"Cry baby ka pala eh. I never expected to see that from THE Jennie Kim na kinatatakutan at sinasamba ng buong university" 

 

I rolled my eyes on her dahil kanina niya pa ko inaasar dahil sa pag iyak ko kanina. Hindi naman talaga ako iyakin. Sa totoo nga, ngayon na lang ulit ako umiyak. Nagflashback kasi sa isip ko lahat ng mga pinagdaanan ko noong nagpapalaboy laboy pa ko sa kalsada noon dahil sa nangyari kanina. 

 

 

"I'm not iyakin. May naalala lang ako kaya ganun" depensa ko sa sarili ko. 

 

I lowered my head trying to erase those bad memories on my head. Ayoko na kasing alalahanin pa yung mga masasamang pangyayari sa buhay ko noon. Pinagmasdan ko na lang yung sapatos ko habang naglalakad ng nakayuko saka nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. 

 

"Care to share?" 

 

Iniangat ko ang ulo ko at nagtama ang mga mata naming dalawa. Hindi agad ako nakapagsalita dahil tinatantya ko pa kung okay lang bang ikwento ko sa kanya yung nakaraan ko. Masyado kasing personal sakin 'to at walang ibang nakakaalam ng lahat ng pinagdaanan ko bukod kay Chaeng at kay Tita Belle. Pero wala naman sigurong mawawala kung ibibigay ko ang tiwala ko kay Lisa. 

 

"Okay lang naman kung ayaw mong magkwento. Alam kong hindi mo pa ko gaanong kilala kaya I underst---" 

 

I cut her off and said, "No it's okay" 

 

Ngumiti siya at tumango. Andito kami sa Mines View Park ngayon, nakatayo habang pinagmamasdan yung liwanag ng mga bituin sa langit. Sobrang ganda. This is one of the reasons why I love Baguio so much. Bukod sa malamig nitong klima, yung ganda ng tanawin ang isa pa sa mga nagustuhan ko rito. Ewan ko ba, but there's something special in Baguio na kahit ilang beses mo nang napuntahan, hindi ka magsasawang balik balikan. Tapos lalo pang naging special ngayon kasi I'm with someone special din. Since she's someone special to me, I am willing to share my stories to her. Huminga ako ng malalim bago ako nagsalita. 

 

"Thirteen years old ako ng mamatay si Mommy. After  a few months may iniuwi nang ibang babae si Dad sa bahay. Nagalit ako nun sa kanya dahil pakiramdam ko hindi niya na nirespeto yung alaala ni Mom pero imbes na ilabas yung galit ko, hindi na lang ako kumibo. Until one day, hindi na ako nakapag pigel when I saw his mistress burning my mom's things. Sa sobrang galit ko nasaktan ko siya at nasigawan. Nahuli ako nun ni Dad kaya sobrang nagalit siya sakin. I told him hindi ko sinasadya at nadala lang ako ng galit dahil pinakialaman niya yung mga gamit ni Mom pero hindi siya nakinig sakin. Mas pinaniwalaan niya pa yung mga kasinungalingan ng babaeng yun at ako tuloy yung nagmukhang masama sa mata ng tatay ko. Nung ipinagtanggol ko ang sarili ko, mas lalong nagalit sakin si Dad. Mas gugustuhin niya pa daw na lumayas ako kaysa bastusin ko yung kabit niya. Pinalayas niya ko sa bahay. Nagmakaawa ako nun sa kanya to the point na lumuhod ako pero hindi siya naawa. Hinding hindi ko makakalimutan nung pinagsarahan niya ko ng gate. Simula nun isinumpa ko na sa sarili ko na hindi hindi na ko babalik sa bahay na yun hanggang doon sila nakatira" 

 

 

Sandali akong huminto ng maramdaman ko ang pagpatak ng mga luha ko sa pisngi ko. Agad ko yung pinawi ng mga kamay ko dahil ayoko yung makita ni Lisa. Napalingon siya sakin at halatang nagulat siya sa mga ikwinento ko pero agad din naman niyang inilayo ang tingin niya sakin and I appreciate that gesture. Maybe she knows I don't want her to see me like this but I know she's listening. Pinagpatuloy ko ang pagkukwento kahit na nahihirapan na kong huminga dahil nagsisimula nang sumikip ang dibdib ko. 

