Blitz chess – Ang blitz chess ay isang uri ng speed chess na kung saan ay mayroon lamang 3-10 minutes ang bawat manlalaro upang makapagtapos ng isang chess game. Kung sino man ang pinakaunang maubusan ng oras kahit wala pang checkmate ay default na talo sa laban.

Seulgi’s POV

Kinakabahan ako.

Papunta na ako sa canteen para sunduin si Irene, pero kasama ko ngayon si Byul kasi kakatapos lang namin ng klase.

“Ayieee, hindi nagdadala ng kotse pero nagdala para ihatid si Irene sa kanila. Naglevel up ka na, beh.”

“Ang kulit mo, Byul.”

“Tapos, ano ‘yon? Ipapakilala ka sa nanay ni Irene? Grabe beh, ang bilis mo naman kumilos. Speed!”

Alam mo, itong si Byul? Ang sarap batukan eh ano? Ang kulit eh, sinabi na ngang mag c-chess lang kami at hinahanap ako ng nanay kasi until Sunday si Irene sa amin. Not sure pa kung overnight from Sunday to Monday. Depende pa raw.

“Sana matapilok ka,” kunwari ay pagalit kong sinabi. Anyway, hindi pala sasama si Byul kasi may gagawin siya pagkauwi tapos may family outing ata sila bukas until Sunday sa Laguna.

“Chilax ka lang beh, makikitang nakakunot noo mo. Gusto mo ba ‘yon? Dapat presentable ka sa Nanay ni Irene. Sayang kasi naka dress code tayo ngayon, edi sana nakaporma ka ngayon?”

“Gagu, Byul. Ang kulit mo eh no?”

“Ayieeee. Ako na kinikilig para sa inyo. ‘Wag mo akong kakalimutan ah?”

Hindi ko na kaya, kinaltukan ko na si Byul.

“Kakalimutan kita kung ganyan ka, ang kulit mo beh.”

“Ayieee, nag beh siya kahit ayaw niya ng cs.”

“Gaga, mahilig ako sa cs. Pangit nga tawag ko sa’yo madalas eh.”

“Nakaka hurt ka naman ng feelings. Eh mas pangit ka eh.”

Nag tuloy tuloy pa ang asaran namin hanggang sa nakarating na kami sa canteen. May katabi si Irene na lalaki, hindi namin kilala kung sino.

“Huy, Seul. Get your girl! Bilisan mo, baka maunahan ka.”

“Gago, malay mo kagrupo. Ang OA mo naman,” sabi ko nalang. Ang hyper hyper nitong kasama ko, ang sarap itapon sa ilog. Pero mukhang walang pake ‘tong si Irene. Bored ba siya or what?

“Kung ayaw mo, ako nalang tatawag. Papalayasin ko yung lalaki para sa’yo. Syet, ako ninong ninang bestman tsaka ring bearer sa kasal ah?”

“Kingina mo, Byul. Bahala ka sa buhay mo.”

Napatawa naman ako sa sinabi niya. Bakit kasi ganito itong kaibigan ko na ‘to ngayon? May nangyari bang maganda rito, o type lang akong asarin?

“Irene!” sigaw ni Byul.

Napatingin si Irene sa direksyon namin at bumalik sa kausap niyang lalaki. BIgla rin siyang tumayo, pero hinawakan siya nung lalaki sa wrist. Aba aba, ano ‘tong drama na nakikita ko?

“Huy, Seul. Tamo oh, mukha silang nag e-LQ.”

“Geh, sabi mo eh.”

“Ayieeeeeeee, affected.”

Ngiti ngiti nalang tayo para kunwari ay kalmado pa. Kanina ko pa gustong batukan ‘to eh. Bumalik tingin ko kay Irene pero parang uncomfortable na siya, siguro kunin na namin siya bago pa siya mawala sa mood. Pupunta pa naman kami sa kanila, baka awkward sa byahe huhu.

Binilisan ko na yung lakad ko para makalapit na ng mas mabilis sa kanila. Sinabayan naman ako ni Byul. Isa’t kalahating kabayo kasi ‘to kaya mabilis maglakad. Char.

“Irene, tara na?” sabi ko. Pero nakahawak pa rin yung lalaki sa kanya.

“Irene? What's going on between you and Seulgi?”

“Wala kang pake. Ngayon ka lang ba nakakita ng babaeng magkasama? I already told you na hindi nga ako natanggap ng manliligaw. Can you please stop?”

Ah, manliligaw.

“Oh come on, it’s been months. Don’t tell me na you’re also falling for this brat like those girls sa engineering department?” sabay turo nung lalaki sa akin. Hanuh rhaw? Brat? Ako? Ay wow, hindi ako informed. Pero anyway, I don’t care. I can take any chismis like that pero ‘wag niya nalang galawin mga kaibigan ko. Makakatikim siya... ng suntok.

