Ilang beses na ko tinawid ni Seulgi sa mga moments sa buhay ko na can be succinctly captured or described in one word: pakshet. 

Unang kapakshetan

Hindi ko alam in what way or form were you able to give flesh to the term "solidarity," sa mga buhay ninyo, pero ito yung sa akin: JS Prom, senior year. 

Student council president ako. 

Tropa rin ako ng mga magkakasintahang tibs sa amin. So nung humirit si Lisa at Rosé na baka naman puwedeng sila ang mag-partner sa prom at hindi Lisa with some random hatdog or Rosé with some koya, sabi ko sige. 

Gagawan natin ng paraan. 

Pero the principal threatened to strip me of my position. 

Kailangang-kailangan ko pa naman 'yun - para maganda sa college application ko, for scholarships.

Maiintindihan naman nila Lisa at Rosé kung tuloy sa nakasanayan ang indak ng magiging sayaw nila sa huling JS prom. 

Pero kasi - it doesn't sit well with me rin. I want to stand up for them. 

So I did. 

Ako yung nanalong prom queen. Si Kai, yung awoj ko nun, ang nanalong prom king. 

Pero hindi niya ko isinayaw. 

"You threw your future away for this - this - stupidity. Jennie, cool na magmukhang ally, good for the image, for your personal branding. Samahan pa kita sa Pride March, mag-FB live pa tayo while doing so." 

"Pero to insist on being one kahit na alam mong may masasagasaan kang people in power, or institutions - kalokohan na yun. Puwede ka n