Winter

Hindi ko pinalagpas ‘yung opportunity na ‘to para sa company namin ni Ning pati na din sa career ko. Tama kasi si Karina na napakalaki nitong presentation na to para mamiss ko dahil lang sa issue ko with her.

 

Napatingin ako sa direction niya nung naramdaman ko na bumagsak ‘yung ulo niya. Bakit tulog agad ‘to? Ni-hindi pa nga na-take off yung plane.

 

Anjan na yung flight attendant para icheck yung safety belts. Chineck ng FA yung sa akin pero yung kay Karina pinacheck na lang sa akin since hindi na din abot nung FA. Tinuro naman sa akin paano icheck, ito kasing si Karina hindi man lang magising. Himbing agad ng tulog, naalala ko nanaman na hindi siya fan ng airplane na nagtetake-off. Someone needs to hold her hand para lang kumalma siya.

 

Tulog naman siya ngayon, feeling ko naman hindi niya na mararamdaman kasi tulog siya.

 

Nung umaandar na ‘yung plane, naramdaman ko na naalimpungatan siya kaya napatingin ako sa kanya.

 

Nagtakip siya ng mukha, ayaw ko hawakan yung kamay niya kaya sinabihan ko siya ng, “Lumunok ka para di mo maramdaman masyado yung pressure”

 

“Y-yes, t-thank you”

 

Medyo may thrill talaga kapag nagtetake-off yung airplane. Nakakakaba ng bongga kapag naiisip mo na lumilipad na.

 

Tumingin ako kay Karina, gusto kong hawakan yung kamay niya para pakalmahin siya pero syempre may barrier na talaga between sa amin. Baka magkagulo lang kapag ginawa ko yun.

 

Pumikit na lang ako, lilipas din naman yung pressure. Nung medyo kalmado na yung plane, lumingon ako kay Karina at nakita ko na mukhang tulog na ulit siya.

 

Parang mababali yung leeg niya kaya inayos ko na lang para hindi siya magka-stiff neck. 

 

Buiset ka Karina, ang ganda mo pa din sa paningin ko. Che!

 

Nagsettle na lang din ako sa upuan ko kasi medyo mahaba habang byahe ‘to.

 

Dumating yung time na nagpeprepare na ng food yung nga FA, sakto nga kasi gustom na din ako. Si Karina tulog pa din, gisingin ko ba?

 

Yung gigisingin ko na siya, saktong umangat siya at unti-unting nagising. 

 

Tumaas ang kilay ko nung tumingin siya sa akin, “What?”, sagot niya. Taray pa din talaga niya kapag bagong gising.

 

“Wala, nagpeprepare na ng food. Gigisingin sana kita”

 

“Okay, I’m hungry” with matching stretch at pout.

 

Muntik na ata akong ngumiti, napakacute pa din kapag bagong gising. Hmp, iniwas ko na lang ‘yung tingin ko. Remember Winter, iniwan ka niyan.

 

“Saan mo iniwan si tabachoy?” tanong ko sa kanya habang hinihintay namin yung food. Hindi ko din alam kung nasaan si Saebok since alam ko nasa condo lang siya.

 

“Don’t call him that, he’s with Giselle and Ning”

 

“Mas gusto niyang name yun kaysa sa Saebok”

 

“Excuse me?”

 

“Tanong mo pa sa kanya”

 

“As if he can answer that”

 

“Mag-me-meow yun”

 

“Pano ‘yung meow meow?” tanong niya 

 

Humarap ako sa kanya at ginaya ko yung meow meow ni Saebok kapag tinatanong ko.

 

Dun ko lang narealize na nagpaka-uto-uto nanaman ako. Pagtingin ko sa kanya, nag-susupress na siya ng tawa.

 

“Buiset” sabi ko bago ko inalis yung attention ko sa kanya.

 

Diba dapat hindi kami okay ah?

 

After namin kumain, tulog nanaman si Karina. Parang buong flight tulog lang siya. Which is good kasi atleast minimal na lang yung interaction namin.

 

Ang boring lang nung flight, natulog na lang din ako nung dinalawan na ako ng antok.

 

Nagising ako nung may bigla akong nakaramdam ng something na dumagan sa akin kaya automatic kong ni-wrap yung arms ko. Pagkabukas ko ng mata ay nakita ko si Karina na nakaupo sa lap ko.