“Who are you calling ‘brat’?”

“See, you’re defending her! Are you a lesbian or what? Kaya ba hindi ka natanggap ng manliligaw? Oh wow, what a discovery.”

Ay puta, the nerve of this guy. Magtatanong ka na nga lang kung pwede manligaw tapos ikaw pa may gana magsabi ng kung anu-ano? Damn, what a jerk.

"Wow, red flag" bulong ni Byul sa akin.

​​​​​​​​​​

“It doesn’t matter,” mabigat na sabi ni Irene. Hala ka beh, galit na ata. 

 “Don’t speak to people like you know them. What is it for you ba if I’m lesbian, straight, or what? I have my own choices and it doesn’t matter to you kung straight ako or if I prefer girls. You’re not in a position to know things kasi you’re just no one to me.”

OH DAMN, kalma lang Irene Bae. ‘Wag ka po magalit, kalma ka lang po. Napatingin ako sa lalaki at mukhang natahimik na siya. Ikaw kasi eh, napaka mapilit mo eh.

“This gives me more reason to reject y—” pagsasalita ni Irene. Kaso...

Biglang binagsak nung guy yung phone niya. Nagulat si Irene which causes her to flinch. I don’t know why pero bigla akong pumunta sa harapan niya to guard her or what. Pero... o , makikipag away na ba ‘to? Gagi pri, ‘wag. Hindi ako basagulera. Sabi kasi nila na kapag main character ka raw, magaling ka raw sa mga bagay bagay para magmukhang astig. Eh puta, hindi pa nga ako nakakasuntok ng unan. Ano ba ‘yan Seul, feeling cool ka. Ayan kapag nag physicalan, rekta clinic ka ngayon.

“Fine. Maganda ka lang pero I don’t think my efforts will ever reach you kasi sobrang baba ng standard mo,” sabi nung guy. Ay wow, the audacity to talk about standard when his personality is trash itself.

Napansin ko na nakahanda si Byul sa possible na physicalan. Siya talaga yung frontliner sa amin, tank na mm. Ganoin. Pero pwera biro, ang heavy na ng atmosphere dito. Baka siya talaga yung main character dito.

“Sayang ka, Irene” sabi niya tapos napatingin siya sa akin. Napangisi siya sabay nagsabi na “And for you, university girl grush? I shocked to know that this school’s population are mostly lesbians. Damn you people. You’re just a flirt and maybe a whor—”

*slap*

Ang bilis ng pangyayari pero nasampal ni Irene yung lalaki. Ang lutong ng tunog, bakit ganon? Sana okay lang siya... ay hindi pala. Deserve pala.

Nasa likuran ko lang ‘tong si Irene kanina eh. I don’t really care if I hear those words, so why is she so worked up about these things? Hinahayaan ko nalang silang magsalita, alam ko naman sa sarili ko na hindi naman totoo. I’m not even affected a bit. Siguro nasanay lang ako sa family namin? Pero I can fight if I want to naman, but not now. Ayaw ko ng gulo.

“That’s below the belt.”

The atmosphere was so heavy and even yung ibang students na nakain dito ay napatigil. Medyo thankful na kanina pa tapos yung lunch time, kaya wala masyadong tao. Pero this is getting out of hand. Kailangan ko na ilayo si Irene dito, at kung ano pa ang mangyari.

“Irene, let’s go.”

“No.”

Para akong hinihila pababa sa sobrang intense ng boses niya.

“What, you’re gonna ask me for an apology? Masyado kang cliche, that’s why I won’t say anything. It’s the truth.”

"Tanga, I don't need your apology... sino ka ba?" panimula ni Irene. You can tell na she's triggered.​​​​​

"Tell everyone your opinion kasi in the end mukha kang tangang naghahanap ng validation at attention. Though, I'll tell you na mali ka to tell someone you don't know na they are a . Alam kong hindi siya ganon kaya ako nagagalit. Again, I don't need an apology from someone who's so pathetic na nagmumukhang tanga para makakuwa ng attention.”

Natanga pa nga si kuya. Okay, tama na. Let’s stop this conversation.

“Hey, ano bang pangalan mo?” tanong ko. Gusto ko lang tanungin para pumagitan na sa kanila.

“No way I’m giving my name to you. You don’t deserve it.”

Ah ganon? Gusto ko lang naman ng diplomatic way na usapan. Inaaway din ako, luh.

“Oh, okay. Tama ka nga naman, I don’t deserve learning the names of trashy people like you. Anyway, don’t go near Irene, okay?”

