I Want You Back

Slambook the NJSB Series
Please Subscribe to read the full chapter

Ning

 

Nastress ako lately kay Winter, jusko. Pero naiintindihan ko naman siya, kahit ako maloloka kung bigla-bigla na lang akong iiwan ni Giselle ng walang paalam. 

 

Ayun yung pinaka-pangit na surprise ever. Nakakaawa si Winter sa totoo lang, yung unang linggo hindi siya nagpapapasok sa office. Pangalawang linggo, bar hopping ang trip ng loka. Bigla biglang may natawag sa akin na bartender para iuwi ang isang babaeng nagwawala at tinatarayan ang lahat sa paligid niya.

 

Salitan kami ni Ryujin sa pagkuha sa mga bar kay Winter. Depende kung sino malapit, at first we don’t mind. Pero isang beses na halos mabugbog siya, dun na kami umaksyon nila Ryujin.

 

 

Flashback

 

“Sisirain mo buhay mo Winter?! Ha!” inis na inis na sabi ni Ryujin

 

“Kung gusto mo mamamatay, saksakin mo na lang sarili mo!” sunod niyang sabi at halata sa kanya ang worries and inis.

 

“Ryujin tama na” pag-awat ko kay Ryujin

 

“Naiintindihan mo ba ako ha? HA?! IKAW BA INIWAN?! Hindi diba! Ako! Ako ang iniwan! Putangina. Ano ba ginawa ko ha? Kayo ba? Iiwan niyo din ba ako? PWES, umalis na kayo hangga’t maaga pa! Iwan niyo din ako!” yung iyak ni Winter, hindi talaga ako masanay-sanay. Ito yung pinaka-low point siguro ng buhay niya.

 

This is not Winter, my heart is also breaking for her. Grabe yung impact ni Karina sa taong ‘to.

 

“She was my whole world, Binigay ko lahat para hindi niya ako iwan. Pero in the end, kahit anong effort ko. .. I’m so stupid”

 

Hindi ako sanay makitang umiiyak ‘to, mas sanay ako umiirap siya sa akin.

 

“Bakit ba? Ha? Ning? Ryu? Anong ginawa ko para iwan ako ni Karina?” iyak pa din siya ng iyak kaya niyakap na siya ni Ryujin.

 

We let her rant, ilabas ang sama ng loob niya. Ilang beses na namin ‘to ginawa, ramdam namin ang sobrang bigat na sama ng loob ni Winter. 

 

How I wish na may pwede akong gawin para lang kahit papano maging okay si Winter.

 

Kinapa ko ‘yung phone sa gilid ng bulsa ko nung naramdaman kong nagvibrate ito.

 

“Hello?”

 

“Hey bamb, ano na?”

 

“Hi bamb, okay na. Nahimasmasan na ng konti si Winter. Kami na bahala dito, uuwi na din ako maya-maya”

 

“You don’t have to, if need ka ni Winter; you can stay”

 

“Alright bamb, i’ll let you know. Thank you, love you”

 

“Love you, be careful ha?”

 

“Yes po”

 

Napatingin ako sa Winter na umiiyak habang nakakuyom yung mga kamao.

 

Karina… sana lang talaga may maayos kang dahilan sa ginawa mo.

 

End of flashback

 

 

Winter

 

It’s been 3 years, nagulat ako na kinaya kong mabuhay sa loob ng 3 years na ‘yun. Aaminin ko naman na hanggang ngayon hindi pa din ako okay, pero atleast, I can smile now. Mas naaappreciate ko na ulit yung mga small things around me. 

 

I’m still healing but I’m doing great sa tingin ko.

 

Maraming nangyari sa buhay ko sa loob ng 3 years na ‘yun. Thankful lang talaga ako kay Ning at Ryu sa pag-aalalay sakin sa mga panahon na hindi ko macontrol ‘yung sakit at emotions ko.

 

Anyway, ayaw ko ng isipin yung panget na nakaraan. Kakalimutan ko na ang dapat kalimutan. 

 

Sa ngayon ay dapat akong magfocus sa business namin ni Ning. Yes, tama. May business kami ni Ning, ang N&M Architecture Consulting. 

 

Ginugol ko ang panahon ko para itayo ang company na ‘to. Maliit pa din naman siya pero atleast, nakakasabay kami sa ibang company.

 

Recently nga lang may deal kami with other investors na kapag na-expand daw ‘tong company namin ay magdadagdag sila ng investment nila kaya tuwang tuwa kami ni Ning.

 

Need lang namin ng partner na tutulong sa amin para sa expansion. Medyo mahirap pero syempre dapat lahat kayang gawin!

