a/n: hallooo. rookie-inspired jmj para sa'ting lahat mwehehe (ps: kung hindi niyo pa napapanood, panoorin niyo na. hindi ito spoiler-free XD)

 

 

 

 

 

Drills, drills, drills, drills.

Hindi na bago sa team ang paulit-ulit na ginagawa nilang drills before pa sila sumalang totally sa practice. Nakakamangha man silang panoorin mula sa normal student’s point of view, pagod na pagod naman in reality ang mga student athletes na kanina pa naglalaro sa court.

Winter couldn’t help but wonder kung kakayanin niya ba ang ginagawa nilang patakbo-takbo at hinahabol-habol ang bola sa kung saan-saan para lamang hindi dumapo sa floor.

“Focus!!!!” Sigaw ng Kapitana nila. Alam naman ni Winter na siya ang Kapitana dahil, sino ba naman ang hindi makakakilala sa isang Karina Yu?

Isang magiting na student-athlete. Kapitana ng Kwangya Integrated High Tigresses.

Nasa bleachers na si Winter pero, dinig na dinig pa rin niya ang boses ng Kapitana.

First six vs second six ng team.

Lamang ang second six na kung saan hindi kabilang si Karina. Game face on ang mahahalata sa bawat team members habang focus na focus na sila sa game. Kahit practice lang ‘to, their daily routine, they were always reminded by their coach to give their best. Even when in practice.

“Ryu! Nice receive!”

“Mine!!”

Ang galing niya talaga.

‘Yan lang naman ang pumasok sa isipan ni Winter the moment na nakita niya kung paano nag-quick set si Ningning papunta sa middle blocker na si Kapitana.

Hindi nahabol ng kabila ang bola dahil sobrang bilis ng atake ni Karina.

“Nice one, Kap!!!”

The game went on and, in the end, natalo ng second six ang first six. Pero hindi naman sila basta natalo lang. Mainit rin yung palitan ng bola at score. Although Karina’s team lost, she was feeling happy dahil nakita niya kung gaano nag-improve ang team.

 

Now, both teams were huddling after getting the point, but Winter’s eyes were only focused on one person. Pansin niya lang na hindi na pala niya natanggal ang tingin niya sa Kapitana. The way she’s instructing her teammates sa court, the way she was playing alongside sa team.

She’s really a good team player huh.

“Nice game, girls! Grabe. Natatalo niyo na kami. May pinagmanahan na talaga kayo.” Ryujin said sa kanilang mga juniors.

“Ang hirap pa rin kaya i-block ni kap! Gusto ko, mab-block ko muna siya bago ko matanggap na nanalo kami.” Biro nung isa pa nilang teammate. Nagtawanan naman ang girls.

After ng chant nila sa court, pabalik na sila sa mga benches; na kung saan nakalagay ang mga gamit nila. kanya-kanya lang namang higa at upo ang mga players ng KIH.

“Oh, ‘wag muna kayong hihiga. Basa pa likod niyo oh.” Paalala ng Kapitana nila na kinuha yung towel at nagpupunas na ng mukha.

“Pagod ako, Kap. Deserve ko nang humilataaaaaa.” Si Eunchae na nakahilata nga sa sahig.

“Magpunas ka muna oh.” Hinagis ni Karina ang towellete ni Eunchae na nakapatong lang din naman sa bag niya.

“Hihihi thanks, Kap!”

 

Winter watched the scene unfold in her very own eyes. Nagc-cool down na ang mga players with Karina leading the team. Minutes later, isa-isa na rin silang umalis para tumuloy sa shower room.

Tumayo na si Winter from her seat, making her noticeable by the Tigresses na natira sa Gym.

“Huy ikaw.”

Napatigil tuloy si Winter sa pag-alis.

Nilingon niya naman yung nanita sa kanya.

“Gusto mong sumali?” Si Ryujin.

Feel ni Winter nanigas ang katawan niya. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya at parang hindi alam ang gagawin.

Idagdag mo pang medyo nakaka-intimidate ang energy na dala nilang apat. No, scratch that. Yung Kapitana nila, doon siya naiintimidate. Na nakatingin lang din sa kanya habang naghihintay ng sagot.

“Palagi kitang nakikita diyan sa gilid. Open pa naman tayo for recruits, diba Kap?” Ryujin continued and looked at their Team Captain na nonchalantly lang naman nakatingin sa outsider.

“A-ah… Hindi. Uhmm gusto ko lang talaga nanonood.” Winter answered nang hindi na niya kinaya ang titig ng Kapitana.

“I doubt she’ll get used to our drills nang madalian. We need to prepare rin for the meet in 2 months so, ayoko rin ng isa pang iisipin.” Karina Yu replied and not so subtly eyed Winter from head to toe, “And it’s not like we are in need pa ng additional sa team. We can manage it.”

