Hindi ako nakaimik. Ang alam ko nalang ay pinunasan ni Seulgi ang aking pisngi.

"Bat ka umiiyak?" nag aalala nyang tanong.

"Totoo ba yang nararamdaman mo para sakin?" tanong ko sakanya.

"Honestly, hindi ko rin alam kung bakit gusto ko lagi kang nakikitang masaya. Despite ng mga nangyare sa past. Dati nga takot pa ko sayo. Pero nung mas nakilala kita, naramdaman ko na hindi pala dapat kita katakutakan kasi mabait ka rin naman pala" sagot nya.

"It just felt right na sabihin ko sayo to ngayon. Baka kasi malimutan ko, kinabisado ko lang yan e." tatawa tawa nyang dagdag. Agad ko naman syang pinalo. Ang bigat naman sa pakiramdam nito, I tried to shrug it off. Kaso kung ganito ng ganito si Seulgi, mas mahihirapan ako.

"Dont worry. Hindi naman kita mamadaliin. Willing to wait ako" seryosong sabi nya.

"Seulgi, may need kang malaman" sabi ko naman. Nag dadalawang isip ako kung dapat bang sabihin ko na sakanya yung about sa pustahan at about sa totoo kong nararamdaman. Kaso nanaig parin sakin na itago ko nalang ito sakanya.

"Ano yon?" lingon nya sakin.

"Seulgi kasi-- I" nag buntong hininga ako. Seulgi is a good person. And maybe she does need to know the truth. Pero ayoko rin naman matalo and mawala yung shares ko sa company, kagaya nga ng sabi ni Bogum. Mas malaki ang mawawala sakin dahil baka tuluyan na kong hindi pamanahan ni daddy pag nag kataon na malaman nya na natalo sa pustahan yung shares ko.

"Seulgi I like you" sabi ko.

"Gusto rin naman kita. Kaya ko nga ginagawa to. Gusto ko maramdaman mo na andito lang ako lagi para sayo." sabi nya sakin.

Etong moment na to, habang nasa himpapawid kami. Eto na ata yung isa sa pinaka magulong emosyon na naramdaman ko. Pero at the same time, naisip ko na maraming mawawala sakin kaya itutuloy ko parin ang plano. Im sorry Seulgi.

"Tignan mo, ang ganda nung view!!" excited na turo nya. Napangiti ako, dahil ang ganda naman talaga, I saw her face smiling and I can feel how happy she is. Not until napatingin ako sa ibaba. Para akong mahuhulog!

"Seulgi!!!!" sigaw ko, nakapikit ako. At ramdam ko na inakap nya ko ulit.

"Bat ka kasi sa ibaba tumingin. Wag ka mag alala, di naman kita hahayaan malaglag" bulong nya sakin habang hinihimas nya yung likod ko. Eto nanaman yung feeling na pag akap nya ko I feel so safe and secured. Umakap narin ako ng tuluyan sakanya. Yung mukha kong nakasubsob sa leeg nya.

"Thank you Seulgi" mahinang sabi ko.

"You're welcome princess" sagot nya sakin. My heart swells.. Hinigpitan ko pa ang akap sakanya habang tuluyan na namin inenjoy yung tanawin.

"Ang sayaaa grabe!!!" paos na sabi ni Yeri.

"Ang ingay ingay mo. Nastress si Kuya na nag papalipad ng lobo." sabi naman ni Joy.

"Nag enjoy ka?" tanong ko sa katabi ko. Matipid syang tumango at humigpit ang kapit sa kamay ko. Nginitian ko si Irene at inaya na para umuwe at mag pahinga. Nang makarating kami sa bahay nila Tzuyu, kanya kanyang mga kwento at tawanan ang maririnig sa buong kabahayan. Mukhang nag enjoy talaga sila. Tinignan kong muli si Irene. Gusto ko syang tanungin kung okay ba sya. Naramdaman nya sigurong nakatingin ako kaya tinaasan nya ko ng kilay, agad naman akong ngumiti at umiling. Nang malapit na kaming matulog, kinausap nya ko ulit.