 

“Hoy! Nakatunganga ka nanaman!” pang-gugulat sa akin ni Ning

 

“Parang ewan Ning” 

 

“Anyways, may narecieve akong letter from malaking company sa Korea.”

 

“Tungkol daw saan?”

 

“Partnership”

 

“Sus makikihati pa yan sa revenue natin jusko”

 

“Ano ba Winter, this company will give us the boost na hinihingi sa atin ng nga investors! Ayaw mo ba ‘nun?”

 

“Syempre gusto, pero ano ba ang espesyal jan sa company na ‘yan at kung ipilit mo grabe”

 

“Uhm? Wala naman, maganda kasi repustasyon”

 

“Sige, schedule mo ‘yung meeting with them”

 

“Don’t worry! May schedule na”

 

“Agad?”

 

“Excuse me? Business partner mo ako so I had the rights”

 

“Whatever, so kailan?”

 

“Bukas ng lunch!”

 

“Okay” matipid kong sabi, naayos nanaman pala ng bulilit na’to.

 

“Basta Winter, kahit anong mangyari, need natin makuha ‘to. Malaking impact din ‘to at mas lalong magiging kilala business natin”

 

“Oo na, oo na. Basta handa mo lahat ng dapat ihanda.”

 

“Okay! Actually malaking part si Giselle sa possible partnership na ‘to!”

 

“Hmm? Paano!”

 

“Kakilala daw ni Giselle ‘to. Nung una daw ayaw niya ipartner satin for some reasons pero nagkainterest daw sa small company natin eh”

 

“Ahhh, pag naging succesful partnership natin, ilibre natin si Giselle ng fancy lunch”

 

“Ako na bahala para ireturn yun favor sa Bamb ko, Winter. Don’t worry” sabi niya habang sinabayan ng nakakadiring kindat

 

“Ew, di ka pa ba lalabas ng office ko?”

 

“Pakaarte akala mo naman hindi mo- I mean sige aalis na ako”

 

“Gege” winagayway ko ‘yung kamay ko para umalis na siya.

 

 

Tinapos ko muna ‘yung ibang paperworks bago ko napagdecide-an umalis na din.

 

Wala naman din ako gagawin kung hindi tumunganga sa condo ko. Pero baka kasi hinihintay na ako ni Saebok, napakasungit pa naman nung pusa na ‘yun.

 

Iniisip ko pa din kung bakit ko inaalagaan ‘yung pusa na ‘yun. Lagi naman kami nagsusungitan pero in the bright side, I feel less lonely kapag iniinis niya ako.

 

He has a way to brighten up my mood. Kahit nakakainis, may part na pinapakita niya na kahit nagsusungitan kami pareho, sapat na ako sa kanya. Napangiti na lang ako nang maisip ko yung matabang pusa na ‘yun.

 

 

Kinabukasan….

 

“So Winter… mamayang lunch ah?” bati ni Ning pagkapasok niya ng office ko.

 

“Oo na, nakagawa ka na ba ng contract?”

 

“Sila daw gagawa sabi saken eh” 

 

“Ha? diba dapat tayo?”

 

“Hayaan mo na sila, basahin mo na lang maigi”

 

“Okay” kibit-balikat ko, wala naman din ako magagawa kung sila mag-ooffer. 

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
pwipwi
Dapat tatapusin ko na talaga ‘to eh, kaso andaming ideas pumasok sa utak ko hahah! So habaan natin ng konti 😆

Comments

You must be logged in to comment
Wemon_ 16 streak #1
Chapter 9: can i go with them😭😭😭
Wemon_ 16 streak #2
Chapter 3: hahahahahaha potek kahit ilang beses ko na to na re-read tawang tawa pa rin ako sa pwede pa-kiss😭😭 ang lutang ni accla
klaygalaxyzero
#3
This is one of the best!!! 🥹💙🥰
la_jung27
#4
Chapter 106: Ang ganda 😭🥰 sobrang roller coaster yung story ❤️❤️❤️
Kianlimyyy #5
Chapter 106: Subrang ganda 😭❤️
cht1bdiputsz69 #6
ang ganda authornim😭😭😭💖
kwinterrr_
#7
Chapter 9: 😭
iamriou_
1151 streak #8
Congrats on feature otor!!!
pwipwi
#9
Thank you everyone for all your support! 🥲✨🥹
ROYAL_LOCKSMITH #10
Chapter 7: Kasalanan talaga nung charger yun eh.haha.

Kalma win, walang nangyaring masama. 😅