Forced – Ang forced ay galaw or mga galaw na kinakailgangan mo sa chess para maiwasan ang pangit na result. Minsan ay sunod-sunod ang check kapag nagawa ng tama ang mga galaw sa chessboard. Minsan, kayang maglead sa checkmate and mga forced moves.

Irene’s POV

Nakatayo ako ngayon sa sulok kung saan puro awards ni Seulgi. I was amazed at how consistent her rank is in school. Now, I’m wondering if sino mas matalino sa kanila ni Wendy? Sa gitna ng wall may picture ni Seulgi at ng kuya niya. So, magkapatid talaga sila. I still had doubts because of how I knew Seulgi pero now that’s everything in front of my eyes… I can’t think of anything. I’m just amazed.

“Grabe, we’re all shocked with all of these” sabi ni Wendy. I’m pretty sure that Wendy is aware of the rumors about Seulgi. Seeing this is pretty shocking talaga.

“I need to apologize to Seulgi kasi I think I triggered something last Monday. I hope she’s not mad at me.”

“She’s not, tiwala lang” Wendy’s assurance.

“I hope so.”

“Pero grabe ah. Your detective skill is something else,” biro ni Wendy. I’m just lucky to have that footage. I brought the flashdrive with me pero for safety purpose, I put a backup in my laptop. I will delete it naman if she wants me to. It’s her brother’s privacy, plus it’s an unpublish interview anyway.

“It was too much to take everything in kahapon. Nagulat talaga ako kay Seulgi,” sabi ulit ni Wendy. I can tell that she’s shocked as much as me.

“Yeah, who would’ve thought?”

“She had us convinced.”

Maya-maya pa ay tinawag na kami ni Byul to help them with the walkie-talkie. I’m not into those things.

“Ano, tara?” tanong ni Wendy. I will go na rin at baka sabihin ay ang weirdo ko.

Pero, I haven’t seen any single chess competition medals or anything. Sinabi naman ng brother niya na hindi siya nasali pero sayang.

“Mga hija, ano… nakausap niyo na?” tanong ni manang. Kakadating niya lang sa amin ulit.

“Hindi pa po,” sabi ni Joy.

“Baka naliligo na si bunso.”

“Nagsalita po siya kanina,” sabi ni Byul.

“Ah. Puntahan ko nalang. For now, ikot muna kayo sa bahay. Pwede rin kayo mag-ikot sa labas ng bahay. Trimmed na naman yung mga grass so hindi naman makakadumi sa tsinelas, pero marami pa namang extra.”

“Okay po, maraming salamat.”

“If naiilang kayo sa ganyang tsinelas, magsabi lang kayo at kukuwanan ko kayo ng ibang tsinelas.”

Umokay lang kami at hinintay na umakyat si manang. The house is so big, but it seems like dalawa lang sila. The house seemed cold and lonely with only the two of them.

Byul’s POV

"Ikot ba muna tayo?" tanong ko. Wala lang. Gusto ko tignan kung gaano kalaki yung area. Sabi ko kasi kanina eh parang 5 lots pero feeling ko... Mas malaki pa. Baka lang naman.

"I'm interested doon sa may table area malapit sa pool. Parang feeling ko doon mag cchess yung family niya," sabi ni Wendy. Same. Ang ganda ng landscape design sa part na ‘yon.

"Gusto ko mag swimming," sabi ni Yeri. Magtigil ka bhie, wala tayong pang swimming. Hindi tayo prepared. Akalain ba natin na may pool sila rito.

Grabe, manang's been maintaining this house alone? Respect mga beh.

"I can stay here tonight," sabi ni Joy. Ang duduga niyo? Edi pwede rin si Yeri kasi magkasama naman sila sa dorm.

"Baka may extra clothes naman sila for visitors. It's a must for big houses like this," sabi ni Wendy. Oo nga naman. Pero who knows? Kasi wala ngang visitors si Seulgi lagi. Pero grabe naman sa must. Kami kasi walang ganon eh. Damit ko lang pwede ko ipahiram.

"Ate Joy, are we staying?"

"If we can. Depende sa usapan natin with ate Seul mo."

O, right. Joy bluntly said about her plan. We just hope na Seulgi trusts us enough to share her problems and yung reasons niya kung bakit.

"If they don't have clothes, we can just buy sa nearest mall. It won't take long naman."

"Ay sige. Sana umayos si ate Seul. Gusto ko po talaga mag swimming."

