TUMAKBO si Kim malapit sa sasakyan, tarantang tarang naman si Fred sa pagawat sa kanya.

 

            Gerald had always been a driving daredevil. Pero hindi niya sukat akalain na pati ang anak nila ay isasama nito sa panunukso kay Kamatayan. She was absolutely beyond furious now.

 

            Tila nanadya naman ito dahil anim na nakaliliyong minuto pa ang kinailangan niyang intayin bago huminto ang sasakyan. Ralph went out of the car looking exhilarated. Kasunod ng anak niya ang tatay nitong palgi nalamang nagpapakaba sa puso niya.

 

            “Nay, did you see that, huh?” masayang sabi sa kanya ng anak. “Did you see that?” Simula ng kunin sila ni Gerald, naging spoiled na ang bata.

 

            “Ralph, sumama ka kay Tito Fred, iwan mo muna kami,” pigil ang galit na utos niya.

 

            Sumunod naman ito sa kanya. “Bye, Tay!” magiliw na paalam nit okay Gerald pagkatapos humalik sa pisngi nito. “Can we do it again later?”

 

            Pinandilatan niya ito ng mata tsaka ito inaloyo ni Fred sa kanila ni Gerald.

 

            Iyon lang at inilang hakbang na niya ang pagitan nila ng binata. She wanted to pour out a lot of things from her chest.

 

            “Ano bang pumasok diyan sa kukote mo?” galit niyang sabi. Pinagpapalo niya ito sa dibdib.

 

            Sinalo nito ang kanyang kamay. “What?”

 

            “Bakit mo pinasakay ang anak ko sa sasakyang iyon?” sigaw niya. “Paano kung may nagyaring masama sa inyo—sa kanya?”

 

            Nagkibit-balikat lamang ito. “That was just a basic maneuver, Kim,” balewalang tugon nito na mas lalong nakapagpainit ng kanyang ulo. “I’ve done crazier things before.”

 

            Pinagsalungat niya ang kamay sa dibdib. “Ayan na naman yang devil-may-care attitude na yan, Ge! Tumanda ka na at nagkaanak pero ganyan ka pa rin!”

 

            “Same goes to you,” simpleng sumbat nito. “May anak na tayo pero kung awayin mo ako, wagas!”

 

            “Aba’t…!”

 

            “Hindi ko nga alam kung bakit mo ako inaaway, ok naman na tayo kahapon ng umaga diba? Tapos bigla mo nalang ako pinagsaraduhan ng pinto kagabi.”

 

            “Eh kasi naman” natigilan siya, hindi niya masabi dito na nagseselos siya kay Agatha.

 

            “Kasi ano?”

 

            Inirapan nalang niya ito.

 

            Hinawakan naman siya nito sa kamay at inakay papunta sa sasakyan nito.

 

            “Teka, san tayo pupunta? Nasan si Ralph?”

 

            Nakita niyang lumingon it kay Fred at sumenyas ng “okay”

 

            “Gusto matulog ni Ralph kila Mommy, kaya dun muna siya magsstay ng 1 week.”

 

            “Eh san mo ako dadalhin?”

 

            “Gagawa ulit tayo ng baby.” seryosong sabi nito.

 

            Pinilit niyang tumigil sa paglalakad pero hindi siya nito hinahayaan.

 

            “A-anong baby? Tigilan mo nga ako, ano ba!” sigaw niya habang pilit na kumakawala sa kamay nito.

 

            Kinarga siya nito at pilit na ipinasok sa sasakyan. Nilagyan siya ng seatbelt pagkatapos ay ito naman ang sumakay sa loob ng sasakyan at mabilis na pinaandar ang kotse.

 

            “Hoy kung inaakala mong makaka score ka nanaman sakin, pwes manigas ka!!”

 

            “We’re going to have a baby, whether you like it or not honey.”

 

            Huminto ito sa tapat ng isang building, agad niyang nakilala ang building dahil yoon ang condominium ni Gerald noong nag-aaral palang ito. She suddenly felt nostalgic seeing his condo unit again after so many years. Nang mabuksan na nito ang pintuan ng unit nito, doon niya lang ulit naalala kung ano talaga ang balak gawin nito. Kaya napaatras siya.