 

 

"Anim na buwan akong nagpalaboy laboy sa kalsada nun at wala akong ginawa kundi umiyak. Takot na takot ako dahil hindi ko alam kung paano pa ko mabubuhay. Hindi ko alam kung saan ako kakain, kung saan ako pupunta, o kung saan ako matutulog. Nabuhay ako nun sa pamumulot ng pagkain sa mga basurahan at sa pagtulog sa mga underpass at sa kung saan saang ilalim ng tulay. Yung akala kong hindi ko kaya, kaya ko pala. Ulanin arawin ako sa daan. Nagkakasakit ng walang nag aalaga. Nung mga panahon na yun, mas gusto ko na lang mamatay dahil parang ganun na rin naman ako eh. Lagi kong naiisip na sana sinama na lang ako ni Mommy para hindi ko nararanasan lahat ng yun. Pero hindi ako nagpatalo dun. Inisip ko dapat akong mabuhay dahil ipinangako ko sa sarili ko na babawiin ko yung bahay ni Mom. Kaya hindi ako pwedeng mamatay. Kaya nagpatuloy ako sa buhay hanggang isang araw habang naghahanap ako ng makakain sa kalsada, may isang humaharurot na sasakyan. Alam ko mababangga ako nun pero dahil na rin sa sobrang nanghihina na ko, hindi ko na nagawang makagalaw. Hinintay ko na lang na bumangga yun sakin katulad nung nangyari kanina but I never thought na dun na pala yung oras na mababago na rin yung takbo ng buhay ko. May nagligtas sakin. Si Tita Belle.  Kinupkop niya ko at itinuring na para niya na ring anak. Alam niya ang lahat ng pinagdaanan ko dahil tulad ko dati rin siyang naging palaboy. Binihisan niya ko, pinakain, pinag aral, at siya rin ang nagturo sakin na maging matatag. Siya ang nagturo sakin na wag magpapaapak ng pagkatao ko. Kaya ako ganito ngayon. Everybody's thinking I'm a but that's just because life has also been a to me" I managed to finish the story with a smile on my face kahit na sobrang sakit na nang lalamunan ko dahil sa pagpipigil kong umiyak. 

 

 

"So, that explains why hindi mo siya kamukha" she exclaimed. 

 

 

Napatigin ako sa kanya ng nakakunot ang noo trying to decipher what she means. Hinarap niya ko at saka tinignan ng diretso sa aking mga mata. 

 

 

"All this time akala ko Mom mo siya. I though kamukha ka lang ng Dad mo" seryosong sabi niya. 

 

 

I chuckled at her cuteness. Sa dami ng ikinuwento ko, yun lang talaga yung comment niya? I shook my head and smiled saka muling tumingala upang pagmasdan ang langit nang maramdaman ko yung kamay niya sa baba ko. She made me look at her and gave me a very beautiful smile. She caressed my face with her hands and wipe my tears using her thumb. 

 

 

"Thank you" she said straight into my eyes. 

 

 

I furrowed my brows and gave her a questioning look. Bakit siya nagpapasalamat? 

 

 

"Thank you for trusting me with your story. Alam kong hindi naging madali sa'yo na ibahagi yun sakin but I appreciate your trust. And I just want you to know how much I admire you kasi ang tapang mo. Dahil kung sa akin nangyari yun, hindi ko alam kung kakayanin ko. Now I know na kung saan ka nanggagaling. Akala ko noon spoiled brat ka lang talaga at galit sa mundo kaya ka ganyan. I never knew that there's a very inspiring story behind y Jen. Now I know that being a is just your facade to cover what you truly are" nakangiting sabi niya habang hinahaplos niya ang pisngi ko. 

 

 

"And what do you think the real me?" 

 

 

"You are soft, Jen. Ayaw mo lang ipakita dahil sa mataas na wall na nabuild mo. But lucky me, I was able to see through that wall. Kaya siguro hindi ako natatakot sa'yo unlike the whole university na hindi ka kayang banggain lalo na kapag kumunot na yang noo mo. Sa totoo lang mas natutuwa pa nga ko pag naasar kita kasi ang cute mo. Mukha kang kuting" tatawa tawang sabi niya. 

 

My mouth went agape at what she said. Did she just compared me to a cat? 

 

 

"What did you say? Mukha akong kuting?" di makapaniwalang tanong ko. 

 

 

"Yes!" tuwang tuwang sagot niya. 

 

 

I am about to slap her arms but she caught it and I was caught off guard when I felt her soft lips against my cheeks saka siya mabilis na lumayo sakin habang tumatawa. I froze on the spot while hearing the loud beating of my heart. At kahit na malamig dito sa Baguio ay parang biglang nag init ang buong katawan ko because of that stolen kiss. I scoffed at saka ako tumayo ako para habulin siya. We were laughing so hard habang naghahabulan na parang mga bata. Good thing wala nang masyadong tao rito kaya nagagawa na naming maghabulan. 

 

 

 

 

 

 

------

Lisa POV

 

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at hinalikan ko siya. But that actually felt so good. Pagtapos kong gawin yun ay sobra yung kaba ng puso ko pero idinaan ko na lang sa pagtawa at pagtakbo para hindi niya mahalata na I blushed on what I did. 
Buti na lang hindi ako inasar ni Jennie tungkol dun. Pauwi na kami ngayon matapos naming maghapunan sa paborito niya raw na kainan dito sa Baguio. Nag night market pa kami pero hindi rin kami nagtagal dahil nakakahilo yung sobrang daming tao. Bumili lang kami ng jacket para sakin at ilang pirasong t-shirt at sweatpants. Dumaan na rin kami sa department store para bumili ng undies. 

