“Dr. Shin, reporting for duty!” narinig kong sigaw ni Ryujin nang makapasok sa pit. 

 

Ako ang naatasan sa pit ngayon ng resident namin, so here I am, doing sutures.

 

I my lower lip and straightened my back bago lumingon sa kanya, nakapangamot sa leeg.

 

Oh, my God. Nakakahiya naman.

 

“You paged? What’s atin?” tanong niya. She scanned the room, most likely looking for a good case, akala niya siguro ay nag page ako dahil doon.

 

Sorry, Ryujin. Pero kung may good case man sa pit, ako ang hahawak!

 

She looked back at me, bakas sa mukha niya ang pagtataka dahil sa hindi ko agad pag sagot.

 

“Ryu, ano kasi…” hindi ko mapigilang mahiya, hirap na hirap lang akong mang hingi ng favor!

 

I sighed deeply, calming my nerves. 

 

Marahan kong tinuro si Ms. Lu, ang patient kong may sugat sa kamay at kailangan ng stitches. Kanina pa siya actually nandito ngunit hindi ko pa rin nagagamot ang sugat niya.

 

“She won’t let me sew her up.” stressed na sambit ko, nag salita na naman ng Mandarin si Ms. Lu na mas lalong kinakunot ng noo ko.

 

Anu raw?

 

“Ano… hindi naman kita tatawagan pero kasi wala akong mahanap na translator.” nag balik-balik ang tingin ni Ryujin sa ‘kin at kay Ms. Lu. 

 

What…

 

Maka tingin pa sa ‘kin ay akala mo may sinabi akong nakaka-offend. 

 

Pa translate lang, eh.

 

“Pwede bang ikaw na lang mag tanong kung anong problema? You did study Mandarin in high school, right?” taas kilay kong sabi. Desperada na ako! 

 

Hindi na maipinta ang mukha ni Ryujin sa narinig, ano ba ‘yon!

 

Kung nandito lang si Ning, hindi ko naman siya tatawagan!

 

Hindi na rin tuloy ako maka tingin kay Ryujin sa hiya, binagsak ko kaya Foreign Language ko noong Grade 10. Alam ko ngang Mandarin ang pinag-aralan namin pero hindi ko na marecall ang mga lessons namin.

 

Da Jia Hao at Xie Xie na lang ang natatandaan ko dahil ayan ang madalas kong marinig kay Ning.

 

“The only Chinese I know is ‘Ni Hao!’ from Ni Hao, Kai-lan. Besides, I never studied Mandarin. I studied Nihongo in high school. Sayonara!” madiin niyang sambit bago lumabas sa pintuan ng pit.

 

Bwiset.

 

Hindi ko na alam kung sino pa ang pwede kong i-page, si Ning na lang ang kilala kong marunong mag Mandarin.

 

Tawagan ko kaya si Ning?

 

Kaso weekday pala, baka nasa klase ‘yon. 

 

At , hindi ko rin pala makukuha ang phone ko sa locker room dahil ako lang ang staff sa pit, baka maabutan pa akong wala ni Dr. Bae dito.

 

I cleared my throat at tumango na lang sa sinabi ni Ms. Lu kahit wala talaga akong maintindihan. Natry ko naman na kausapin siya ng English, hindi niya yata ako naiintindihan gaya ko sa kanya.

 

I had no choice but to leave her alone because the pit was so crowded. Besides, I’ve tried several times and she still won’t let me touch her. Ayaw ko namang pilitin siyang umupo, may respeto kaya ako sa mga patients ko.

 

Rinig ko pa ang mahinang pagbuntong-hininga ni Ms. Lu noong tinalikuran ko siya. I feel bad because she looks stressed kanina pa, but I have a lot of patients who require medical attention more than she does.

 

Katatapos ko lang mag lagay ng stitches sa lalaki kong patient, malakas ang amoy ng alak sa kanya and he’s been staring at me for five minutes. Ramdam na ramdam ko ang mga titig niya at hindi ko man lang alam kung nakurap pa ba siya.

 

Mata ko ang sumasakit sa ginagawa niya.