“Wow, coming from trash like you. Also, I don’t have any reasons to, and what is it to you? What will you do about it?”

“That’s right, don’t go near her kasi you don’t have any reason. Why is it to me? Wala ka na ron. You don’t need to know things. Remember that you’re just a nobody to someone like her. Don’t ever force people sa ideologies or gusto mo. It doesn’t work that way to me or to her.”

“Wow, acting as if you know things better” sabi niya at napatawa nalang ako. Ganito na ba yung mga manliligaw ngayon? Naghahamon ng away kapag na rereject? Ang pangit niyo naman.

“Sige, sige lods. Sabi mo eh.”

No point in talking with him. Ayaw ko na rin mag cause ng ruckus kasi baka magka kaso pa ako. I’m just on my way to being a better person, ‘wag niya akong guluhin.

“Irene, let’s go?” pag-aaya ko kay Irene na naliliksik pa rin yung mga mata. I need to calm her down. Ayaw ko ng awkwardness sa byahe.

“Hmpf, lesbians” sabi nung lalaki sabay alis. Napaka homophobic ampota. Dapat diyan eh kinakaladkad ng kabayo para matauhan.

Nakita ko si Irene huminahon na yung mga mata pero tahimik pa rin siya. Ano ba ‘yan, sinisira niya araw nito eh.

“Guys, ano na balak?” tanong ni Byul. Oo nga pala, uuwi na dapat siya. Sabay kaming lalabas ng school gamit mga kotse namin, pero ewan ko kung ano na gagawin.

“Irene?” tinanong ko si Irene at bigla naman siyang nagitla.

“H-huh?”

“Tara na? Pahinga ka nalang sa kotse,” sabi ko. Doon nalang siya magpalamig.

“Kotse, ihahatid ba tayo ni Byul? Nakakahiya naman,” sabi ni Irene.

“Ahm, no. Nagdala ako ng kotse. Busy si Byul eh, kaya need niya na rin umuwi asap.”

*****

Syet, ang awkward sa byahe. Napapalingon ako ng onti kay Irene tapos babalik na sa kalsada yung tingin ko. Siguro mga limang minuto sa simula nung nakaalis kami sa parkingan, at simula non ay awkward lang. Tinatanong ko siya paminsan minsan pero wala siya masyadong sagot. Ano ba pwedeng gawin? Take out kami ng food? French fries lang at coke para kumalma naman ‘to.

“Irene, gusto mong mag drive-through?”

“Hmm?” sabi niya. Feeling ko ay lumingon din siya sa akin.

“Anong gusto mo? Onting lapang lang habang papunta sa inyo.”

“Wala.”

Ang solid talaga ng rejection nito ngayon mga pri. Pero madali lang naman ‘yan. Kung ayaw niya, edi ako. Hihingi rin ‘yan mamaya.

“Okay lang ba kung dadaan pa rin ako? Gutom ako eh” kahit 2 hours ago eh kumain kami ni Byul ng burger sa labasan ng school.

“Okay.”

Solid pri, bad trip ata ‘to.

Nag u-turn ako para bumalik sa nalagpasan naming fastfood. Umorder lang ako ng burger with large fries and coke. Gusto ko rin sana ng ice cream pero narealize ko na hindi ko pala makakain ng matino. Ang tigas talaga ng resolution ni Irene, hindi talaga siya nagpabili ng kahit na ano. Ililibre ko naman siya eh.

Nakuwa ko na yung order sa last window at nagparking sandali para lumapang. Aalukin ko si Irene, baka sakaling kumuwa.

“Iren—”

“What?”

Ang pushover ko ba masyado? Bakit siya galit? Ano ba pwede kong gawin para kumalma ‘to?

“Kalma ka muna.”

“Just drive home para makuwa na yung gamit.”

“Akala ko ba ay kakausapin pa ako ni tita.”

“That’s common sense.”

Awts. Aray ko mga bhie.

“Irene, look. What’s making you irritated ba? Maybe I can help.”

“Why are you so weak?”

Weak, what?

“What do you mean?”

“He just called you a pero shut up ka lang. Are you not going to fight for yourself?”

Is this why she’s quiet? Dahil sa kanina? Now, I’m also wondering kung bakit siya pa yung nagalit instead of me.

“You know, Irene, hindi naman sa ayaw ko ipaglaban sarili ko. Tapos na tayo ron, oo. Pero there’s no point fighting with a trashy person. Let him call me whatever he wants, pero you guys know me. Let the truth resurface once again. I am working hard now to get back to the old person I was once, and kung mapapaaway ako at magkaroon ng trouble due to that impulsiveness... baka masira lang. It’s be