 

 

The drive on the way home was silent but it was never awkward. Focus lang ako sa daan habang siya naman ay nakatingin lang sa labas ng bintana habang nakikisabay sa kanta sa radyo. Hindi lang pala siya maganda, ang ganda rin ng boses niya. Good thing sa bintana siya nakatingin kaya malaya akong nakaksulyap sa kanya paminsan minsan. Hindi ko maiwasang mapangiti habang naaalala yung mga nangyari ngayong araw na 'to. Hanggang sa di ko na namalayan na nakarating na pala kami sa bahay. 

 

 

Agad kaming bumaba at sabay na naglakad papasok sa loob ng bahay ng bigla akong may maalala. ! Oo nga pala. Jennie and I, we will be sleeping in one room. Mukhang hindi ako makakatulog ng maayos nito ah. Napahinto ako sa may hallway thinking what I should do. Kung dito na lang kaya ako sa sala matulog? I was cut off from my train of thoughts nang bigla siyang magsalita. 

 

 

"Hey! Ano pang tinatayo tayo mo dyan? Tara na sa kwarto"  

 

 

Why does her words sounds dirty to me? 

 

 

Manoban! Utak mo lang ang madumi!

 

 

I looked at her and swallowed the lump in my throat before giving her an answer. Buti pa siya parang chillax lang. 

 

"Jen ano kaya... d-dito na lang kaya ako sa sala dun ka na sa kwarto. Para may privacy ka rin" nauutal na suhestiyon ko. 

 

 

Saglit siyang napasimangot ngunit agad rin naman yung napalitan ng nakakaloko niyang mga ngiti. Humarap siya at lumakad papunta sa akin. Patuloy siyang lumapit hanggang sa halos isang hakbang na lang ang layo namin  sa isa't isa. 

 

 

"Bakit? natatakot ka bang baka gapangin kita?" nakangising tanong niya. 

 

 

Hindi Jennie. Natatakot ako dahil baka ako ang hindi makapagpigil. 

 

What the heck Manoban? What were you thinking? I shook my head to erase those dirty thoughts inside my head saka ko lang narealize na hawak na ni Jennie ang braso ko at hinihila na ko papasok ng kwarto. Wala na kong nagawa kaya hindi na ko pumalag pa. 

 

 

Pagpasok namin ng kwarto ay agad niya kong binatawan. 

 

 

"Wag kang mag alala Manoban. Wala akong balak pagsamantalahan ka, unless gusto mo" sabi niya ng may nakakaloko na namang ngiti sa mga labi. 

 

Wala akong nasabi kundi ang mapanganga na lang sa pagka prangka ng bunganga niya kahit kailan. Wala talagang filter. Wildt!

 

"Haha! Joke lang! Magsa- shower na muna ko!" tatawa tawang sabi niya dala ang damit na hindi ko alam kung kailan niya nakuha sa maleta saka dirediretsong pumasok sa banyo. 

 

 

Nakahinga naman ako ng maluwag nung mawala na siya sa paningin ko. Surely Jennie will gonna be the death of me. Di nagtagal ay ako naman ang sumunod at sandaling naligo para makapaghanda na rin sa pagtulog. Nang makapagbihis ay agad akong lumabas at napangiti when I saw Jennie laying down on the bed with her eyes closed habang may malaking pillow sa gitna ng kama. Agad akong umupo sa kama at isinandal ang likod ko sa headboard habang inaantay kong matuyo ng kaunti yung buhok ko. Napatingin ulit ako sa magandang babaeng katabi ko at napangiti. Tulog na kaya siya? 

 

"Jen gising ka pa?" I called her. 

 

 

Try lang kung talaga bang tulog na siya but I was a bit startled when she hummed. So, gising pa pala. 

 

 

"Thank you for today. Nagenjoy ako" nakangiting sabi ko kahit na di niya nakikita dahil nakatalikod siya sakin. 

 

 

Iniangat niya ang kamay niya at she thumbs up na mas nagpalapad ng ngiti sa mga labi ko. 

 

 

"Goodnight Jennie" bulong ko. 

 

 

"Goodnight Lisa" sagot niya before we both doze off to sleep. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Bakit gising ka pa?" 

 

 

Napalingon ako when I heard Jennie speak. Nandito ako ngayon sa veranda para magpahangin at magmuni muni nang bigla akong magising at nahirapan nang matulog. Nginitian ko siya habang papalapit naman siya sa akin. 

 

"Alas dos pa lang ah. Nakatulog ka na ba?" sabi niya kasabay ng paghikab.

