Wala Nang Kumakatok

Silid
Please Subscribe to read the full chapter

            Nagmadali ako sa pagligo. Nabalitaan ko kasi na dito na rin daw titira sila Yuri, sabi ni Lola.

 

            “Sugi, bilisan mo na diyan.”, rinig kong sabi ni Lola mula sa baba.

 

            “Opo, Lola.”, tugon ko at binilisan ngang magbihis at magpulbos. Pagkababa ko sa kusina ay nadatnan ko si Lola na naghahain. Mayroong paborito kong itlog, daing, hotdog, gulay, masarap na sinangag, at siyempre, kape. Si Lolo naman ay katatapos lang paganahin ang radyo niya tapos naghugas na rin ng kamay at binuhat ako papunta sa Lamesa.

 

            Nasanay ako sa ganitong klase ng umaga. Ang presensya ng Lolo at Lola ko ang nagbibigay sakin ng enerhiya para sa isang maghapon ko. Nagsimula na rin kaming kumain.

 

           “Lola, sigurado po ba kayo na dito na rin titira sila Yuri?”, tanong ko. “Dito na po siya magge-grade 6?”

 

            “Opo, pati si Aeri, papasok na rin sa school mo.”, sagot ni Lola at dinagdagan ang kanin sa pinggan ko. “Kain lang nang kain.”

 

            “Excited na po ako!”, pag-anunsyo ko. “Lolo, pwede po ba naming gamitin ang mga instruments mo? Ituturo ko po sa kanila yung mga tinuro mo sakin

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
sluggiebearr
#1
Chapter 24: naiiyak ako taena 😭
hotpinkMIMI #2
Chapter 24: Thank you sm for this po huhu!!!
hotpinkMIMI #3
Chapter 5: there must be something wrong...
hotpinkMIMI #4
Chapter 4: 💔💔💔
hotpinkMIMI #5
Chapter 3: ang cute ni irene hahahaha
hotpinkMIMI #6
Chapter 2: awwww this is so saddd.. yuri best girl<3
hotpinkMIMI #7
Chapter 1: nagcecrave ako sa seulrene these days so ito muna. BTW, mukhang masakit to pero keri. first chap palang pero relate na ako kay sugi:'(
Pengseul
#8
Chapter 24: Chapter 24: Kwentuhan kita Otor....

For 13 years... Alam ko na may something na mali sakin... I tried talking about it yet nasabihan ako na inarte yon... 2021 when I was diagnosed with Chronic illness... Progressive at walang cure... And deadma pa rin....

I had Physical Therapy... for months... Sabi ng PT ko... Tulungan ko ang sarili ko para di lumala... Pero paano kung babagsak ako sa pagtayo lang?

I also had Speech Therapy... Siguro ika 4th month nung itigil ko... Sabi kasi... I need to relearn how to speak properly.. I need to go out and talk... Paano?

1. Ang pinakamalayo kong napuntahan in a month eh kusina...
2. Gustuhin ko man umalis... Alagain ako...hindi ko kaya magpunta kahit tindahan lang.. wala ako chance to breathe and to assess my life.

3. I stopped PT kasi walang mag tyaga dalhin ako sa ospital 3x a week. Dabog lang inaabot ko pag alam nila na scheduled ko magpunta...
4. I also stopped Speech Therapy for the same reason. Magkaibang ospital kasi..
5. I was offended by the suggestion ng Therapist ko... paano naman kasi ako lalabas?

What am I trying to impart...
Not all professional help,helps
We need to be sensitive... Hindi maawa.. magkaiba yon. For someone who was diagnosed with a disability na di nakikita.. hindi ko gustong kinaawaan.. ayokong inaalalayan na parang imbalido.. ayokong tinatratong iba.. kasi nakaka insulto...
Maging sensitive in what way? Ayain nyo ko lumabas khit hirap na hirap ako kumilos. Wag naman antayin ako magma kaawang ilabas naman ako.. kasi everytime na umaalis kayo ng tulog ako ( tulog ako kada umaga, patulog na ako actually) pakiramdam ko, pabigat ako kaya naaiwan ako...
I am working permanently at home for 3 years now, so prior pa lang sa diagnosis ng Doctor, from voice to non voice call center. They need to reassigned me due to my condition.so nawalan ako ng chance may kausap. Pang gabi ako so wala din makausap sa bahay..



So please try to understand. Sa lahat ng bumasa at nakabasa nito...someone is needing you.. di lang nabibigyan ng chance maivoice out... Observe people around you... We need help.... Dahil ako... Konting konti na lang... Bibigay na ..
Pengseul
#9
Saved...
reveluv316 786 streak #10
cant wait to start reading