Quarter to 4 na ng hapon. Christmas Eve na rin ngayon. Laking gulat ko na mas kakaunti ang tao ngayon kahit na mag papasko na bukas. Akala ko kasi sa katamaran ng mga kasama naming lumabas, mawawalan na kami ng pwesto sa beach. Alam ko namang mahal ang bayad sa accommodation namin pero sulit na sulit naman yata nila yung Villa!

 

Pero mali ako, marami pa ring available spaces at cottage kung saan kami p’wedeng mag stay habang naliligo ang iba.

 

Plano na rin yata nila mag rent ng jetski or ng surfing board. Lahat na yata ng water activities ay gusto nilang subukan ngayon.Tapos aligaga pa ang karamihan dahil sa Secret Santa at Christmas Party na napagkasunduan ng grupo namin. 

 

Ako naman, hindi ako worried.

 

Si Yunjin ang nabunot ko.

 

Regaluhan ko lang ng buhangin ‘to, masaya na ‘to. Mababaw lang naman ang kaligayahan ng kaibigan ko, tsaka hindi rin naman siya yung type na mahilig sa mamahaling bagay. Ang concern ko lang siguro ay yung fact na napaka burara niyang tao.

 

Gaya ni Ning na naka tatlong pair na ng AirPods ngayong buwan.

 

Oo, ngayong buwan! Wala man lang sa kalahati ang ideya ko kung paano siya nawawalan ng AirPods nang ganoon kadalas. Yung akin nga ay galing pa sa kapatid ko noong Law School graduation ko pero nagagamit ko pa rin nang maayos hanggang ngayon.

 

Si Yunjin, ganito rin. Hindi sila nagkakalayo. 

 

Kung AirPods ang madalas walain ni Ning, ballpen naman ang kay Yunjin. Okay sana kung G-Tech lang, sige, 96 pesos lang naman isa niyan. 

 

Pero Parker pa?! Hiniram na lang niya sa ‘kin ‘yon dahil nakawala na siya ng apat na ballpen sa araw na ‘yon! Favorite ko pa man din ang ball point pen na ‘yon dahil gumaganda ang sulat ko.

 

Tsaka 5K din ‘yon! 

 

Kung p’wede lang install-an ng Find My Ballpen ang bawat ballpen na pinapahiram ko sa kanya ay ginawa ko na!

 

Naaalala ko pa rin kung gaano sumama ang loob ko sa kanya nang nawala niya ang napaka mahal kong ballpen na binili ko out of impulse. Pero bumawi naman siya sa ‘kin, nilibre niya ako ng kape sa buong isang buwan.

 

Naisip ko na talagang regaluhan siya ng ballpen, pero parang wawalain niya lang din naman. Picture frame na lang kaya ang iregalo ko rito? Tapos may freebies na pictures ko para naman pampalubag loob na rin. O kaya naman mug? Yung may I Love Elyu na design na parang quinick edit lang sa Picsart.

 

Puro kalokohan na lang ang naiisip ko, parang ang dami kong oras mag prepare eh ilang oras na lang at gaganapin na ang Christmas Party na plinano namin.

 

Kapag ako napikon, balot ko na lang pinsan ni bebe. Baka luhuran pa ako ng kaibigan habang nag papasalamat.

 

Biro lang! Ugh! I should really start thinking about it.

 

Pero how can I? Eh sa sobrang busy ng mga kasama namin, nagawa pa naming gumawa ng sarili naming mundo ni Winter dito sa may benches.

 

Kami na lang yata ang hindi pa bihis para mag swimming, excited na ang lahat kahit processing pa lang ang payment namin sa jetski at surf boards. Pinili talaga nila na hapon lumabas dahil mga takot silang mangitim.

 

Ano pa’t nag beach kung ayaw nila mangitim? Ang aarte talaga!

 

Tsaka mabilis lang naman ako mag bihis, for sure hindi naman din mag tatagal si Winter dahil mukhang naka swimming trunks na siya sa ilalim ng hoodie niya. Baka nga naka rash guard na rin pero parang ang init naman nun.

 

Pero gaya nga ng sabi ko kanina, nakakamangha lang na ang random ng topic namin ngayon habang hinihintay ang mga kaibigang matapos sa inaasikaso nila.

 

High School Math.

