Gustong-gusto ko pakinggan si Seulgi - there's something so authentic about her as she tells stories about random moments in life and also when she shares her political musings.

Siguro raconteur lang nga talaga siya, pero tama rin kasi si Jennie - walang posturing pagdating kay Seulgi. Natural lahat. Natural na angas. Natural na - and I can't believe I'm saying this - kombinasyon ng lambing, humor and flattery.

Bakit ba ngayon lang kita nakilala?

The moment Jennie introduced me to you, nag-click kaagad tayo. Ang gana mo kumain so inabot ko lahat ng pagkaing nakahain sa 'yo. Tapos we effortlessly settled into this invigorating conversation - hindi ka nagpapa-impress, wala kang pino-project na persona.

Nagkukuwento ka lang talaga. 

Kinuwento mo sa akin yung mga tupa na nakita mo minsan sa isang family trip ninyo - may tupa na panot sabi mo, tupa na kunti lang buhok, tupa na sobrang kapal ng wool. Aliw na aliw ako sa glee in your eyes. 

Kinuwento mo paano ka nahilig mag-bike. Kinuwento ko sa 'yo na hindi ako marunong mag-bike. 

Kinuwento mo yung mga manok ng tita mo sa farm niya. Kinuwento ko sa 'yo kung bakit ayaw ko ng manok.

Kinuwento ko sa yo kung paano ko sinubukan i-mask yung thick Batangueño accent ko nung pumasok ako sa Arreneo. Ala e, pugad man yun ng conyo. 

Kinausap mo ako in your rich Batangueño accent 'too. 

There was no need for small talk with you, Kang Seulgi. 

In those 3-4