I woke up a little earlier than usual, naunahan ko pa ang alarm clock ko sa side table na gumising sa ‘kin.

 

Mahina akong sumabunot sa sarili habang umuupo ako sa pag kakahiga. Kunot noong itinaas ko ang dalawang kamay sa ere para mag stretching saglit.

 

Ilang segundo pa, I return my hands to my lap, satisfied.

 

Kamusta kaya si Winter? 

 

Kahapon naman, buong araw siyang natulog lang. She only got up to wish me a good morning bago ako pumasok. Sinabayan niya rin ako mag breakfast, tapos bumalik na siya sa kwarto niya. Bago ako umalis para sa trabaho, sinilip ko pa siya sa kwarto niya. Ayon, tulog na tulog.

 

Ang alam ko, bukas pa ang balik niya sa trabaho. Apparently, the extra hours she worked over the last few days covered two days of her shift. Nalaman din ng resident niya na muntik na siyang mag pass out 2 days ago kaya pinag pahinga muna.

 

Siyempre, Winter being Winter, she complained and insisted that she was fine. ‘Muntik’ lang naman daw, I had to literally drag her out of the hospital bago siya batukan ng resident niyang halatang naiirita na sa pagiging mapilit niya. 

 

Hindi na rin ako nag tagal sa pag mumuni-muni ko’t bumangon na sa kama. I straightened my back as I started walking towards the kitchen nang maka labas ako sa aking kwarto. 

 

Balak ko sanang uminom ng tubig dahil medyo dry ang lalamunan ko but I wasn’t expecting Winter sa countertop dahil ang aga pa at wala naman siyang pasok.

 

“You’re up early… Or did you not sleep at all?” tanong ko, ang dami kasing libro sa ibabaw ng countertop. Mukhang naka ilang tasang kape na rin siya.

 

She turned to face me after looking at her laptop for a moment, “Couldn’t sleep, buong araw na kaya akong tulog.” she chuckled bago binalik ulit ang atensyon niya sa laptop sa harap niya.

 

Tumango lang ako kahit alam kong hindi naman niya nakita. 

 

Tahimik na nag tungo ako sa kitchen at nag bukas ng refrigerator. Kumuha muna ako ng ice cube tray mula sa freezer bago ako pumunta sa water dispenser.

 

“Any breakfast in mind?” I casually asked pag tapos kong uminom ng tubig. Tahimik na binalik ko na rin ang kinuha kong ice cube tray pabalik sa loob ng freezer.

 

Tinignan ko si Winter na napakamot sa kanyang ulo bago ako tignan pabalik. “Hmm… I’ll eat anything you cook naman, Karina.” she shrugged. Agad akong tumalikod sa kanya bago pa niya makita ang ngiti ko. 

 

How can she keep a straight face when she says something like that? If I was the one who said that to her, I’ll feel embarrassed right away!

 

I eventually settled on fried rice and eggs. Hindi ko rin paano ako natapos, puro compliment kasi si Winter sa niluluto ko. Minsan, gusto ko na lang siya hampasin ng wooden spatula sa ulo dahil hindi ako makapag focus.

 

“Sorry for bothering you, but I’ll be serving breakfast in a few minutes. Could you please clean the table?”

 

Hindi ko alam kung tumango si Winter pero narinig ko rin naman na inaayos na niya ang mga libro niya. It didn’t take long for me to sense her presence behind me. The next thing I knew, she was tying my hair into a bun.

 

I unconsciously smiled sa ginawa niya.

 

Agad ko siyang pina-salamat nang matapos siyang talian ako.

 

Tinapik niya lang ako sa braso bago siya nag simulang mag hain sa lamesa. 

 

Patuloy lang ako sa pag luluto, I finished cooking after a few minutes din. Agad akong humarap kay Winter na nakaupo na sa lamesa. She’s wearing her familiar bright smile habang hinahalo yung kape ko, black eh.  

 

Winter prefers her coffee really sweet. Yung marami na ngang gatas, may asukal pa.