 

Hindi ko rin alam. Sobrang random lang talaga.

 

Nag simula lang siya nang napag-usapan namin ni Jeno kung ano ang possibilities na may sharks habang nag s-surf kami. Tingin daw niya lower than 5%, tapos nakipag argue ako kaya napunta kami sa topic na probabilities.

 

Naki-singit na si Winter.

 

“Probability— chances, how likely an event will occur.” may pag explain pa siya sa ‘kin dahil bumalik na si Jeno sa ginagawa niya.

 

“Say, Winter. What is the probability of me acquiring a primary color from a group of eight colors in the spinning wheel?” interesadong tanong ko naman, nakikisabay na rin sa trip niya.

 

“Event is the subset of the sample space, sample space is a list of all possible outcomes— While outcomes are the results of an experiments, experiment naman ay ang process of getting an observable trial— And finally, trial is the repetitive experiment where results are listed,” she cited.

 

Tumango naman ako out of understanding. Parang natatandaan ko yung concept kahit sobrang tagal na nung inaral ko ‘to. Hindi na rin ako nagulat na naaalala pa niya ‘to hanggang ngayon.

 

“Kunwari, yung group of eight colors sa spinning wheel ay red, yellow, blue, green, white, black, pink, at purple. Ayan yung sample space.” dagdag pa niya. “So, yung event ay ang makakuha ako ng primary colors? Base sa nilapag mong examples, tatlo d’yan yung primary.” tugon ko naman na agad niyang ngitian.

 

“Correct! Halimbawa na lang na ang event mo ay makakuha ka ng isa sa tatlong primary colors, for example lang, blue yung specific na gusto mo. Pero after mo i-spin yung wheel, ang nakuha mong outcome ay pink.” she carried on, tango-tango pa rin naman ako dahil surprisingly, naiintindihan ko pa rin siya.

 

“Edi nag experiment ka ulit, inikot mo ulit yung wheel— nag l-lead ‘yon sa trial. Ang solving d’yan, number of favorable outcomes divided by the number of total outcomes.” dagdag pa ni Winter. Sa sand niya sinusulat yung formula at solution. Ang amusing lang ng topic namin.

 

“Tatlo yung primary colors, tapos yung total colors naman ay walo.” sagot ko na agad niyang tinanguan.

 

Nag sulat siya ulit sa buhangin.

 

P (E) = 3/8 = 0.38 or 37.5%.

 

“So, ang chances na makakakuha ka ng primary colors out of eight colors sa spinning wheel ay 37.5%.”

 

Masyado naman kaming natuwa sa High School Math at gusto pa sanang mag patuloy ngunit tinawag na kami ng mga kaibigan namin.

 

Papunta na sila doon sa paradahan ng jetski sa dagat.

 

Sabay kaming tumayo ni Winter sa kinauupuan namin, “I found today’s discussion to be incredibly interesting, Teacher.” 

 

Winter grinned dahil sa narinig.

 

“Oh, Ms. Yu, we’re not done yet.” tugon nito at lumakad na papunta sa direksyon ng aming mga kasama. Naramdaman niya yatang hindi pa ako sumusunod dahil mabilis niya akong nilingon pabalik.

 

“Rina, let’s go?” yakag pa nito.

 

“Sunod ako, mag bibihis lang.” 

 

Tumango lang naman ito at lumapit ulit sa ‘kin, napangiti agad ako sa gusto niyang gawin.

 

“Sasama ka pa talaga pabalik sa Villa?” tanong ko sa kasalukuyan kong katabi. Hindi na yata humiwalay sa ‘kin si Winter simula kagabi, pero hindi naman ako nag rereklamo! Mas gusto ko naman ‘yon.

 

“Talaga! Tsaka excited din ako sa OOTD mo para sa jetski, proud ko pang masasabi na Winter saw it first!” she enthusiastically said. I giggled at how she uttered her own name.

 

How adorable.

 

Hinayaan ko na lang si Winter na gawin ang gusto niyang gawin, nag iwan na rin daw siya ng message kay Ningning na sasaglit kami sa Villa para mag bihis.

 

Okay daw, hintayin na rin daw nila kami.

 

Hindi naman malayo ang Villa sa beach, tawid nga lang halos. Natatanaw pa rin nga namin ang mga kaibigan namin na naka abang na sa jetski sa hindi kalayuan.