Napalunok na lang si Winter.

Tangina. Tama nga ang bali-balita. Mataray nga talaga siya.

“Makukuha naman ‘yan sa pa-training training natin.” Ryujin pushed it further. At ang umuwi na ngayon din ay ang gusto lamang ni Winter.

Karina sarcastically chuckled.

“Ba’t ka pa nagtanong? Kaya mo rin naman pala mag-desisyon. Sali na lang siya kung gusto niya.” Sabay alis ni Karina. Sumunod naman ang mga mata ni Winter sa kapitana.

Ramdam na ramdam niya yung lamig kahit mainit naman dito sa Gym.

Ryujin smirked upon hearing her best friend.

“Ryu, lagot ka talaga kapag tayo na naman pinagbuntungan ni Kap sa drills next training.” Sabi ni Chaewon saka sumunod na rin kay Karina.

Ryujin just shrugged.

“Para sa’n pa’t ako ang sub-Team Captain, diba?” Ryujin said while looking at Minju na nakatingin lang din sa kanya. Note: judger-look na tinatapon.

Hinarap naman niya si Winter at inakbayan.

“Don’t worry, ako bahala sa’yo. Hayaan mo si Kap. Ganun lang talaga ‘yan pero, sweet ‘yan.” Pag-aassure ni Ryujin kay Winter na parang naputulan na ng dila dahil hindi na naimik.

“Naglalaro ka ba ng volleyball…?” Minju asked as she looked at Winter, raising her eyebrows indicating kung ano name ni Winter.

“Winter.”

“Okay, Winter. Nagv-volleyball ka ba?” She asked again as they walked papalabas ng gym.

“Ahh ano lang, basketball.” Tahimik na sagot naman ni Winter.

“Madali na lang pala ‘yan eh! Try mo dito sa volleyball. Magandang pumalo ng bola imbes na i-shoot shoot mo lang.” Daldal pa ni Ryujin.

“Hindi naman ako naglalaro talaga. Hilig lang…”

“Pero nakapaglaro ka na ng volleyball?”

“Nung intrams namin sa gradeschool…”

Tumigil na ang paglalakad ng tatlo dahil narating na nila ang shower room. May kalapitan lang rin sa gym kaya they had ample time na interviewhin ang ‘bagong recruit’ na Tigresses.

“Ayos ‘yan, Winter. May experience ka naman pala. Hindi na rin bago sa’yo ang gagawin natin.” Sigurado na si Ryujin. Mas paladesisyon pa kay Winter.

“Wala naman talaga akong balak sumali. Nanonood lang ako kasi, ang galing-galing niyo.” Winter said nang diretso.

“Ayaw mo bang maging part ng magaling na team?” Minju jokingly asked. “Napapansin rin kita minsan sa bleachers. You looked like you were interested, not gonna lie.”

Winter let out a shy chuckle.

“Sige ganito na lang. Since pushy masyado si Ryu, ayoko na ring gatungan. You can come to us anytime.” Minju smiled. “Ka-batch naman kita, diba? Katukin mo lang ako sa kabilang room.”

“Oh yun naman pala eh! Si Minju na pala ang bahala sa’yo. Basta, lapit ka lang ah! Kulang pa kami ng Open. Baka pwede ka dun.” Ryujin’s assurance somehow eased Winter’s thoughts.

“Sige na. We need to shower pa. Amoy tele-tubbies na rin si Ryujin.” Asar ni Minju.

Natawa silang tatlo.

Minju then gave Winter’s shoulder a light squeeze as she said, “It’ll be fun to have you around, Winter.” Then she smiled before entering the shower room with Ryujin.

Then there’s Winter.

Hindi na niya mabilang kung ilang beses bang tumigil ang mundo niya ngayong araw.

 

 

