Ch 37

BAD CHICK

"It's okay, babe. Ingat ka na lang sa pagdadrive"

 

I heave a deep sigh and walk out of my house with disappointment. Lisa promised to fetch me but canceled the last minute dahil galing pa siyang office to get something. Sinabihan ko siyang wag na akong sunduin at sa school na lang kami magkita dahil sayang pa sa oras kung hihintayin ko siya. Malayo kasi tong bahay namin sa opisina nila.  Coding nga pala ang car ko kaya Lisa insisted last night to fetch me kaysa naman daw mag grab ako. But since hindi niya ko masusundo, I have no choice but to book a grab instead. I dropped the call and went outside. I unlock my phone and was ready to book a grab when suddenly a white BRZ Subaru parked in front of me. I knew who owns this car and I am not mistaken when the driver came down and greeted me. It's Hanbin. 

 

"Morning Jen!" he happily greeted me.

 

I smiled and greeted him good morning as well. 

 

"Papasok ka na ba? Oh! I remember it's Monday and coding ang car mo diba? Tara sabay ka na sakin" pag aaya niya. 

 

Nagdalawang isip pa ko but he insisted. Napatingin ako sa grab app ko and saw that it will take 17 minutes pa bago dumating ang grab na binook ko. Kung hihintayin ko, siguradong malelate ako. Matraffic pa naman nang ganitong oras. Kaya nagdesisyon na lang ako na sumabay na sa kanya. Hindi naman siguro kami makikita ni Lisa. And besides, wala namang masama dahil sasabay lang naman ako. I know Lisa will understand.

 

"Okay" 

 

Hanbin smiled widely and took my things. He opened the shotgun seat for me and helped me to sit down.

 

"Thank you" 

 

He closed the door and went to driver seat. 

 

"You know I miss having you here" he said while driving.

 

Tumingin pa siya sakin ng saglit saka ngumiti at bumalik ang tingin sa daan.

 

"Hanbin..." 

 

Nilingon niya ko at nginitian. 

 

"Don't get me wrong, Jen. Wala naman akong ibang ibig sabihin sa sinabi ko. I just missed you, that's it. Kasalanan ko naman kung bakit tayo naghiwalay at pinagsisisihan ko yun. No matter how much I want you back, I respect that you are with Lisa now"

 

"I'm sorry" I said. 

 

"No. I'm sorry" he said while shaking his head. 







 

After a couple of minutes of driving we arrived at school. Hanbin being the gentleman that he is opened the car door for me. He offered his hand which I gladly accepted.

 

"Thank you" we both smiled to each other.

 

But my smile instantly faded when I saw Lisa getting out from her car. She's looking at us and if only looks could kill, for sure we're both dead by now. Agad kong inalis ang mga kamay ko sa pagkakahawak ni Hanbin at agad na lumapit kay Lisa. Hinalikan ko siya sa pisngi but she just ignored me and continuously sending daggers to Hanbin. 

 

"Lisa it's not what you thi---" 

 

Hindi na natapos ni Hanbin ang sasabihin niya nang hilahin na ko papasok ng university ni Lisa. Hindi ko na rin nagawang makapag paalam pa kay Hanbin dahil kapag ginawa ko pa ay baka lalong umusok ang ilong nitong mahal ko. Lisa's grip on my wrist started to burn my skin.

 

"Lisa can you let go of my hand please. Nasasaktan na ko" 

 

She stopped and so did I then she faced me. This time medyo nawala na yung kunot sa noo niya. Binitawan niya ang kamay ko at agad kong hinimas yun to ease the pain. 

 

"Why are you with him?" she asked seriously.

 

"Napadaan siya banda samin and he saw me kaya sinabay niya na ko. Kung aantayin ko kasi yung grab baka malate ako" paliwanag ko.
 

 

"Edi sana tinawagan mo na lang ako. Kaya ko namang puntahan ka para sunduin eh!" medyo tumataas na ang boses niya at nagsisimula na kaming pagtinginan ng mga estudyante sa paligid.

 

"Baby, sobrang layo ng office mo sa bahay. Ayokong mahassle ka pa" paliwanag ko but she just laughed at me sarcastically.

 

"Ayaw mong mahassle ako o talagang sinadya mong wag akong tawagan para makapagsolo kayo?" she shouted.

 

Napakunot ang noo ko sa mga sinabi niya.

 

"What the , Lis! First of all, ikaw tong nangakong susunduin ako only to cancel the last minute dahil may kailangan kang gawin sa opisina niyo. But did you ever hear me complain? No! dahil naiintindihan ko yung obligasyon mo sa inyo! Pero sana naman iniintindi mo rin ako at pinaniniwalaan. Napadaan lang siya sa bahay, yun lang! Hindi namin pinlano 'to at mas lalong hindi ko siya gustong solohin!" I shout back. 

 

I walked out and leave her dumbfounded. Hindi na ko nakapagtimpi kaya sumabog na. Sana naman kasi iniintindi niya rin ako. Kasi ako, walang ibang ginawa kundi intindihin siya. 























 

Lisa

"I ed up" I said while pinching the bridge of my nose. 

 

"You really do, Lis. Napaka childish nung reaction mo. I know may pinagdadaanan ka ngayon, but that doesn't give you the right to treat her like " Jisoo straightforwardly said.

 

"I know. I was jelous" I defended. 

 

"Umamin ka nga. Nagseselos ka lang ba o talagang pinagdududahan mo na yung pagmamahal sa'yo ni Jennie?" 

 

I was speechless. Somehow Jisoo has a point. Hindi lang selos 'tong nararamdaman ko kundi mas malalim pa. 

 

"Natumbok mo, Jisoo" Seulgi muttered. 

 

"Nag usap na ba kayo? Natanong mo na ba siya tungkol dun sa mga litrato?" Jisoo asked and I shook my head.

