[Minjeong's] 

“Ning, she hasn't contacted me,” nakanguso kong sabi kay Ningning na umuupo sa floor ng living room ko, may ginagawa siyang report or something daw. 

“Hintayin mo lang,” sagot niya, not sparing me a glance. 

“Pero it’s been 5 days na!” naiiyak ko na sabi, nilingon naman ako ni Ning tsaka umiling. 

“Sige, I’ll ask them for catch up,” I smiled upon hearing that, “Kaya kumain ka na dun, mamaya mo na ako guluhin, ‘te.” 

I followed naman dahil nakaramdam na din ako ng gutom, lately has been weird for me.

My emotions are scattered, pati ako hindi ko rin maintindihan pero nabasa ko sa online na isa daw ito sa symptons ng pregnancy. Kaya hindi ko na lang masyado inisip. 

Habang kumakain ako nakita ko nag light up 'yung screen ng phone ko, indicating I received a notification. Chineck ko naman 'yon gamit ang malinis ko na kamay since nagkamay ako habang kumakain ng rice at fried chicken. 

It was an unknown number, i-ignore ko sana pero nabasa ko ang laman ng message. 

Unknown

Wednesday | Today

Hey, it’s Karina Yu, I apologize if it took a while. 

But I would like to meet you in this location [sent a location] 

At 6 pm on Friday, it’s a dinner, any formal clothes would be fine. 

Reply ASAP. 

Kumunot naman ang noo ko sino si Karina? Napa-isip ako ng matagal bago ko napansin ang apelyido niya. Siya y'ung babae na meet ko nung last Friday! 

Bakit kailangan ko siya i-meet sa dinner? Hindi ba pwede dun na lang ulit sa HQ nila? Well, mahilig magpaka-bongga ang mga mayayaman. 

Unknown

Wednesday | Today

Hello po, I’m available naman po

Nakita niya agad 'yung message ko, bilis naman nito. 

Unknown

Wednesday | Today

Great, send me your location where my driver can pick you up. 

I can go by myself naman po 

No, I insist.

Well, ano pa ba ang magagawa ko? 

Unknown

Wednesday | Today

[shared a location] Ito po, salamat po

Unknown liked your message. 

See you.

Hindi na ako nagreply kasi ayoko maglast message, wala ayoko lang. Bumalik na ako sa pagkain at nakita ko na kumukuha ng tubig si Ning sa fridge. 

“Nagmessage na siya.” 

Lumingon si Ning sa akin habang hawak ang baso niya, “So? Ano sabi?” 

“Gusto niya ako i-meet daw this Friday for dinner.” 

“Ang formal niyo naman, sino ba na Yu ang nakausap mo?” Diba, pati si Ning alam niya na masyado ma-arte ang mayayaman kahit belong siya sa pyramid ng mayayaman. 

“Ah, si ano,” tiningnan ko ulit y'ung message, “Si Karina Yu daw,” bigla niya naman nabuga 'yung tubig na iniinom niya, “Ano ba, Ning! Linisin mo yan!” 

“Te, ba’t lapitin ka ng mga bakla?”

“Huh?” may sinabi siya na hindi ko narinig ng maayos, pero umiling lang siya. 

“Wala, wala, may masusuot ka na ba?” sabi nya habang kinuha 'yung mop sa washroom. 

“Hala, oo nga, no? Luma na mga dress ko.” Ang tagal ko na din kasi hindi gumagamit ng dress, wala naman ako pinupuntahan na event na need mag dress kaya I never bothered buying na rin. 

“Punta ka sa bahay ko bukas, kuha ka nalang dun kesa bumili ka,” ngumiti ako sa sinabi niya, natuto na din siya paano magsave ng money. 

“Salamat, Ning~” 

[Third Person POV]

Friday had come earlier than Minjeong expected. 

Nag-ayos lang siya buong umaga para sa dinner mamaya. Hula kasi ni Ningning na baka daw ime-meet ni Minjeong ang Yu family at hindi si Karina lamang.  

“Patingin nga ng address?” Ningning asked as she took a peek at her best friend’s phone, “Wait, parang address yan ng main house ng mga Yu, ‘te.” 

Bigla naman kinabahan si Minjeong, “W-What do you mean? Ime-meet ko sila?” 

“Parang ganun na nga.” 

“Hala, Ning, kailangan ko mag-ayos!” 

Kaya simula nung kahapon ay todo skin care si Minjeong, marunong naman siya mag make-up since it was an essential knowledge ng supposed to be profession niya. 

"Flight attendant, bye bye." Minjeong still hasn’t gone over the fact that she probably won’t ever achieve her dream, lalo na kung magiging ina siya. 

It’s painful, she spent years trying to figure out ano ang gusto niya, years na paghahanap ng passion niya at nung malapit na niya ito makapit. Binawi agad ng universe sa kanya, napaka-mapaglaro ng mundo sa kanya. 

"Ginanon ba naman ako." 

Naiiyak tuloy siya kapag iniisip niya ang kanyang realidad pero pinigilan niya ang sarili dahil naglagay na siya ng make-up. "Nakakapagod magredo ng make-up."

Hindi nagtagal ay nakareceive siya ng message kay Karina, nasa baba na daw ng apartment niya ang driver at hinihintay siya.  

Halos dalawang oras din ang biyahe ni Minjeong papunta sa Yu Residence. Napaka-laki ng mansion o mas bagay ata tawagin na manor. 

Para ba may sarili silang village sa laki at lawak ng lugar, she was assisted agad ng isang maid papunta sa loob. Pinagbuksan pa siya ng pinto at lahat-lahat. 

Sinundan niya ang maid papasok. Where she was led to the dining room, ang dramatic ng dining room nila very 19th century inspired but hinted with modern design. 

Halatang old money mula sa napaka-taas na ceiling na may kasamang chandeliers, at sa pader na maraming windows at mirror, meron din mga paintings at artifacts na nakadisplay at ang makapal na carpeted floor.  

Medyo na-intimidate si Minjeong, nag-aalala siya na baka underdress siya or mukhang out of place. 

“Nandito na ho ang bisita ni ma’am Karina,” the maid announced with her head low. 

Tumingin ang tatlong pigura sa mahabang dining table sa direksyon ni Minjeong, tumuwid ang tayo ni Minjeong ng naramdaman niya ang tingin nila. 

Lalo na 'yung tingin ng dalawang pigura nakaupo sa north end ng table. They were looking at Minjeong like they meant to judge her whole existence on their house. 

Buti na lang ay nandon si Karina at pinili niya salubungin ang mata ng babae. Ngitian siya ni Karina bago ito tumayo at naglakad papunta sa kanya.

“Hello. Upo ka dito,” Karina led Minjeong to the chair beside her. Minjeong’s insides made a little dance nung hinila ni Karina ang upuan at pinaupo siya.

She’s a er for gestures that are considered the bare minimum nowadays. 

"Kaya nga naloko ako ng mokong 'yon." 

 “Thank you,” mahinang pagpasalamat niya. 

Nang nakasettle na si Karina sa tabi niya, bigla naman nagsalita ang pigura na nakaupo pinaka dulo ng table. 

"The father of the house." Assume ni Minjeong. 

“Jimin, para saan ba ‘to? I told you wala naman akong pake sa mga id-date--” 

“Papa, it’s not like that, okay?” pag-putol ni Karina sa ama, “Let’s eat muna while the food is still warm.” 

Please Subscribe to read the full chapter