The day continues after their heartfelt moment earlier. Minjeong is true to her words that she’ll stay. They are also extra comfortable and carefree with each other. There's no trace of awkwardness at all.

After their hearty lunch and light conversations, nakaramdam si Minjeong ng pagka-antok. Ilang oras lang kasi ang tulog niya. After ng shoot kagabi, umuwi siya nang madaling araw at nagising ng alas siyete.

Karina compels her to take a nap sa kwarto ni Giselle but Minjeong insists sa living room na lang. Malaki at komportable naman kasi ang sofa doon.

So pareho silang natulog. Nagising si Karina nang bandang alas tres. But Minjeong is still asleep. Puyat nga talaga ito. Napangiti siya nang abutan niya itong balot na balot sa kumot na pinahiram niya. Malamig na rin kasi ang panahon.

Habang tulog pa ito, minabuti niya na ring magshower muna. After that, excited siyang nagbukas ng food app. She wants to make the most of this day, because who knows, this might be the last. Hindi niya alam kung kailan ulit sila magkakasama nang ganito.

Thinking about leaving next week, medyo nalulungkot na siya. She has to leave everything behind in Seoul, her family, her friends, her job, the good and bad memories, the hurt and pain, and Minjeong. To start anew. She badly needs it. She doesn't think she can rebuild her life if she stays at this place that holds her back.

She watches Minjeong fondly as she's still in a deep slumber. She sighs. She still doesn't know what to do with her. As much as she wants to be with Minjeong, she's still a mess. One more thing, she doesn't want to keep her hopes up. Sabi nga niya, she'll take whatever she can get, whatever Minjeong can give. She doesn't want to force herself on her. Baka kasi mas lumayo lang ito sa kanya. Masaya siya sa kung ano meron sila ngayon. 

But she has to tell her how she feels, right? Bago man lang siya umalis. Hindi rin naman siya matatahimik kung itatago niya ito. She wants to know how Minjeong feels about it. Kasi kung bibigyan ulit siya nito ng chance, she'll be the happiest to start a new life with her. If not, she'll accept it. Malaki ang kanyang nagawang kasalanan kaya maiintindihan niya kung i-reject siya nito. Gusto niya lang magmove forward ng walang baggage na dala.

Natigil ang pagmuni-muni niya nang tumunog ang doorbell. It's their food kaya mabilis siyang tumayo mula sa armchair at nagtungo sa pinto.

Pagbalik niya sa sala, gising na ang kasama. Nakaupo na ito sa sofa, medyo magulo pa ang buhok. Nagising siguro sa ingay.Then sumunod ito sa kanya sa dining table and stands next to her.

"I ordered bread." Karina says habang nilalagay sa malaking plato ang mga inorder niya. Mabango, fresh at mainit-init pa nga ang mga tinapay. Nakita niyang nagliwanag ang mukha nito. Napangiti na lang siya.She knows Minjeong is a foodie and she's happy to share her new favorites with her. Kamakailan niya lang nadiscover ang bakery na ito. 

"Ang bango." Natatakam na sabi ni Minjeong. Napatingin ito sa kanya nang hawiin niya ang magulong buhok nito. Cute na cute siya. Minjeong has always been her cute, little puppy. She just wants to spoil her today at hinahayaan lang naman siya nito.

"Mag-CR lang ako then I'll make us coffee." Excited na sabi nito. 

"Okay, go. " Tumango siya. Ang saya lang. Para kasing balik-gawi lang sila. This is what they would always do back then.

After makapag freshen up ni Minjeong, agad na siyang nagtungo sa coffee machine habang busy sa living room si Karina. Hinawi niya ang malaking kurtina sa may balcony. Maganda ang view mula sa sofa pag ganitong oras. Kita ang Han river pati ang city sa kabilang ibayo. Inayos niya din ang kaunting kalat. She wants this date, na siya lang ang nakakaalam, to be perfect.

Minjeong approaches dala-dala ang kanilang second coffee of the day, sa magkabilang kamay. Then inalapag niya ang mga ito sa center table, katabi ng pagkain.

"Wow. Ang gara ng unit ni Giselle. The view is awesome." Minjeong says as she comfortably seated herself on the sofa.

"Hm." She agrees. "They literally own this building." Tumabi na siya nang iabot nito sa kanya ang kape.

"Why not get a unit here then?" Nagsimula na itong kumain after siya ulit nitong abutan ng croissant.

"As far as I know, wala ng available dito. Pero yung unit na lilipatan ko in Busan, kila Giselle pa rin naman." She explains bago siya kumagat sa tinapay.

Minjeong hums. Hindi na siya nagulat. Noon pa man, alam niya na ang background ni Giselle. "Pero Busan talaga? Malayo din yun."

"Much better. I need to get away from everything muna. Saka may office din kami doon." 

Tumango lang din ang kausap niya saka na muling nagfocus sa pagkain. Halos maubos nila ang mga ito. Nagtanong pa nga si Minjeong kung anong bakery ang binilhan niya. Nasarapan ito sa inorder ni Karina.

They're both really full as they contentedly lean their backs and heads sa backrest ng sofa. The view outside is amazing. Kulay orange ang langit as they watch the sunset.

Karina turns her head sa katabi. Minjeong looks peaceful ,and beautiful as the color of the sunset reflects on her clear, milky skin.

Minjeong has felt her stares so she turns back at her. Their eyes meet. Minjeong gives her a small smile. Napangiti na rin siya.

"Thank you for this day, Min. Salamat sa pagpunta."

"Salamat din, Karina. For letting me spend my day off here." Minjeong is in a much better mood when she has woken up from her long nap earlier. Bawing-bawi yung puyat niya kagabi.

“I enjoyed it.” Karina adds.

“Ako din.” Minjeong sincerely utters.

"Anong oras ka uuwi?" She asks. Sa totoo lang, ayaw niya nang matapos ang araw na 'to.

"Mga 8 siguro."

"Do you really have to?" 

"Oo eh. Maaga ang first sched ko bukas." She'll be hectic for the next coming days. Aside from her concerts, may mga gigs at activities pa siyang nakaline up.

"Bakit?" She follows up ng hindi ito umimik.  Napansin niya na biglang me