 

           

            GERALD entered his unit, iniwan niya si Kim sa labas. Naihanda na niya ang lahat, si Kim nalang ang inaantay niyang kusang pumasok sa loob. Halatang nagulantang ito nang sabihin niyang magkaka-baby ulit sila. Ilang minuto pa ang inantay niya bago niya narinig ang pag-click ng pinto nang buksan nito iyon.

 

            Gayon na lamanang ang pandidilat ng mata nito pagkakita sa kanya. Hindi niya napigilan mapahalakhak.

 

            “Bakit ka nakahubad?” she asked. Nakangiwi ito parang nandidiri sa kanya.

 

            “Lagi mo kasi akong inaaway, ang sungit sungit mo. Pwes, tuturuan kitang maging lovable.” Tumayo siya at lumapit dito.

 

            Natigilan naman ito at mariing napapikit.

 

            “Bakit ka nakapikit? ayaw mo bang magka-baby ulit tayo?” He winked at her while grinning from ear to ear. Kinagat niya ang ibabang labi upang pigilan ang sarili na mapahalakhak.

 

            “Ayoko”

 

            Hinawakan niya ang gilid ng tuwalya na nakatapi sa kanya at akmang huhubarin na niya iyon nang makita niya ang reaksyon nito. Nanlalaki ang mata nito.

 

            “Oh wag ka masyadong dumilat, na s-stretch masyado mata mo, wag kang excited!”

 

            “Huwag kang lalapit! I swear, papatayin kita!”

 

            Lalo siyang napangisi. Aliw na aliw siya rito. Alam niyang naghahanap ito ng mapupuntahan once na “umatake” siya.

 

            “Kaya mo ba akong patayin?” Tuluyan na niyang tinanggal ang tuwalya na nakatapi sa baywang niya. Muling napapikit ito. Hindi nito alam na may suot siyang boxer shorts. Mabilis siyang kumilos at hinawakan ang mga balikat nito. Hindi na ito nakagalaw pa sa pagkabigla. He kissed her left shoulder.

 

            “Stop playing coy. We’ve done this before,” sabi niya at saka ito kinarga. Nang tila makatunog ito na dadalhin niya ito sa kuwarto niya ay bigla itong nagpumiglas. Humigpit ang pagkakahawak niyaa rito sa pag-aalalang baka mabitawan niya ito.

 

            “Ibaba mo ako! I’ll kill you, Ge! I’ll kill you!” sigaw nito habang sinusuntok ang likod niya. “Help! Help!” she screamed at the top of her lungs.

 

            “Honey, don’t scream, may anak na tayo para maniwala pa silang ni re kita.” natatawang sabi niya dito.

 

            Binuksan niya ang kwarto sa pamamagitan ng pagtulak niyon ng isang paa niya. Nang makapasok sila sa loob ay niya ito ibinaba. Tila naguguluhan pa ito nang maibaba na niya ito.

 

            “Turn around,” utos niya rito.

 

            Sumunod naman ito.

 

            “Our baby, habang nagbabakasyon pa si Ralph kila Mommy.” aniya, sabay turo sa direksiyon ng kama nito. On the bed was the most lovable thing he thought was the best thing to give her. It was a white Chow Chow puppy. It looked like a little bear, and it wore a pink ribbon around its neck. The puppy was looking at her, obviously surprised.

 

            “Cute?” tanong niya rito.

 

            “L-lovely.” She finally smiled.

 

            He sighed. If he could have stopped time and captured the smile on her lips, he would have done it.

 

            “Thank you.”

 

            “Honey, may bayad yan,” he said with the most serious tone that he could muster.

 

            Bigla itong sumimangot. “ ano?” nakakunot-noong tanong nito sa kanya. Nabawasan ang saya nito.

 

            “Magbati na tayo,” he beamed at her.

 

            She curved her lips into a smile. His heart did a tiny flip.