 

“Oh God I’m sorry, I was on my way back from the restroom when the plane suddenly encountered a turbulence” agad agad naman siyang tumayo pero napigilan siya ng arms ko na nakayakap sa kanya

 

Napansin ko naman yun kaya agad kong inalis yung mga kamay ko, hindi ko na lang siya pinansin at inayos ko ulit pwesto ko bago ako nagpretend na matutulog na ulit.

 

ang awkward, Winter focus ka sa pagtulog. Potek, ilang oras pa ba bago matapos ang flight na ‘to.

 

“Hey Winter, I’m really sorry. Please don’t be mad”

 

, ayaw ko nga kausapin ka eh.

 

“It’s okay” matipid ko na lang sinabi.

 

“Alright, sorry again”

 

Hindi na ako makabalik sa pagtulog, sino ba naman kasi aantukin sa nangyari? Siya din mukhang hindi na makatulog, kaya ang awkward nanaman.

 

Buti na lang, saktong kainan na ulit. Gutom na rin ako kaya tamang-tama. 

 

Sinerve sa amin ang isang fancy meal na rib eye steak. 

 

“Would you like some wine madam?” tanong nung FA sa amin.

 

“White please” sagot ni Rina

 

“I’m good, can I have a mango juice instead?”

 

“Sure madam”

 

“Thank you”

 

Nang matapos kami sa pagkain ay nakatunganga nanaman kami. Lumapag na kami sa stop-over namin para lumipat ng plane. As usual, magkatabi pa rin kami ni Karina.

 

 

Ang awkward nanaman ng paligid nung nasa isang plane na ulit kami kaya nanood na lang ako ng movie. Nagplay na lang ako ng kahit ano kasi hindi rin ako familiar sa movie list.

 

Habang kunware akong nagfofocus, nagulat ako nung pinapanood ko ay parang naging . Hala?!

 

May pa-“are you lost baby girl?” pa gagi!

 

“Uhm hey Winter” pagkuha ng attention ko ni Rina.

 

“Ah-ano yun?”

 

“Would you mind changing your movie?”

 

“Ah, uncomfy ka ba?” napaisip ako, movie ko ‘to, bakit niya pinapakialaman

 

“No, I’m thinking about you. You might be uncomfortable watching that around here”

 

“Adult na ako Karina, papalitan ko naman if hindi ako comfortable”

 

“What I’m saying is-“

 

“Shh, pwede ba magfocus na ako sa pinapanood ko?”

 

“Ugh, whatever”

 

Pinanindigan kong tapusin yung movie na kunyare interested ako, ayaw ko naman mapahiya kay Karina kaya tinapos ko na. Wala naman ako naintindihan bukod sa mga intense na scenes, kaya di na din ako masyado tumitingin. Ano ba ‘tong 365 Days na ‘to, ang halay.

 

Nung natapos ko yung movie ay nakaramdam ako ng antok. Ramdam ko nang unti-unti na ako pumupunta sa dreamland. Nagtaka ako nang makita ko si Karina ngayon na nagshoshower right in front of my eyes with her bare body. Hindi ko alam kasi parang may sariling utak yung sarili ko dito nung biglang i-pin ko si Karina sa may shower. 

 

Familiar ‘tong scene na ‘to ah? Gagu? Ito yung scene kanina sa pinapanood ko.

 

Narinig kong umungol si Karina nung hinalikan ko ang leeg niya habang minamassage yung ies niya.

 

Shet, mali ‘to. Mali ‘to.

 

“ Winter, more please” gagi gayang-gaya ng fake Karina yung ungol ni Karina shet. 

 

Gising Winter! Gising! Pinipilit ko gumising hanggang sa..

 

“Hey, you alright?” pagkadilat ko, tumingin ako kung saan nanggaling yung boses. Walang iba kung hindi si Karina.

 

“Ahh!” nakakahiya at napasigaw pa ako. Paanong hindi mapapasigaw eh sobrang linaw nung panaginip ko tapos siya pa una kong nakita paggising ko. Nagpanic tuloy ako, nakakahiya walangya naman.

 

“Oh? Don’t shout please? I’m not a ghost”

 

Napataas yung kilay ko sa sinabi niya, nawala sa isip ko saglit yung panaginip ko.

 

“I mean literally” kinorek niya yung sarili niya. Ayan, umamin ka.

 

“Madam, are you okay?” biglang tanong nung FA sa gilid ko.

 

“Yes, sorry. I just had a dream”

 

“Oh, bad dreams. Alright madam, can you please try to quiet it down next time?” oh no; not a bad dream,