 

Ako na ang nag unlock ng lock sa gate ng Villa dahil ako ang may hawak ng susi, naka sunod lang naman si Winter sa ‘kin papunta sa kwarto namin. 

 

Pinag buksan ako ng pinto ni Winter, I smiled and thanked her as I proceeded towards the washroom ng kwarto. Naka sampay na kasi doon ang susuotin ko, nihanda na namin ni Giselle kanina.

 

“I’ll be quick.” sabi ko pa, nakita kong tumango si Winter bago ko sinara nang tuluyan ang pinto ng washroom.

 

It’s not too much, highwaist two piece swimsuit lang siya, tapos yung top ko, spaghetti strap top na may ribbon in front, backless.

 

Hindi naman siya masyadong revealing dahil takot ako sa sunburn, with that being stated, I should ask Winter to apply sunscreen on my back before I put on my cover-up. Nakakatakot din kaya cases ng sun poisoning ngayon.

 

I gave myself one last look in the mirror bago ko pinatong ang cover-up ko sa mga balikat ko, I pulled the washroom door open, and Winter’s head turned to look at me almost immediately.

 

I gave her a smile.

 

“Do I look alright?” tanong ko agad sa kasama. Nakita ko naman na ang sarili ko sa salamin, pero kailangan ko pa rin ng assurance galing sa kanya.

 

After half a minute, I still haven’t received a response from her, naka tingin lang siya sa ‘kin.

 

“Hey, uh, space cadet, wanna come back down to earth?” I teased, then suddenly, as if on cue, she blinked quickly, as if snapping out of her daydream.

 

“Alright? I almost mistook you for a God.” she complimented na naging sanhi upang humagikgik ako, “You’re exaggerating.” sabi ko pa na agad niyang nginitian.

 

“But seriously, ang ganda mo palagi.” Winter said, now, I’ve heard her compliment me numerous times before. And it feels precisely the same— I could feel it, the sincerity in her eyes, all of her emotions, all of her.

 

I in a breath then blinked, “Thank you, Minjeong.”

 

She smiled, “Always.”

 

Gaya nga ng sabi ko kanina, nag patulong nga ako sa kanya mag apply ng sunscreen sa ibang parte ng likod ko na hindi ko abot. Masunurin naman ang kasama at marahang nag apply ng sunscreen sa balat ko, she seems to be doing it gently out of fear of hurting me. 

 

Hindi rin naman na kami nag tagal pa sa Villa. Tinulungan niya na rin ako ayusin ang black see-through kong cover-up bago kami nag tungo sa beach.

 

Short lang naman ang distance nito kaya ilang minuto langa ng nilakad namin, tumawag na raw kasi ang best friend niya at mukhang nabuburyo na doon.

 

“Parang nawala yata yung kabadtrip-an ko sa swimwear mo, Karina. Winner!” bungad ni Ning, nag gesture pa siya na kukuhanan ako ng litrato after ko siya pasalamatan.

 

Go lang naman ako at nag pose pa ng ilang beses para sa kanya.

 

“Winter, sumali ka!” dagdag pa nito, akmang uungot pa yung isa para mag reklamo pero binuhat na ‘to nina Yujin at Ryujin papunta sa tabi ko.

 

“Hoy, hoy! W-Walang kilitian! Oo na, oo na!” defeated na sabi nito na kinatawa namin. Inayos pa niya ang crop top niyang is rash guard na umangat dahil sa kakulitan niya kanina bago siya tumabi sa ‘kin.

 

“I hope you’re okay with this.” nahihiya niyang sabi habang naka hawak sa batok bago pa siya mas lumapit sa ‘kin.

 

“Para kang shy-teenage-in-love d’yan, ang awkward mo!” natatawa kong banggit sa kanya. Para ka kasing high school yung unang picture namin dahil naka tabi lang talaga siya sa ‘kin at naka place ang hands niya in front.

 

Alam niyo yung mga teenagers na nag papa-picture sa crushes nila tuwing Christmas Party? Parang ganoon!

 

“You can touch me, Win.” I told her, ako na rin ang kumuha ng kamay niya at pinatong sa kabilang waist ko.

 

Ang init ng palad niya.