 

"Kaya ka naman pala nagkakanganyan eh. Paano mo mababalik yung tiwala mo sa kanya kung hindi mo aalamin yung totoo? Lisa once again uulitin ko sa'yo to. Jennie's past doesn't define who she really is. You know what? You're such an for not trusting her just because of some photos na hindi mo nga alam ang istorya sa likod ng mga litratong yun" 

 

I kept silent. Jisoo was right. I am being an to Jennie. I should make it up to her. Our attention was caught by Jennie's group of friends na papasok ng cafeteria ngayon. My eyes landed on the woman I love. Nagtama ang mga mata namin but she just ignored me na parang hindi ako nag eexist. Ang sakit pala sa feeling na hindi niya ko pinapansin. I should fix this. So, I stand up and walk towards them. Papalapit palang ako humarang na agad yung mga kaibigan niya sa daraanan ko. 

 

"Guys please, I just want to talk to her" pakiusap ko.
 

I looked at Jennie and saw her heave a deep sigh.
 

"Guys give way" utos niya na agad namang sinunod ng mga kaibigan niya. 
 

I stopped in front of her habang pinalibutan naman kami ng mga kaibigan niya. Isa isa ko silang tinignan at lahat sila ang sama ng tingin sa akin. 

 

"Jen, can we talk in private? Just the two of us?" I asked. 

 

"No! Baka mamaya saktan mo na naman ang bestfriend ko" it was Chaeng who told me that. 

 

"Chaeng hindi ko sinasadya yun. I can't hurt her. You know that Jen, please?" paliwanag ko nang hindi inaalis ang tingin sa mahal ko.

 

Jen gritted her teeth and nodded. Tumayo siya and gestured me to follow her. Sinundan ko siya hanggang makalabas kami at makarating sa botanical garden. 

 

"What do you want?" she asked pagkaharap niya sa akin. 

 

"Baby, I'm sorry" I took her hands and bring it to my lips and kissed it. 

She remained silent, still wearing her face on. 

 

"I was just so tired and jealous. Nagulat lang ako na magkasama kayo. I'm sorry. Sorry sa mga nasabi ko. I didn't mean anything of it" I pouted my lips and look at her straight in the eyes. 

 

"So, naniniwala ka nang di ko plinanong solohin siya?"
 

 

I nodded.

 

"Alam mo namang ikaw lang ang mahal ko diba? Ano pa bang kailangan kong gawin to prove that to you, Lisa?"
 

 

"Wala mahal. Walang kang dapat gawin. You're doing a great job as my girlfriend. It is me who's ed up. I'm sorry" yumuko ako coz I don't want her to see the tears falling down my cheeks but I failed when she cupped those and lifted my head up. Hindi ko na nagawang pigilan ang mga luha ko sa pag agos. Halo halo na kasi yung emosyong nararamdaman ko dahil sa dami ng mga pangyayari nitong mga nakaraag araw.

 

"Why are you crying? Hindi naman ako galit mahal. Nahurt lang ako sa mga sinabi mo kanina pero okay na ko. Okay na tayo, wag ka nang umiyak" she said and kissed me on the lips.

 

 

"I'm sorry, I'm sorry" paulit ulit kong sabi. 

 

"Why do you keep saying sorry? May nangyari ba mahal? This past few days napapansin kong parang may mabigat kang dinadala?" she asked worriedly. 

 

Napatingin ako sa mga mata niya. Should I asked her about the photos? Handa na ba akong marinig kung anong sasabihin niya? 


 

I shook my head. 

 

"Wala to mahal. Sobrang stress lang ako at pagod sa trabaho lately" I lied again.

 

"Are you sure?" she asked and I nodded.

 

"Mabuti pa wag na tayong pumasok sa mga susunod nating class. Let's have a date?"
 

 

Halata kong nagulat siya sa mga sinabi ko dahil ito yung unang pagkakataon na inaya ko siyang mag cut ng class. But there's always a first time, right? Isa pa, I owe her this date dahil lagi ko na lang siyang naiindian sa mga dates namin. Pagkakataon ko na to para makabawi.

 

"Are you sure? Ikaw ba talaga yan, baby?" tatawa tawang sabi niya sabay patong nang kamay niya sa noo ko. 
 

 

I laughed and took her hand and pulled her towards the parking lot.
 

 

"Sure ako, baby. Tara?" 

 

She nodded and we both run to my car happily.





















 

Jennie lang marupok! 🤣🤣
Taas kamay ng mga marurupok dito? 🙋‍♂️🙋‍♀️🙋

 

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
Kimwari25
Thank you sa pawelcome guys! 😊

Comments

You must be logged in to comment
user_not_found_bye
#1
Chapter 46: this deserves my upvote kaso tangina lang, nakalimutan ko password ng old acc ko and i just made this acc yesterday 😭 anyway, love it. keep writing.
bibimyun
#2
Chapter 46: Wow, thanks author!!! Gawa ka pa ng maraming stories ✌😁✌
jj0807 #3
Chapter 41: I like the development of the relationship between Jennie and Lisa. I'm just curious though, did you get some inspiration from a 90s Filipino movie? I just noticed that some parts are similar. Looking forward for the next chapters! :)
Jendeukie_16 #4
Chapter 44: Update po 😭
Jendeukie_16 #5
Chapter 44: Update a lot please 😭
leejhoylee #6
Chapter 44: Thanks author for the update👌
abbieR_052304
#7
Chapter 43: NoooOoooo but thanks for the update
Jendeukie_16 #8
Chapter 42: Update kana po please 😭
Jendeukie_16 #9
Chapter 42: Pahinga na muna lalo na at walang tiwala ang partner mo sayo.
leejhoylee #10
Chapter 42: Thanks author