 

~~~~~~~

 

 

School canteen. Hindi na bago kay Winter ang eksena niyang naghahanap ng mauupuan dahil karamihan sa mga table ay may mga nakaupo na o kaya, may mga bag na ring nakapatong. She tried to be as fast as she can para sana maka-secure siya ng seat pero, wala talaga eh. May mas mga mauuna’t mauuna pa rin sa kanya.

Hawak-hawak ang baon niya at bag, she’s still hoping na maka-upo siya. Ayaw niya namang kumain sa room dahil pinagbabawal ng Sister nila. Baka magkalat raw ang students at pumanghi ang room because of the food.

“Summer!!!” Napalingon siya sa humiyaw.

Hindi naman siguro siya yung tinatawag pero dahil may pagka-eskandalosa yung pagkahiyaw, napahanap siya ng mga mata nito. Doon niya naman nakita si Ryujin na kumakaway, three tables away from where she stands, at halos kasama ang buong team ng KIH Tigresses.

Nakaramdam siya ng hiya. Umiwas siya ng tingin dahil baka hindi naman pala siya yung tinatawag. Back to her work na lang na naghahanap pa ng table.

“Huy!!”

Wala talaga. Wala siyang mahanap.

She gave up na lang at paalis na sana pero may umakbay sa kanya. “Ang snobber mo naman. Kanina pa kita tinatawag eh,”

Si Ryujin, na naman.

Mga ilang beses niya bang makakasalamuha ‘tong makulit na ‘to?

Hindi naman sa nagrereklamo si Winter pero, medyo naooverwhelm siya sa energy nung isa.

“Lika na, doon ka sa’min. Table naman yun ng team kaya, pwede ka ro’n.”

Edi wala na siyang nagawa. Sinama na ba naman siya ni Ryujin by holding her braso and walked towards sa table ng team.

“Guys nga pala, makiki-table si Summer ha. Future Tigress rin naman siya kaya paupoin na natin siya rito.” Ryujin insisted habang umuupo. Winter stood still at medyo naiilang sa biglang pagkatahimik ng team nang dumating sila.

All eyes are on her now except for one person na unbothered lang at patuloy na kumakain while reading her book.

“Summer, huy, upo ka na dali. Ayan diyan ka sa tabi ni Minju. Kilala mo naman na siya, diba? ‘Wag ka na mahiya.” Ryujin again, insisted at sinimulan ulit ang kwentuhan.

Umusog naman na si Minju and gladly smiled at Winter. That was her cue na umupo na dahil pansin niya lang na medyo muntanga siya sa part na nakaharang siya sa daan.

The chikahan on the table just went on as if walang commotion na naganap. Pinangungunahan ni Ryujin ang ingay na ginagatungan pa ni Ningning.

Nagsimula naman nang kumain si Winter nang tahimik when Minju whispered to her.

“Hey.”

Winter looked at her. She saw Minju smiling at her na naman.

Ang pretty niya naman.

Bading thoughts ni Winter while kumakain at nakatingin kay Minju.

“Nagbabaon ka pala? ‘Di mo trip luto ng canteen?” Minju asked saka sinilipan pa ang baunan ni Winter, “Ansarap naman niyan…”

“Ahh, nagluluto kasi si mama kaya, pinagbabaunan niya rin ako.” Winter answered. She noticed na nakatingin si Minju sa baunan niya.

“Kuha ka. Tikman mo.” Winter shyly pushed her baunan towards Minju.

Minju obliged at kumuha na nga ng isang pirasong veggie bola-bola. Winter saw how Minju was satisfied sa unang kagat niya sa pagkain. She can’t help but smile rin nang nakita niya ang reaction ni Minju.

“Sarap, noh?” Minju happily nodded.

“Ay siya nga pala, Summer. May training ulit mamaya. Should I expect you to be on the bleachers again or sa court na mismo?” Ryujin asked out of nowhere na naman nang matapos siyang makipagchikahan sa teammates niya.

Natahimik ulit ang table. Hinihintay ang sagot ni Winter.

Napansin ni Minju na parang na-pressure na naman si Winter.

“Ryu, tone down your enthusiasm for a bit muna. Ikaw kahapon mo pa pinepressure eh.”

“I’m not pressuring her! Minju noh ang oa. Nagtatanong lang naman ako. Saka, para mapaghandaan natin yung hatian ng teams.” Ryujin answered, “So… Summer? Anong catch natin later?”

Makulit rin ‘to ah.

Winter eyed the girls na naghihintay ng sagot sa kanya. Muntik pang manlaki ng konti ang mga mata niya nang nadaanan niya yung mga matang kanina niya pa hindi nakikita.

Si Kapitana.

Kung kaninang kumakain at nagbabasa lang, ngayon, she’s clearly listening at attentively na nakatingin sa kanya.

Feel niya nasa oral recitation siya sa kaba. She gathered herself up and answered Ryujin.

“Hindi ako pwede mamaya eh. Uuwi ako ng maaga.” She said clearly.

“Aww…”

“Akala ko, makakakita tayo ng bagong happenings mamaya.”

“Ayyy… sayang.”

Iilan lang ang sabi-sabi ng girls sa table.

Hindi naman nagpatinag si Ryujin as she reassured Winter na ayos lang, hindi rin naman sila nawawala sa court and she can come to them anytime.

“Tsaka Summer—”

“Winter.”

“Ha?”

“Uhmm, Winter pangalan ko. Hindi ‘Summer’…” Nahihiya pang pangongorek ni Winter kay Ryujin na kanina pa daldal nang daldal.

“Ahh—Ahh!!! Hahahaha ‘Winter?? Oh diba! Grabe. Lakas pa maka-cool ng pangalan mo kaya. Akala ko naman ‘Summer’ eh.”

“Lakas mong dumaldal mali naman pala binabanggit mo.” Inaasar na ngayon ni Yujin si Ryujin.

“Ang iingay niyo. Matatapos na yung lunch break. Magsi-pasok na tayo.”Naudlot ang asaran sa table nang magsalita na si Karina. Inaayos na niya ang gamit saka na tumayo.

“Walang malelate mamaya. After ng classes niyo, diretso gym. Dagdag ng 100 suicides ang malelate.”

“100?? Kap naman!!”

Tumingin lang si Karina kay Yujin.

“Edi magsidatingan kayo ng maaga para walang aberya. Alam niyo rin naman ang policy ni coach.” Masungit niyang sabi saka na umalis.

“Sunget talaga. Napaghahalataang kulang sa lambing si Kap eh.” Bulong ni Ningning nang makaalis si Karina.

Kanya-kanyang ayos na rin naman ang team sa mga gamit nila at pinagkainan. Pagkatapos ay sabay-sabay na ring naglakad palabas ng canteen.

“Baka LQ na naman sila ni ano…”

“Huieeee…”

“Gaga. Wala na sila, diba.”

Winter tried not to mind the chikahan ng iiba nilang teammates habang palabas ng canteen. Magkaka-batch nga pala sila ni Minju at Ryujin kaya, sila-sila lang rin ang magkakafloor.

Nagpaalam naman na ang iilan sa mga girls dahil may mga lower batches sa kanila.

Medyo thankful naman si Winter dahil hindi na rin naman siya kinulit ni Ryujin about sa pagsali sa team papunta sa room nila. It was mostly Ryujin and Minju chatting while Winter was contently listening lang sa gilid.

Narating na nila Ryujin at Minju ang room nila kaya they bid their goodbyes kay Winter at may pahabol pang, “Aasahan ka namin sa court ah!” before she went along on her way sa classroom niya.

As she was passing by the hallway, hindi niya aakalaing madadaanan niya rin pala ang room nila Karina. Parang something was telling her na bagalan niyang lumakad para masilayan pa niya ang Kapitana nilang nagr-report sa harap. Nakapaskil sa blackboard ang mga manila paper.

Just by mere seeing Karina in her school uniform at nakalugay ang long straight hairlaloo niya, Winter found herself smiling while walking down sa hallway.

She’s really cool huh.

 

 

 