 

Winter’s lips curled up a little, she appeared to have regained her confidence as she straightened up her back and fixed her hand placement on my waist. Mas humigpit ang hawak niya rito, pero hindi naman to the point na masasaktan ako. It’s as though she’s trying to keep me closer and closer.

 

Napatingin siya sa ‘kin, so I looked at her too.

 

“You can touch me too, you know?” 

 

So, I did.

 

I tucked a stray strand of her hair and rested my hand on her jaw. I couldn’t help but smile at her, admiring how lovely she was, and how lovely she made me feel.

 

“Ayan, perfect! P’wede na kayo mag kiss.” rinig naming sabi ni Ning, sabay kaming humagikgik ni Winter at humiwalay sa isa’t-isa.

 

Nag simula na kaming mag pilian on who would ride in the jetski with whom. Anim ang narent nilang jetski, so may mag-isa sa isang jetski.

 

Si Jaemin ang nag volunteer sa isang jetski dahil daw nakapag patakbo na rin siya nito noon. Yung huling kasabay niya raw sa jetski ay nahulog sa dagat kaya wala na tuloy gustong sumama sa kanya.

 

Free picking naman kung sino ang mga magkakasama, tsaka malalaki naman na kami kaya hindi na namin kailangang mag plano ng arrangement dahil lahat naman ay gustong mag try. P’wede naman kaming mag take ng turns sa mag mamaneho, wala namang kaso ‘yon sa kahit kanino sa amin.

 

Siyempre, si Winter ang kasama ko. Siya rin ang mag mamaneho dahil marunong siya. Gusto niya ngang pasubukan sa ‘kin pero pass muna ako, baka mamaya na lang kapag medyo gamay ko na.

 

Nag rent din ng life jackets ang iba sa amin, pero kami ni Winter, hindi na.

 

Biglang pinaandar ni Winter nang walang pasabi yung jetski kaya napa-kapit ako agad sa bewang niya.

 

“Let’s go hit the road! Or sea, in our case!” hiyaw pa nito, I giggled. Ang bilis lang mag patakbo ni Winter, rinig na rinig ko sa boses niyang nag e-enjoy siya.

 

“Babe, taas mo dalawang kamay mo, it’ll be fun!” she yelled, probably dahil ang lakas ng tunog ng mga alon at ang tunog ng makina ng sinasakyan naming jetski.

 

“But I’m scared!” I yelled back. Humigpit lang ang kapit ko sa exposed niyang stomach.

 

“Don’t be! I got you!” subok pa niya ulit para kumbinsihin ako habang kinakalaban niya ang mga alon sa harap namin. “May prize ka sa ‘kin!” dagdag pa niya.

 

“What prize?” tanong ko sa kanya, tumatawa na si Winter sa harapan bago pa mas binilisan ang takbo. 

 

“A kiss?” 

 

My body heaved with two— no, three deep breaths bago ko tinaas ang dalawa kong kamay sa ere.

 

A blissful smile spread across me as the air reached my face. I could smell the salty sea water, I could see the sun shining down on me, I could hear Yunjin’s faint screams together with the waves.

 

This is fun!

 

“Masaya ka?” tanong ni Winter after some time, nakaupo na ulit ako ngayon at balak na yata niyang bumalik sa parte ng dagat kung saan naka tali ang jetski kanina.

 

“Oo naman, sobra.” tugon ko naman, nauna siyang bumaba at agad naman akong sumunod sa kanya.

 

Tinuro niya kaagad ang jetski pag baba ko, “Go on, try it.” she urged. Medyo naguguluhan ako sa yaya niya, hindi ba’t kakababa pa lang namin?

 

Confusion was written all over my face. Natawa naman si Winter sa kahitsurahan ko ngayon, “Ikaw kako ang mag operate.” pag klaro niya naman sa kanina niyang sinabi. 

 

Tinuro pa niya sa ‘kin ang basics, hindi na ako tumanggi, gusto ko rin i-try eh! Binigay na rin sa ‘kin ni Winter ang lanyard na may naka sabit na susi, ako ang unang sumakay bago siya sumunod.

 

Tinurn oo ko yung ignition sa may switch, naramdaman kong humawak si Winter sa bewang ko. I cranked the throttle softly as directed by my jetski instructor, I could already feel the jetski moving ahead slowly, na