 

“Tamis.” I teased nang maka lapit ako at marahang nilapag ang frying pan na hawak ko. “Oh, let me drink my coffee in peace.” saad niya bago nilapag sa side ng table ko ang tasang hawak-hawak niya. Tinawanan ko lang naman siya at nag simulang lagyan ng fried rice ang plato niya.

 

Hinayaan niya lang naman akong lagyan ng fried rice ang plato niya until I was sure it was enough for her. Yung mauubos niya lang.

 

“Karina?” she called me pag tapos niyang ngumuya. Tinapunan ko siya ng tingin bago ibaba ang kutsara ko sa plato ko.

 

“What are your thoughts on the Menedez Brothers case?” she then looked at me.

 

I took a moment para mag-isip bago sumagot. “I think it’s messed up.” I answered, unsure. Ano kayang nakain ni Winter at bigla siyang na-curious sa isang murder case? I mean, back then, we would work together to solve unsolved cases. Yung mga nabibili sa shopee. Pero noon kasi ‘yon, nagulat lang ako na curious pa rin siya sa mga ganito ngayon.

 

Kita kong kumunot ang noo ni Winter.

 

“I’ve read a few facts about the case, do you want me to talk about it?” marahan kong tanong. I smiled as Winter eagerly nodded her head.

 

“In the sentencing phase of the trial, Lyle and Erik were both found guilty on two counts of first-degree murder.” I started.

 

“Murder ba talaga? Hindi self-defense? Erik was ually abused by Jose, who also threatened to kill Lyle and Erik if they revealed the ual activity they were… having.” Winter argued.

 

I paid close attention to what she said habang hinahanda na ang mga susunod na sasabihin ko.

 

“It was murder, Winter. They shot their parents 15 times. They also did not plead guilty until a few months after the murders.” I carefully added. 

 

For a moment, Winter looks so confused pero tumango pa rin siya.

 

“Jose was a e and a .“ patuloy ni Winter bago sumubo ulit.

 

“Yes, I know. Both of their parents abused them, but that doesn’t excuse their crimes. Certainly not in the eyes of the law.” nakapangamot sa batok kong sagot. “We have a pretty messed-up justice system, don’t we?” Winter sighed. Agad akong tumango at nag patuloy sa pag-kain. 

 

I completely agree with her, the ual abuse was overlooked and the jury was not as quick to believe it at the time.

 

Like I said earlier, it’s messed up.

 

Tahimik na tumuloy kami sa pag-kain ni Winter after discussing the Menedez Brothers case. Siguro nakita niya sa Tiktok kaya niya natanong sa ‘kin. Ang alam ko, na bring up ulit yung case dahil sa mga kumakalat na videos doon eh.

 

Gaya noong nakaraan, si Winter ulit ang nag hugas. Wala naman akong reklamo at hinayaan lang siya.

 

Sabi pa niya, mag-aaral lang daw siya sa living room buong araw dahil ayaw siyang pabalikin sa hospital ng resident niya. 

 

Gusto ko nga siyang samahan. Pero ano namang idadahilan ko?

 

Wala sa sariling nag tungo muna ako sa kwarto para i-Facetime si Giselle. 

 

It rang for a few seconds before she answered it.

 

“G— Oh, nasa CR ka ba?” kunot noo kong tanong. “Obvious ba, K?” sarcastic niyang sagot. Ah, nasa CR nga siya. P’wede naman mamaya na siya sumagot!

 

“I think I’m invading your private space…” nahihiya kong banggit. Kita ko agad ang pag taas ng kilay ni Giselle sa narinig mula sa ‘kin. “You’ve seen every single part of my anatomy, Rina. Ngayon ka pa nahiya?” natatawa niyang sambit habang nag lalagay ng conditioner sa buhok niya… gamit ang isang kamay? 

 

“Can you cover for me today?” tinapunan ako ng tingin ni Giselle mula sa screen. She rolled her eyes at agad na umiling. “Uh, how about no? I covered for you o