 

“You’re hot.” napataas ang tingin ko mula sa arm niyang hawak-hawak ko, he was smirking nang mag tama ang tingin namin, I tried really hard not to roll my eyes. 

 

“You’re drunk, hold still.” stern kong banggit at tinuloy ang pag lalagay ng compression bandage sa arm niya.

 

Sa halos dalawang linggo ko yata dito, iilan na ang pasyenteng lumandi sa ‘kin. Nakakairita nga yung iba pero hindi ko naman sila pwedeng sakalin. Charot! 

 

I’m not like that, biro lamang.

 

“I’m done, you can see the nurse outside now.” I said bago tumayo at tinapik ang braso niya. Humabol pa siya ng tingin sa ‘kin at kumindat, hindi ko na napigilan ang sarili ko’t inirapan siya.

 

Lumapit ulit sa ‘kin si Ms. Lu nang maka alis yung lalaki, she started speaking Mandarin with that worried expression she had been wearing since she arrived here.

 

Wala talaga akong maintindihan. Sa mga oras na ‘to, pinagsisisihan ko na talagang hindi ko sineryoso ang Foreign Language na subject ko noong high school.

 

“Please, umupo ka na po. I really need to look at your arm.” marahang sambit ko, nag gesture pa ako sa kamang inupuan ng lalaki kong pasyente para pa upuin si Ms. Lu. Halata na rin yata niyang hindi kami nag kakaintindihan kaya umupo na lang siya. Patuloy lang siya sa pag sasalita ng Mandarin, feeling ko nga’t hanggang panaginip ay maririnig ko na ang boses niya. 

 

Sinimulan ko na rin ang trabaho sa arm niya, hindi rin naman ito nag tagal at natapos din ako agad sa kamay niya. Apat na stitches lang naman at minor lang ang injury, mabuti nga’t hindi nag ka-infection kahit hindi ko nasara agad yung sugat at parang naulanan pa siya.

 

Tumayo si Ms. Lu noong tumayo ako, patuloy pa rin ang pag sasalita niya, sumasakit na nga ang ulo ko dahil wala talaga akong maintindihan. 

 

“Sorry po talaga but I have patients lined up, I don’t have time. I don’t understand you.” mababa ang boses ko habang sinasabi ‘to, pinanood ko lang ang likod ni Ms. Lu hanggang maka labas siya ng pit.

 

Na guilty talaga ako pero may mga bagay din naman kasing hindi ko kontrolado. 

 

 

“My head hurts.” Ryujin grumbled as she rested her head on Yujin’s shoulder, 

 

“Maybe it’s a tumor.” pang-gagago pa ni Yujin at pinatong din ang ulo niya sa ulo ni Ryujin.

 

“Oh, you wish I had a tumor.” irap ni Ryujin, nang hampas pa siya bago pumikit.

 

Tahimik na nakikinig lang ako sa dalawang kaibigan habang pumipili ng snack sa vending machine, sa huli ay yung isang bar ng chocolate ang pinili ko.

 

I inserted a hundred bill habang pinapanood ang chocolate bar na mahulog mula sa machine. Ang angas lang kasi.

 

Did you know? chocolate is an energy-rich food, with an average of 550 calories per 100 grams, or 55 kcal per two small squares. 

 

This is due in part to the fact that chocolate contains a significant amount of fat, namely cocoa butter, and has a low moisture content.

 

Dark chocolate ang pinili ko which is healthier than milk chocolate. Because dark chocolate contains less sugar, it provides less immediate energy. However, the higher cocoa concentration has its own set of advantages. Cocoa contains a lot of flavonoids, which are antioxidants that help energy last longer. It also improves the delivery of oxygen to the brain and muscles, which improves their functionality.

 

Tsaka mas masarap ang dark chocolate para sa ‘kin, respect my opinion na lang siguro.

 

Nagpakawala ako ng malalim na hininga at nag lakad patungo sa stretcher na inuupuan ng dalawa kong kaibigan. 

 

“I’ve been suturing all day,” giit ko at umupo sa isang side ni Yujin, naki