"Tita, naisulat na ba ninyo ang sarili niyong buhay?" tanong ni Kim sa Tita Carolyn niya.

"I tried it twice, kaso hindi ko natapos. Gusto ko kasi, perfect ang kuwento ko lalo na ang hero ko. In the end, nagiging imperfect naman. Pero pagdating sa kuwento ng ibang tao, well, diyan ako expert. Mas nakukuha ko ang karakter ng ibang tao. I get inspired, lalo na kung kilala ko sila at nasundan ko ang mga nangyari sa kanilang love story." sagot ng Tita Carolyn niya.

"Eh, di puwede mong gawin ang love story ko ngayon, Tita." pabirong wika ni Kim.

"Ehem. Bakit, may hero na ba tayong puwedeng ilagay sa libro ng buhay mo? Does Simon fit the role of your perfect hero?" tanong ng Tita Carolyn niya na tila nangaasar.

"No, I was thinking about me and Gerald, Tita." matipid na sagot ni Kim. At ikinuwento ni Kim kung ano ang nang yari sa kanilang dalawa ni Gerald

"He's not worth it for you, hija! And are you still hoping he would come back?" nag-aalalang tanong ni Tita Carolyn.

Tumingin lang si Kim at ngumiti.

"Don't worry, hija, I will make your own story someday. Kung gusto mo, ikaw pa ang magbigay ng title.

KINABUKASAN...

"I'm sorry, i really don't know how to pluck. Hanggang strumming lang ang kaya kung gawin." Ibinaba ni Kim ang hawak na gitara. Kagagaling lang ni Simon sa kapehan nang tawagin niya si Kim na pumunta sa kanilang bahay. Tuturuan daw siya ni Simon maggitara.

"It's so easy, bebè. Parang nilalaro lang ng mga daliri ang mga strings." Kinuha ni Simon ang gitara at ipinakita sa kanya kung paano ang tamang pagpa-plucking.

"You're really good." puri ni Kim kay Simon.

"Tumayo si Simon at tumabi kay Kim."Tuturuan kita, huwag kang mag-alala." Simon placed the guitar on her lap."Madali lang ang plucking ng Dust In The Wind kaya iyon muna ang ituturo ko saìyo." Hinawakan ni Simon ang isang kamay ni Kim at dinala iyon sa strings ng gitara. Sinabi niya kay Kim ang mga chords na kailangan.

"What about the song 'Just The Way You Are' by Bruno Mars? Are you familiar with that one?" tanong ni Kim. "Paborito ko ang kantang iyon. Maganda kasi ang lyrics."

"Just The Way You Are..... Yes,I know the song. I agree with you.  Maganda nga ang kantang iyon ni Bruno Mars". Muli naman itinuro ni Simon ang susunod na strings ng dapat niyang kalabitin. Iniikot pa nito ang kamay sa likod ni Kim. Kun titignan ay parang nakayap ito kay Kim..

Noong una ay nasundan ni Kim ang mga itinuturo ni Simon subalit nang sumunod ay naguluhan na siya.

"You know what? Dapat siguro ay bumili ako ng sarili kong gitara" pagkatapos ay tumingin siya kay Simon.

Doon lang napansin ni Kim na isang gadangkal na lamang ang layo nila sa isa't isa kaya isang kilos lang ay magkadikit na ang kanilang mukha.

Bumilis ang tibok ng puso ni Kim nang magtama ang kanilang mga mata. Dala ng  matinding tensiyon ay nakalabit niya nang mariin ang isang string ng gitara. Pareho silang nagulat nang mapigtas ang ang string at tumama sa braso ni Kim.

Napatayo si Simon ng makita niyang dumudugo ang braso ni Kim. "Oh my God! Are you okay??" nag-aalalang tanong ni Simon.

"I-I'm okay, m-maliit na sugat lang 'to" sagot ni Kim kahit may nararamdaman siyang hapdi. Hinipan ni Simon ang braso ni Kim.

"No, kailangang gamutin nati 'yan"

Pumasok sila sa bahay nila Simon.

"Ma, ipatawag niyo nga si Dr. Nieves. Nasugatan si Kim ng strings ng gitara" pakiusap ni Simon sa kanyang Mama ng makasalubong nila ito sa sala.

"Ano ka ba, maliit na sugat lang ito at----" naiilang na sabi ni Kim....

"Ke maliit yan o malaki, kailangan pa rin iyang gamutin. Family Doctor namin si Dr. Nieves kaya wag ka mag-alala"

"Mahapdi lang kasi. Hindi naman de---" sabat nanaman ni Kim.

Tiningnan siya ni Simon ng masama. "No more words from you, Kim"

Ilang minuto bago tawagan ni Mrs. Atkins si Dr. Nieves ay dumating na ang doktor at ginamot siya.

"Don't worry Simon,maliit na sugat lang ito at hindi naman delikado." sabi ng doctor. Hinihatid naman ni Mrs. Atkins ang Doctor palabas ng bahay.

"Sabi ko kasi sa'yo ok lang ako, inabala mo pa 'yong doctor" sabi ni Kim..

"I'm sorry, Hindi nalang sana kita pinilit matutu maggitara, tuloy nasugatan ka pa.." paumanhin ni Simon ng maiwan silang dalawa sa sala...

Tumawa nang malakas si Kim. Nakita niya kasi kung gaano nag overreact si Simon.

"What's so funny, bebè?" nagtatakang tanong ni Simon.

Hindi pa rin tumigil si Kim sa pagtawa. Huminto si Kim ng makita niyang magkasalubong ang mga kilay ni Simon. 

"Daig mo pa kasi ang isang pusang hindi mapaanak kanina."natatawang sabi ni Kim...

"I don't think it was at all that humorous!"

"But then you look like one, Simon.." tapos pilyang ngumiti si Kim.

Naging seriuos ang mukha ni Simon..Doon na tumigil si Kim..

"I'm sorry. Actually, it's my fault kasi napadiin ang pag-strum ko sa gitara kaya napigtas 'yong string. Nasira ko tuloy." Nagbaba ng mukha si Kim.

Hindi maitago ni Kim na may gusto siya kay Simon. Yes, she's still holding on to Gerald. But everytime na tinatawag siya ni Simon ng 'bebè' ay parang gusto na niyang bumitaw sa pangarap na babalik ang  ex- boyfriend niya.

Wala pang isang linggo silang magkakilala ni Simon ay magaan na ang trato nila sa isa't isa. 

Hindi pa rin umiimik si Simon. 

"I said i'm sorry. Ngumiti ka naman, please" pakiusap ni Kim. "Just a little bit for me baby?" dagdag pa niya. Minsan kasing ni Kim na tinawag ni Mrs. Atkins si Simon ng 'baby'...

Doon lang natawa si Simon. Sumandal ito sa upuan. "You little witch! Now you remind me of my mom," natatawang sabi ni Simon.....