"Seulgi, pag may kasalanan ba sayo ang isang tao, anong gagawin mo?" tanong ni Irene.

"Ako? Siguro una magagalit. Tas eventually, darating parin naman ako sa point na need ko malaman yung explanation nya kung bat nya nagawa. Then ayun.." seryoso kong sagot.

"Hmm kay" sagot nya. Umusog sya at inakap ako ulit. Clingy na talaga sya.

"Good night Seulgi" rinig kong bulong nya.

"Good night prinsesa" sagot ko naman sakanya.

Matapos ang weekend getaway namin sa Pampanga, ay bumalik nanaman ang kaba na nararamdaman ko. Isa na sa dahilan ay aamin na ko kay Joy. Wala man sa hinagap ko, pero since nabuking na. Mas maigi na rin na umamin na ko kung sino talaga ako. Tinext ko sya kung saan ko sya dapat imeet at kung kelan. Magiging busy na ang lahat dahil malapit ng mag finals.

Sweet Talker: let's meet na, diba wala ka naman masyado subjects ng Wednesday?

Joy: oo gang 1 pm lang class ko non.

Sweet Talker: meet me. Hotel Fleuris. 3pm. Suot mo yung red dress mo, yung sinuot mo nung acquintance party. See you.

Lumipas ang mga araw, at dumating na ang Wednesday.

Joy: im almost at the function hall na.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.. Nakita ko si Yeri sa dulo ng kwarto. Naka dress din sya. Sa gitna ay may lamesa, ang set up nito ay parang kagaya nung acquintance party namin noong freshman year.

Seems like we've been here before
Your eyes are seeing straight right through my core
It's kinda strange, but I like it
Ain't no reason tryna' fight it, yeah

Might be Déjà vu
First time we met, but I remembered you
We were creepin' in the night time
Maybe in another lifetime

Don't tell me you don't feel what I feel right now
Ooh, it's written all over you
Don't tell me you don't feel what I feel somehow
Ooh, I keep findin' my way back to you

You can go anywhere, babe, wherever you want
Because I know we're written in the stars
You can go any which way, don't matter how far
Because I know we're written in the stars

Nakita ko ang isang pamilyar na mukha, naka black knee length dress din sya. She looked so good. Then I saw Yeri, handing her a piece of rose. Im confused as hell. Akala ko ba si Yeri yung admirer ko.. Im out of words, papalapit sya sakin, my heart beating fast..

"Hi Joy, I'm your secret admirer" sabay about nya sakin ng rose.

I took it, im still bewildered. I looked at Yeri from a far and she just motioned me to enjoy and have fun.

Niyakag nya ko papunta sa table. Her being the perfect gentle woman that she is.. Its been you all along.

"So bakit mo ginawa?" tanong ko sakanya. Kita ko ang pag lunok nya.

"Matagal ko nang gustong mag pakilala sayo. Kaso, hindi ako makatyempo, nung namang nakita kita sa may bandang music hall, nagalit ka naman sakin dahil akala mo chismosa ako. I saw you here more than 3 years ago, you looked so elegant. Tumigil pa nga yung puso ko. And right at that moment I felt na I want to know you better." sabi nya habang kinakamot nya ang kanyang batok. Tinaasan ko sya ng kilay.

"And paki explain bakit na kay Yeri yung phone?"

"Yeri and I are cousins. Nakikitira ako sakanila." sagot naman nya.

"Yung time kasi na nalaman mo, naiwan ko yung phone na yon sa kwarto ni Yeri. Kaya I asked her to bring it. Kaso, medyo minalas, nakita mo" dagdag pa nya. Tinignan ko ulit si Yeri. Nagtthumbsup na sya samin.

Who would have thought na ang secret admirer ko pala ay si Wendy?