Missed.

Missed.

Missed.

"Min, ano ba! Ayoko magpatalo sa mga 'to." Ning complains.

Nag high-five pa ang dalawang kalaban nila sa kabilang net, Lia at Minju.

Naglalaro sila ng badminton sa isang indoor court. Matagal na rin yung huling bonding nila. Since may rest day si Minjeong, nagka-yayaan ang mga magkakaibigan na maglaro.

Minjeong huffs and waves her hand." Pahinga muna ako Ning. Kayo na muna ni Yeri."

She retreats papunta sa bleacher. Pero sumunod ito sa kanya. Tinignan niya ito ng may pagtataka pero nagbikit balikat lang ito.

"Pagod na rin ako." Ning says.

Ibinigay niya ang raketa kay Yeri and Ning gives hers kay Joy na nakatambay lang.

Agad na pumalit ang dalawa para tapusin ang game at sila naman ni Ning ang umupo na at uminom ng tubig.

"Distracted ka na naman. Ilang araw ka nang ganyan. " Puna ni Ning.

Hindi siya umimik. 

Ilang araw na rin simula nung nabalitaan niyang umalis si Karina. It's been more than a week nung magkausap sila. Hindi na ito naalis sa isip niya simula nung gabing yun. Hindi na siya nagtagal pagkatapos ng iyakan nila. Yinakap pa ulit siya nito ng mahigpit bago siya pakawalan.

Wala na ito sa Seoul at nakapag usap na sila, pero heto siya magulo ang utak. Iniisip niya pa kung tama ba yung naging desisyon niya. 

Karina wanted her back, pero nireject niya ito. Tama lang naman yun, hindi ba? Matagal na panahon bago niya ito nabura sa kanyang sistema. Back to square one siya kung iwewelcome niya muli ito. Yun yung feeling niya.

Pero bakit hindi siya matahimik? Tinanggap naman ni Karina yung sagot niya. She should be moving on with her life na parang walang nangyari. But she can't. 

"Uy, Karina!" 

Napalingon siya bigla kay Ning bago inilibot ang paningin. Saka niya narealize na niloloko lang siya nito ng tumawa ito nang malakas.

"Bilis ng lingon ah." Nakangising panunukso nito.

She frowns at saka hinagisan ito ng takip ng bottled water.

"Hindi naman halatang miss mo." Binato lang nito pabalik sa kanya ang takip.

Hindi na muli siya nagsalita. Ganun ba siya ka-obvious? Ganun nga siguro. Walang araw na hindi niya naiisip si Karina. At ang halik nito. Hanggang ngayon parang nararadaman niya pa rin ang mga labi nito sa lips niya.  Nakakahiya mang aminin pero hindi niya yun makalimutan.

Napabuntung-hininga na lang siya.

"Akala ko ba ayaw mo na talaga? Bakit ngayon nagdadrama ka diyan?"

"Ewan ko din, Ning. Para kasing may mali." Frustrated na kinuyom niya ang towel na hawak.

"Hm. Puwede naman kasing maging honest ka sa sarili mo."

"Panong honest? I've been honest naman sa mga sinabi ko sa kanya."

"Kulit. Tinanong mo na ba ang sarili mo kung bakit ka nagkakaganyan? Kasi obvious naman na malungkot ka sa naging ending ninyong dalawa."

Natahimik siya at nag isip muli. Tama nga. Kahit na yun na ang nararamdaman niya, hindi niya na inungkat kung ano yung totoong nararamdaman niya kasi natatakot siya sa magiging sagot ng puso niya. Parang paikot-ikot lang siya sa mga bumabagabag sa kanya nitong mga nakaraang araw.

"Ito ah. Isang tanong,isang sagot."

Napatingin siya sa best friend. Mukhang seryoso ito. Alanganin siyang tumango.

"Be honest, ah. Ayaw kong magsayang ng panahon."

"Aba!" Reklamo niya.

"Ito na wag ka magulo.Naiisip mo pa ba siya?"

Magdedeny pa sana siya kaso nakita niyang pinanlakihan siya