“Sugi! Sugi… gising.”

            Sa pagdilat ng mga mata ko, agad akong sumagap ng hangin.

            “Napanaginipan mo ba si…”, tumikhim si Yuri. “…si Irene?”

            Ibinangon ko ang katawan ko para mapaupo sa higaan. Umiwas ako ng tingin. Panaginip ba ‘yon? Umiling na lang ako bilang tugon sa kaniya.

            Nilapat niya ang kamay niya sa likod ko. “Sige na, maligo ka na. Tapos bumaba ka na para makakain na tayo, baka mahuli ka sa pag-inom ng mga gamot mo.”

            Tumango ako at kumilos na. Pagkatapos kong maligo at magbihis, umupo ako sa malambot na upuan dito sa kwarto ko. Binuksan ko yung drawing notebook ako. Napabuntong hininga na lang ako at bumaba na papunta sa sala.

            “Tapos ka na agad?”, gulat na tanong ni Yuri.

            “Dapat ba mamaya pa ako bababa?”

            “No… hindi naman sa ganon. Ngayon ka lang kasi mabilis na naligo.”, sumenyas siya na umupo ako sa tabi niya at tumawa naman ang girlfriend niya.

            Ibig sabihin hindi ako isang oras naligo? Hindi ko agad napansin pero oo nga, nakakagulat nga. Umupo na ako at nagsimulang kumain.

            “Sugi, may good news kami ni ate Jess mo sa’yo.”

            Itinaas ko ang mga kilay ko habang tahimik na ngumunguya, inaabangan ko ang sasabihin niya.

            “Nagresign na kami sa trabaho.”

            Halos maibuga ko yung kinakain ko dahil sa ibinalita niya. 

            “Sugi, water oh.”, agad na pag-abot ni ate Jess ng tubig.

            “Huy, okay ka lang?”, nag-aalalang tanong naman ni Yuri.

            “Paano kasi naging good news yung sinabi mo?”, napahawak ako sa dibdib ko.

            “Hindi pa kasi tapos!”, tatawa-tawang sabi niya.

            “Ang tagal mo kasi magkwento, Love. Deretsohin mo na.”, sabi naman ni ate Jess na natatawa na rin.

            “Pina-prank niyo ako, ‘no?”

            “Hindi ah.”, tumawa na nang tuluyan si Yuri.

            Napakunot ako ng noo. Para kasing pinagti-tripan nila ako.

            Hinampas ni ate Jess nang mahina si Yuri para sawayin ito. Tumingin siya sakin na naniningkit ang mga mata. “Sugi, we’ll stay here with you na.”

            Gusto kong mapangiti pero teka lang, “‘Di ba nag-iipon kayo? Pa’no ‘yon?”, nagpaplano na kasi silang bumili ng sarili nilang bahay, ang tagal na rin kasi nilang rumerenta.

            “Nag-apply na kami here.”, tugon ni ate Jess pagkatapos malunok ang kinakain niya.

            “Pero ang taas na ng posisyon niyo duon sa dati niyong company ‘di ba? Sayang naman.”

            “Okay lang ‘yon, Sugi. Mas gusto namin dito sa’yo.”

            Hindi ko na talaga napigilang mapangiti. Kung kailan hindi ko hiniling, tsaka nila tinupad. Ganon pala dapat ‘yon?

             “Yieee, kinilig