Winter

 

Naging routine na namin ni Rina ang magising ng maaga at sabay magbreakfast. Nagsasalit-salitan din kaming magdrive sa mga office namin para sa paghatid-sundo sa isa’t-isa.

 

Nakakapagod ang magtrabaho, pero legit pala ‘yung naaalis pagod mo kapag kasama mong umuwi or uuwian mo ‘yung taong mahal mo.

 

Minsan nafifeel ko na parang surreal lahat ng nangyayari sa buhay ko ngayon with Karina. Parang sobrang saya, nakakatakot na baka isang araw mawala bigla. 

 

Pero syempre, kung mawala man; sigurado ako na we can work it out. Kami pa ba?

 

Kanina nung sinundo ko si Rina, hindi niya man lang nakita na nanjan na ako. Parang pre-occupied siyang mag-isip or something at nakatunganga lang habang hinihintay ako. Nung nagdadrive ako pauwi; bigla siyang nagopen ng topic tungkol sa work niya.

 

“Baby, something weird that changes my whole life just happened to me earlier sa work”

 

“Hmm? Good news ba yan baby or bad?”

 

“I’m not really sure”

 

“Bakit naman?”

 

“Do you remember what I told you na pupunta sa site ‘yung korean CEO ng company namin?”

 

“Oo, bakit?” 

 

“H-he said na he’s my father”

 

Dahan-dahan kong tinigil ‘yung sasakyan bago lumingon sa kanya.

 

“What?!” shocked talaga ako sa sinabi niya

 

“It happened so fast, the last thing I knew, I was giving him my strand of hair para ipa-test”

 

“Paano naman niya nasabi?”

 

“She knew my Mom, turns out she’s ex-husband ng Mom”

 

“Alam ba ni Tita Ji?”

 

“I can’t say anything kay Mommy unless confirmed na”

 

“Tita Ji knows best if ever nga siya ang Dad mo don’t you think baby?

 

“Should I?”

 

“Of course, gusto mo pumunta tayo now sa kanya?”

 

“But..”

 

“No buts, pupunta tayo kay Tita Ji ngayon baby ha? To let her know”

 

“Honestly, I don’t think too much about it. So what if he’s my father? I’m contented having just Mom beside me. I don’t need him. Okay I have a father, so what?” 

 

Halo-halo siguro thoughts ngayon ni Rina about it. How I wish matulungan ko siya sa ganito pero kasi, siya lang mkakapag-ayos ng mga thoughts niya.

 

Siguro andito lang ako for emotional support. Pagpapahingahin ko muna siya siguro bago ko siya samahan kay Tita Ji.

 

“Alright baby, you need rest first. Uuwi muna tayo, pero we’ll tell about it kay Tita Ji as early as we can okay? Rest first, I’ll cook your favorite. How’s that sound?”

 

Tumingin siya sa akin bago ngumiti.

 

“Thank you baby” 

 

Pagkadating namin sa condo ay agad siyang nagpaalam magshower.

 

Ilang minuto din siya sa shower kaya medyo nagworry na ako sa kanya kaya kinatok ko na siya.

 

“Baby? okay ka lang jan?”

 

“Yes, I just finished”

 

“Okay sige, tawagin kita kapag ready na yung dinner ha?”

 

“Okay, thank you”

 

Nakakapanibago ‘yung mood niya ngayon, kawawa naman baby ko.

 

Bumalik na ako sa pagpeprepare ng dinner namin. Simpleng tuna pesto pasta lang yung lulutuin ko. Sa lahat ng pasta na niluto, eto kasi pinaka-favorite niya.

 

Patapos na ako nang may marahang yumakap sa likod ko.

 

“Baby” mahinahon niyang tawag sa akin

 

“Hmm?” 

 

“Thank you for taking care of me”

 

“My pleasure” humarap ako sa kanya at binigyan siya ng halik sa cheeks.

 

“Malapit na matapos ‘to, upo ka na”

 

“Give me a minute, I want to hug you more”

 

The next day, nagsick leave si Rina. Sabi ko sasamahan ko siya sa condo pero sabi niya need ko daw pumasok. Wag ko daw itigil ang mundo ko dahil lang tumigil ‘yung kanya.

 

San kaya niya natutunan mga mature qoutes niya, dami alam ng baby ko.

 

Nalate din ako ng 1-hour kakakumbinsi sa akin ni Rina na wag na daw ako tumawag to sick leave.

 

“Late ka Ms. Kim” pagtataray ni Ning

 

“Sorry Ms. Yizhuo” medyo palambing kong sabi

 

“Sus, anyways. Nakita ng mga client yung proposal mo and they love it! Congrats Winter!”

 

“Maliit na bagay. Meron pa ba?”

 

“Napakayabang”

 

“So, I did a good job noh? Pwede na ba ako umuwi?”

 

“Aba ayos! Pero hindi, may imimeet tayo mamaya na potential investors. Sabi nila kuya, ihandle ko daw sila, since nagtetraining naman din daw ako sa business, eto daw first deal ko. So Winter, tulungan mo ako ha?”

 

“Teka? Anong malay ko dun?”

 

“Shempre, dapat andun ang top architect ko para mareassure sila diba?”

 

“Nambola pa nga”

 

“Seryoso, atleast may familiar face ako diba?”

 

“Sus whatever. Mabilis lang ba ‘yun?”

 

“Ano ba meron at kating-kati ka umuwi?”

 

“Si Rina kasi” 

 

“Ano problem? Nag-away kayo?”

 

“Hindi noh”

 

“So bakit?”

 

“Ay basta, too personal. Wala ako sa pwesto para sabihin”

 

“Ganun, sige. Tatry kong bilisan para makauwi ka din agad” 

 

“Sus”

 

“Sorry Winter, kailangan talaga kita dun eh”

 

“Ano pa nga ba?”

 

Sa totoo lang, akala ko talaga saglit lang ‘tong meeting na ‘to. Pero nakaka-2 oras na kami wala pa din kami napapala. May mga documents pa kasi silang binabasa at mga questions na tinatanong sa amin. Eto naman kami na kailangan naka-smile at professional kapag sumagot.

 

4:30pm na, gusto ko ng umuwi kay Rina.

 

“Sorry talaga Winter, natagalan tayo” 

 

“Okay lang Ning, aalis na ako ha? See you on Monday!”

 

Hindi naman ako masyado nagmadali nagmaneho. Syempre nag-ingat pa din ako. Gusto ko pa pakasalan si Rina noh, kaya dapat mahalin ko din buhay ko.

 

“Baby? Andito na ako