo dito!"
"Bakit? nahihiya kang malaman nila na wala kang kwentang ama?"
"Tumigil ka na, sabi!"
""Walang hiya ka!" she slapped his face and left.
Kim saw the drama. Andrew is the irresponsible man behind all these!
"Kim, sandali. Mag-usap tayo." Andrew ran after Kim.
"Andrew, ano bang pag-uusapa natin?" she's trying to hold her tears.
"Kim, alam kong nakita mo yung nangyari, magpapaliwanang ako. Aayusin ko ang lahat kay Sandra, basta wag lang maapektuhn yung tayo Kim, please."
"Tayo? Andrew walang tayo! Sinabi ko yan sa iyo noon pa. May asawa akong tao."
"Pero yung asawa mo naghanap ng iba!"
"Wala kang karapatang sabihin iyan. Sana alam mo, na ang dapat na naging responsibilidad mo, asawa ko ang umako!"
"What???"
"Oo Andrew, si Gerald ang umako sa responsibilidad mo kay Sandra at sa anak niyo. Kaya kami naghiwalay! Ikaw ang lahat ng may kasalanan nito!" she can't help but cry.
"Kim, sandali..huwag ka namang ganyan."
"Andrew, simula ngayon, hindi na tayo magkakilala, ayoko ng isang kaibigang tulad mo!"
"Kim!"
Kim walked away...
"O bakit ka naman umiiyak?" Kara went near her and hugged her.
Comments