At sunud-sunod na yung mga nangyari. Yung nagsabi siya sa possibility of her moving out sa apartment namin. We argued about it. Pinakamalala na away na siguro namin yun. Pero wala naman akong magawa. She wish to go back sa family niya. Parang wala akong karapatan na pigilan siya. Yun yung naramdaman ko. Girlfriend niya lang naman ako and ayoko din naman ipagdamot yung nais niya to be with her family again. I was very worried about it. Ramdam ko na parang nawawala na siya sa akin. Simula kasi nung nagtrabaho na siya under her family’s company, parang they heavily influenced her life and decisions. Yun ang kinakatakot ko.

 Naaala ko yung sinabi sa akin ng mom niya na I just ignored.

“Let her go when she finally realizes yung magiging direksyon ng buhay niya. Please let her go.”

Di naman siguro kami aabot dun di ba?

Di na ako nagsalita pa sa mga nararamdaman ko. Baka kasi pag inopen up ko ito, di ko lang matanggap yung magiging aftermath. Hindi ko kaya. I chose to not comment anymore sa mga gusto niya. Gusto ko lang na malaman niya na andun ako pag kailangan niya ako. Na di ako mawawala. Na susuportahan ko siya. Na kaya kong mag-adjust para sa kanya.

I tried my best kahit na ang cold na niya na sa akin. Ako lang siguro yung kumakapit pa din.

Di pa ako ready bumitaw. Sobrang mahal ko siya. Ayoko magising one day na di na siya part ng buhay ko.
Just that thought alone, parang di ako makahinga.

Kaya kahit ang pagiging martyr ay pinatos ko na. Kinaya ko magbulag-bulagan.

I was thinking of taking her out on a date. Matagal na din yung huli kaming lumabas. Gusto ko lang bumalik kami sa dati. Kaya pinuntahan ko siya sa wokplace niya.

 Andun siya sinusundo ni Jongin. Di na lang ako nagpakita.Later on, nagmessage siya sa akin na sa bahay nila siya uuwi ng gabing yun since she was going out with friends and workmates.

Pinilit ko na lang wag mag isip ng kung anu-ano. Normal naman yung makipagsocialize di ba? Pero feeling ko di na ako kahalaga sa kanya. Di na ako yung priorities niya.

Di na lang ako tumawag or nagmessage sa kanya. Sana makaramdam naman siya na nagtatampo na ako.

Nagtext siya sa akin if I was okay lang. Hinintay ko siya tumawag pero wala.

So was it going to be like this?

Later that night, naalimpungatan ako. Tumawag sa akin si Giselle. Pinapasundo niya na si Karina sa akin. Mukhang lasing na daw kasi ito at ayaw pang umuwi.

Kahit naman galit ako sa kanya, di ko siya matiis.

Dali-dali akong tumungo sa address na binigay sa akin ng bestfriend niya.

Di ko naman alam na ganun yung dadatnan kong