Middle game – Ang middle game ay ang pangalawang phase ng isang laro, na kung saan ay naka develop na ang halos lahat ng chess pieces sa isang board. Ang ibang piraso naman ay either na capture na or nakalagay na sa mga pwesto, trap man o hindi. Hindi maganda ang midgame mo, kung hindi malakas ang impact ng opening mo kaya mas maganda kung marunong kang mag coordinate ng chess pieces mo sa isang laro.

Daniel’s POV

I’m on my way to Seulgi’s house together with Bogum because I have something to talk about with Seul. If my hunch is correct, then I have nothing to lose here. I can play with her again. It’s been years and maybe her skills are not as sharp as it is, but what I witnessed is the opposite of what’s happening. Her skill is still there, and might be better than before. 

I do hope that it’s really her.

Hindi ko muna sinabi kay Kuya Haneul kasi I’m not sure yet and ayaw ko na kakausap ako ng walang solid evidence.

“Daniel, is this okay? Hindi ba sabi mo ay may CCTV sa kanila?”

“Oo, pero hayaan mo na. Hindi naman na nila tinitignan ‘yon. Matagal na. Wala silang pake kay Seulgi, remember?”

“I don’t know how to respond to your last line.”

“Bro, I don’t mean any harm. I’m just stating facts. Hindi naman ako masama kay Seulgi. Busy lang talaga sa acads and competitions kaya hindi kami nag b-bonding. Although I promised kuya Haneul na I will take care of her.”

“She distant herself well after graduation. I don’t know if okay lang ba na makipag close ulit sa kanya or what.”

Medyo excited ako na hindi. I don’t want to get my hopes up but there’s a big chance na yung nakalaro ko last Wednesday ay si Seulgi. How big of a coincidence is it, if the username of the person I played blitz chess with is “Seulbear”? It’s her nickname na ginagamit namin ni kuya Haneul nung bata pa kami. So I’m pretty sure na siya ‘yon. Napagdiskitahan ko kasi gumawa ng account sa chess site na ‘yon for fun. I’ve been playing for hours, until that time... I played with her. It was my first and last defeat that day. This week, actually.

“Gum, ako nalang magpapagas mamaya and sorry sa abala.”

“Abala for what? Naexcite din ako sa sinabi mo. Ako ang nagpumilit na sumama sa’yo.”

Well, anyway. Medyo malayo pa kami kaya ic-chat ko muna siya. Syempre, hindi ko sasabihin kung bakit kasi for sure eh hindi ako kakausapin non.

“Sabihan mo nalang ako kung kailan kakaliwa o kakanan. Hindi ko alam kung nasaan bahay nila Seul,” sabi ni Bogum.

Good luck sa amin. I hope she’ll entertain us.

(Note: Back to the last scene in the previous chapter.)

Seulgi’s POV

Ka-aga aga tapos baka mabadtrip lang ako. Ano na naman binabalak nitong dalawang ‘to? Also, Bogum? Anong ginagawa niya rito?

“Seul, hoi Seul. Gising gising din.”

Boses nga ni Daniel. Apaka hayup naman talaga bro. Sunday ngayon ‘no, tapos day-off ko rin sa work. Eguls naman yung free time ko. Pero no choice na rin naman, onting tiis lang ‘to. Kaunting ayos ko lang ng itsura at binuksan ko na rin ang pintuan.

“Ano kailangan mo?” tanong ko. Kunwari galit para matakot, char. Pero diretso tanong agad kasi sa totoo lang, inaantok pa ako.

“Grabe ka naman, business agad? Pakainin mo naman muna kami, aba” reklamo niya.

“Bahala ka diyan. Isa akong hampaslupa, kaya ikaw bumili ng kakainin niyo. Sabay mo na rin kami para goods tayo.”

“Ako nga magbabayad, alam ko namang gipit ka. Tsaka minsan lang tayo magkita ‘no?”

“Okay na ako sa pares, calamares, chicken, palabok, tsaka spaghetti—”

“Hoi, breakfast ah. Breakfast. What do you mean by palabok, spaghetti. Birthday mo? Birthday—”

Napatigil siya kasi napatingin siya sa kama ko.

“Ay, nakaabala ba ako sa inyo?”

“Gagu, bestfriend ko ‘yan.”

“Does kuya Haneul knows? Ikaw ah, naguu—”

Sinikmuraan ko na. Dapat dito tinatali ang kamay at paa, tapos hinahagis sa swimming pool.

“A-aray ko naman. Mapanakit ka na ngayon?”

“Slight. Depende sa tao. Tulad mo, dapat hinihila ng kalabaw.”

“Sira ulo. Sakit mo naman magsalita.”

Itong si Daniel, mabait naman. Kaso may pagkamayabang at some point, pero at least hindi siya toxic. Yung pamilya namin, blessed na matitino yung ibang lalaking apo. Hindi nagmana kay lo—joke.

“I’m going to ask you something later. But before that, ano muna ipapadeliver natin?”

Siya na bahala, sila naman kakain. Ako na bahala kay Byul. Sana hindi sila magtagal, kasi balak namin magbadminton ni Byul or magpataas ng rank. Tagal na namin hindi naglalaro ng ML eh.

“Ikaw na bahala, bababa ako mamaya. Gisingin ko lang ‘tong kaibigan ko.”

“May gusto ba ‘yang kainin?”

“Ewan ko. Lahat naman, kinakain nito.”

“Okay, okay. See you downstairs.”

Umalis na nga siya at dumiretso ako papunta sa kama para gisingin si Byul. Ang sarap ng tulog ni gaga.