~~~~~

 

“Coach!! Sub po!! Sub!” Sigaw ni Yujin habang nakatingin kay coach.

One of their teammates landed on wrong foot causing her to lose her balance at matapilok pagka-bagsak. Namimilipit naman sa sakit si Chaewon habang hawak-hawak ang ankle niya. All of her teammates surrounded her, trying to help her get up.

Winter, on the bleachers again, concerned na ring tumingin sa nangyayareng komosyon. Friendly game lang naman pero grabe kung makipagbakbakan ang dalawang team dahil sa init ng palitan ng score.

The game was halted for a moment to insist Chaewon na lumabas muna sa court. Akay-akay siya ng tatlo niyang teammates with their PT na nakasunod rin sa kanila.

“Coach, dalhin na namin sa clinic para maagapan. Mukhang namamaga na rin eh,” Coach Yuri’s sentiment. Tumango na lang din si Coach Yoona habang nakatingin sa injured player niya at sa mga teammates niyang akay-akay siya.

“Girls, balitaan niyo ako sa lagay ni Chaewon ha. Samahan niyo muna siya.”

“Pero coach, kulang po kami ng isa kapag sumama silang lahat.”

“Oo nga, coach. Wala pa naman sina Ningning kasi nasa klase pa.”

Natahimik ang nakakumpol na Tigresses dahil oo nga, kulang sila. Yung iba, may mga klaseng hindi pwedeng mag-absent. Yung isa, na-injure. Yung iba, sasamahan yung na-injure.

“Oo nga noh…” Luminga-linga naman si Yoona sa mga nanonood, specifically, dun sa isang banda ng bleachers. At hindi nga siya nagkamali. Nandun lang naman yung inaasahan niyang makita.

Si Winter.

“Nak! Lika rito!”

Nanlaki ang mga mata ni Winter.

And the next thing she knew, instead of watching the Tigresses play their game sa court. Winter was inside the court, playing with them.

At katabi niya pa si Kapitana bilang middle blocker ito.

Game face on. Walang balak matalo at desididong manalo the team captain said,

“Ayokong natatalo kaya umayos-ayos ka, Winter Kim. ‘Wag mong uubusin ang pasensya ko.”

 

 

 

Paktay na.