Gaga itong si Yeri, nakakainggit so much.

"I'll stay here if you guys are going out," sabi ni Irene. Luh, bakit naman? Sayang ang scenery sa labas. Maganda kaya. Magpipictorial ako, kahit pang insta lang. 

"Why? Are you still worried?" tanong ni Joy. Masyado nga atang kabado itong si Irene.

"No, pero kasi baka dumating si manang tapos pupunta pa siya sa labas just to inform us something. Ako nalang kakausap then I'll inform you guys if there is something to announce."

"Okay, okay. Labas muna kami."

Wendy also joined us. Curious ata siya sa tables and chairs sa labas. 

Lumabas kami sa gilid na malaking glass door. Pa-lanai ata ito? May coffee table and sofa sa labas at mga magazine shelf sa gilid. Tapos ang daming halaman tsaka bato-bato. Nakalayo layo pa kami ng onti at nakita na namin yung swimming pool. Magpaalam kaya ako para magovernight kami rito? Kaso may klase kami bukas eh. Sila Joy ata ay wala? Tapos feeling ko ay hindi pa papasok si Seulgi. Absent nalang kaya ako? Joke. Mapapagalitan ako.

“Joy, may klase ba kayo bukas?”

“Wala, pero sabado ay meron. Sad nga eh. Sana tuloy-tuloy nalang tulad niyo. Kaya ihahatid ko lang si Yeri bukas ng umaga tapos babalik ako rito kung sakali.”

“Ang duga niyo naman. Ano, magcocommute ako mula rito?”

“No, gamitin mo kotse ko pauwi mo. Hihiramin ko kotse ni Seul.”

“Ay, oo nga pala. May gas pa ba ‘yon?”

“Tanong ko. Pero sana ay namemaintain niya para natakbo pa rin.”

Hays. Since walang klase today, kotse ni Joy ang ginamit namin. Bawal yung akin eh, wala naman daw pasok. Akala ko nga ay sasakay lang ako, pero ako ginawang driver. Buti ay lagi kong dala lisensya ko in case of emergency. Marunong naman magdrive si Joy eh, bakit ako pa pinagdrive nila? Ang unfair. Gusto ko rin maging pasahero minsan. Pero anyway, mambubulabog ako madalas dito sa ayaw o gusto ni Seul. Hindi naman maarte sila mama na nagoovernight ako. Basta hindi sa bar ang punta.

“Ikaw ba Wendy?”

“Hindi ako pwede magovernight ng biglaan. Tsaka may scheduled baking ako bukas.”

“Nag be-bake ka?”

Wow, sana all?

“Ah yes, it’s my hobby. If you want, I can bring you cookies minsan. Cookies muna for starters.”

“Really?! I like cookies and favorite ni Seul ‘yan.”

“Oh, then I’ll bake cookies na rin tomorrow. Be sure to attend school sa Friday ah.”

“Of course. Cookies are better if homemade. Grabe, makakatikim ulit ako ng homemade. Hindi yung puro chips ahoy kami ni Seul,” sabi ko. Natawa naman si Wendy.

“You can tell me your preference kasi I can adjust the flavor and things.”

Nagtuloy tuloy pa ang usapan namin habang nagiikot sila Joy at Yeri. Sana all talaga ay makakapagstay. Ihatid ko na rin pala si Wendy at Irene sa mga bahay nila later. Sabihan ko nalang si Joy na ako na magpapagas.

Seulgi’s POV

Pakshet. Ano ginagawa nila rito? Hindi pa ako naliligo. Tapos omg bakit ba sila nandito? Kanina ko pa tinatanong sarili ko pero hindi ko talaga ma comprehend. Nawalan na ata talaga ako ng utak.

", , , , ..." bulong ko sa sarili ko.

Inayos ko muna yung higaan ko, hindi naman kasi ako nagtitiklop ng kumot. Sino ba nagawa non? Tapos dumiretso ako sa table ko para mag-ayos, tapos...

*knock knock*

!

Sila ba 'yan? Kingina gusto ko na magpakain sa lupa. Ayaw ko lumapit. Pwede bang tumalon nalang sa bintana tapos magtatago ako somewhere.

"Seulgi?"

Oh. Si manang pala. Pero 'di ko bubuksan, kasi baka nandito na rin sila.

"Yes po manang?"

"Ayaw mo magbukas ng pinto."

"May tao po ba diyan bukod sa inyo?"

"Sana wala, sana wala, sana