“Gising, Byul. May bwisita ako.”

“Hmm.”

Aba, anong hmm hmm? I cleared my throat para maghanda ng sasabihin ko.

*ehem*

“Byul, may manliligaw ka na pumunta rito. Sinundan ka ata kahapon kaya nalaman yung bahay ko. Hinahanap ka. Gising ka na, tapos kung gusto mo hiram ka ng damit, shampoo, at body wash sa akin para presentable ka at mabango. Plain tshirt at jogging pants lang kasi yung for visitors, unless may dala kang pang bonggahan na damit.”

Pagkasabi ko, mulat agad siya eh.

“Anong manliligaw?! Meron?! Gago! Beh sorry at dito pa nagpunta. Top secret natin ‘tong bahay niyo eh.”

Ayan, nagising ang diwa ni gaga.

“Charot lang.”

Napatingin siya sa akin na parang confused, tapos ilang segundo lang ang lumipas at narealize niya na yung nangyayari. 

“Kingina mo beh. Inaantok pa ako eh.”

At balak niya nga sana bumalik sa tulog.

“Pero sige. Ikaw bahala. Baka umakyat ulit pinsan ko rito. Nakita ka na nga eh,” sabi ko. Ang teluk teluk mo Byul. Gising ka na. Bawi nalang tayo ng tulog mamaya. Ayan, kaka movie marathon natin ‘to.

“Gagsti, meron talaga?! I mean may bisita talaga?! Ano ba ‘yan, bru. Akala ko ako lang special sa buhay mo” sabi ni Byul habang kunwari nagddrama.

“Byul, hindi ko rin alam na pupunta rito. Iyak nalang tayo.”

“Anyway, pinsan mo lang ‘no? Wala na bang iba?”

“Hindi, pati si Bogum.”

“Yung lalaki na nameet ko sa univ?! Gagi, baka manliligaw mo talaga ‘yon. Pinapasa mo pa sa akin. I’m so proud of you mah friend.”

“Gagu, hindi. Kaibigan ni Daniel ‘yon diba? Eh kaibigan ko rin. Gagi pri, wala namang balikan ng banat.”

Jusko, hindi ko na alam maf-feel ko rito. Kung matatawa na ba ako, iiyak, o kakabahan eh.

“Anyway, ayos na. May gusto ka bang almusal or what?”

“Waley. Kahit ano. Kahit nga kape lang, okay na.”

“Kape gods.”

“Hoy, ‘wag mo inaano ang kape. Mas pipiliin ko kape kesa ikaw.”

“Ouch, pain, pighati, dalamhati.”

“Gusto ko with iyak yung pain pighati mo.”

Aba, chinachallenge ako ah. Pero umaga ngayon. Wala pa ako sa mood.

“Mamaya. Tamo, iiyak ka rin kapag nanood tayo ng movie.”

“Foul. Ikaw lang dapat iiyak.”

“Damayan dapat tayo.”

Ang saya pala kapag nandito si Byul. I guess... hindi na masama kung mapapadalas siya dito. Nagpasya na kaming mag-ayos ng sarili namin at dahil dalawa naman ang cr dito sa taas, ay tig-isa kami rito para mabilis na rin kami makaayos. Kahit nga hindi na kami maligo, palit damit nalang. Pero wala lang, bahala sila maghintay sa baba.

Siguro mga 20 minutes kami bago nakababa.

“Tagal niyo naman bumaba. Nakailang blitz na kami ni Bogum,” pagrereklamo ni Daniel.

“Luh, eh sino ba yung umagang umaga eh dadayo rito bigla-bigla?” sabi ko.

“Malapit na naman mag 9:30 na naman ah? Kala mo naman ang aga pa” resbak ni Daniel.

“Ang aga naman ng mga clock niyo sa bahay na ‘to. Ako nga 12nn nagigising eh” bulong sa akin ni Byul.

“Ewan ko rin. Sana mga 11 o’clock man lang tayo nagising. Almost 3 tayo natulog kanina eh,” bulong ko naman kay Byul.

Biglang lumapit papunta sa amin si Bogum.

“Hi, good morning” bati niya habang nakangiti.

“Morning. Bakit kayo nandito?” tanong ko. Hindi ako titigil sa kakatanong hangga’t hindi ako nakakatanggap ng sagot.

“Secret. Si Daniel na sasagot niyan,” sagot ni Bogum.

“Hoi, Gum. Nandito ka rin for the same reason. Pwedeng ikaw na sumagot.”

Aba, nagpapasahan pa nga itong dalawang ‘to. Napatingin ako kay Byul na tahimik lang. Sana kayanin mo ang hamon sa buhay, Byul. Kaya mo ‘yan.

“Anyway, paparating na yung orders. Nagorder nalang ako ng Mcdo. Wala naman masyadong open na stores kasi maaga pa. Pero nagluto ata si manang,” sabi ni Daniel.

“Sige. Saan niyo ba gusto? Sa lanai, sa dining table, o sa labas?”

“Ang init ata kapag sa labas. Sa lanai nalang. Mahangin naman.”

“Maglalabas ako electricfan.”

Maya maya pa ay dumating na nga yung order ni Daniel.  Habang kinukuwa ni Daniel yung order tapos si Byul naman ay hinahanap si manang dahil may itatanong ata, naiwanan kami ni Bogum sa lanai.

“Seulgi, kumusta?” tanong ni Bogum.

“Ayos lang naman. Ito masaya,” sagot ko. Sobrang saya ko dahil nanunumbalik yung sigla ng ikot ng buhay ko.

“Better than before? I don’t mean t