 

 

"Yup! Kaya lang nagising ako at nahirapang matulog kaya eto, nagpahangin na lang muna ako" nakangiting sabi ko habang pinagmamasdan ko siyang yakap yakap ang sarili niya. 

 

 

She bob her head and said, "Anong iniisip mo?" 

 

 

She stared at me waiting for me to say something but I cannot find courage to voice it out. Should I tell her? 

 

 

Hindi niya inaalis ang tingin niya sakin at talagang pursigido siyang malaman kung anong nasa isip ko. I opened my mouth trying to speak up but ended up closing it again. Jennie smiled and turned her gaze away from me. Hindi ako makapagsalita dahil hindi ko alam kung paano ko ba sisimulan. Bago kasi siya dumating, naglalaro sa isip ko kung ano ba tong nararamdaman ko para kay Jennie. Kung talaga bang gusto ko na siya? Hindi ako sigurado. Basta ang alam ko lang masaya akong kasama ko siya at masaya akong inopen niya yung sarili niya sakin. Naisip ko rin yung mga sinasabi nina Seul at Jisoo na gusto niya rin ako. Pero paano pala kung hindi? Paano pala kung nagkakamali lang sila? Paano kung wala naman pala talaga siyang gusto sakin? Paano kung pinagtitripan niya lang talaga ko? Pero yung sketch ng mukha ko sa kwarto niya, anong ibig sabihin nun? Paano pala kung gusto niya rin ako? Gulong gulo ako pero isa lang naman ang solusyon para malaman ko ang sagot sa lahat ng mga katanungan ko. 

 

Huminga ako ng malalim at saka ako nagsalita. Bahala na kung anong kahinatnan nito. Ang mahalaga masabi ko kung ano yung nararamdaman ko. 

 

"Jen?" 

 

 

Lumingon siya sa akin. 

 

"Hmm?"

 

 

I swallowed the lump in my throat and gather all my courage to speak up. 

 

It's now or never, Lisa.

 

 

"I like you" 

 

 

 

 

Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako dahil hindi siya nagsasalita. Alam kong nabigla ko siya dahil nanlaki yung singkit niyang mga mata. But I swear her silence is killing me. 

 

 

! Paano kung layuan niya na ko? Eto na nga bang sinasabi ko eh. Dapat hindi na lang ako naniwala kina Seul. 

 

 

I cannot take her silence anymore kaya ako na mismo ang bumasag nang katahimikan. 

 

 

"Jen okay lang kung you don't feel the same way. I told you this kasi ayoko nang kimkimin pa 'to sa loob kaya I let it out pero I just want you to know na hindi mo kailangang ibalik yung nara---" 

 

 

Hindi ko na nagawang tapusin pa yung sasabihin ko when I was cut off by a pair of soft plump lips pressed against mine. Nanlaki ang mga mata ko at sobra yung kaba ng dibdib ko. Jennie is kissing me. Jennie ing Kim is now kissing me. Her eyes were closed habang inaangkin niya ang mga labi ko. At dahil hindi ako makapaniwala kung totoo ba 'to, kinurot ko ang tagiliran ko para siguraduhing hindi ako nananaginip. I winced in pain when it hurts but I instantly smiled after realizing that it's all real. I am not dreaming and she's really kissing me. 

 

 

"Ang daldal mo Manoban. I like you too... so now kiss me back" she commanded me wearing her infamous y but hot smirk on her face. 

 

 

I cupped her cheeks and kissed her lips. It took her only just a second to kiss me back. Then she she s her arms on my neck tugging me down so she can kiss me harder. I can feel that we were both smiling while kissing each other even though our eyes were both closed. Her lips were so soft and taste so sweet. Ibinaba ko ang mga kamay ko sa baywang niya upang hilahin siya nang mas papalapit sa akin. Lumalim ang pinagsasaluhan naming mga halik. She bit my lower lip that caused me to moan and open my mouth a little and took that opportunity to insert her tounge inside. We  both battled for dominance until she gradually surrendered. She lets me dominate her that me made happy. Imagine, the high and mighty Jennie Kim let me dominate her. The feeling was surreal. We continued kissing until we pulled apart when we felt the need for air. Dinig na dinig ko yung sabay naming paghabol ng aming mga hininga. Inilapat ko ang noo ko sa noo niya bago ko iminulat ang aking mga mata. I smiled seeing Jennie blushed. She opened her eyes too and her feline eyes met mine. 

 

 

"So, does that mean akin ka na?" nakangiting tanong niya. 

 

 

I nodded my head while smiling widely. 

 

 

"So, akin ka na rin?" ako naman ngayon ang nagtanong.

 

 

"Iyong iyo, Lis" 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

------------

SANA MAKATULOG KAYO NG MAHIMBING NGAYON. 🤗😊