 

            “ Tatawagin ko siyang, ‘Muffin’.” She looked at him with a beam.

 

            “Pakainin mo na siya,” utos nito sa kanya, pagkatapos ay tumalikod na ito.

 

            Nagulat siya. Kanina lang ay napakabait nito sa kanya, pero ngayon ay inuutusan na naman siya nito. Ilang minuto lang yata talaga ang kapasidad nito na maging lovable sa kanya.

 

            “Bakit ako?” reklamo niya habang naglalakad ito palabas ng kuwarto.

 

            “Hindi ako marunong magpakain ng tuta. Baka kagatin pa ako. Mabuti na ang nag-iingat.”

 

            Nalaglag ang mga balikat niya sa disappointment. Ang akala pa naman niya ay magugustuhan nito ang regalo niya. Masyado na ata itong nasasanay na maging maldita sa kanya, single parent tuloy ang kinauwian niya sa tuta.

 

            “Kimmy!” he called her. “Pakainin mo ito, mamatay ito sa gutom, bahala ka.”

 

            “Hindi nga puwede. Takot ako sa aso!” pasigaw na sabi nito.

 

 

            KANINA pa lihim na pinagmamasdan ni Gerald si Kim habang paikut-ikot ito sa sala. Siya naman ay nagkukunwaring tulog sa sofa. Naririnig niyang nag-iingay ang tuta, marahil ay dahil sa gutom. Kaya kahit naawa siya kay Muffin, pinigilan niya ang sariling bumangon para pakainin ang aso. Pinilit nalang niyang tiisin ang aso.

 

            Hindi mapakali si Kim. Mayamaya ay lumapit ito sa kanya, pinag-igi niya ang pagkukunwaring tulog.

 

            “Ge, gumising ka na. Nagugutom na si Muffin.” Inalug-alog nito ang balikat niya.

 

            “Eh, di pakainin mo,” sabi niya nang hindi nagmumulat ng mata.

 

            She cursed. “Shoo, Muffin! Be a good girl,” sabi nito.

 

            Palihim na iminulat niya nang bahagya ang isang mata niya para makita kung ano ang gagawin nito sa kay Muffin. Nakita niyang dahan-dahan itong lumapit sa aso na kanina pa gumagala sa sala at tila naghahanap ng makakain. Hawak-hawak nito ang isang bowl at isang bag ng dog food na binili niya.

 

            “Goodie, goodie.” Ibinuhos nito ang dog food sa bowl at ibinaba nito iyon sa sahig, pagkatapos ay dali dali itong tumakbo palayo sa bowl. Sumampa ito sa sofa na  katabi ng hinihigaan niya.

 

            To her utter frustration, the dog didn’t seem to notice the food. “Shoo, shoo! Look, Muffin, there’s your food!” she exclaimed.

 

            Patuloy na gumala ang tuta sa kung saan-saan. Hindi nito nilalapitan ang pagkaing hinain ni Kim. Bumaba si Kim sa sofa at kinuha ang bowl ng dog food. Lumapit it okay Muffin at inilapag ang bowl sa harap ng aso at saka ito tumakbo pabalik sa sofa. Tumalikod ang tuta at naglakad palayo.

 

            “Muffin! Look you have your food now.” Her voice was a saccharine-sweet, as if that could make any difference. “Muffin I’m mad now!”

 

            Hindi na niya napigilang mapabulalas ng tawa. She was really trying to be a mom to Muffin and she was so cute with her semi-annoyed face.

 

            “Truly like a mom.” He chuckled.

 

            “Shut up!” Tiningnan siya nito nang masama.

 

            Nakasimangot itong bumaba ulit ng sofa. Lumuhod ito at sumutsot upang tawagin ang aso. She looked so determined as she stood up again and walked towards the wandering dog. “Lovely girl.” She carefully patted the dog and smiled, obviously proud of herself. Halos isubsob na nito ang bowl ng dog food sa mukha ng aso. Nagsimulang kumain si Muffin. Binelatan siya nito.

 

            “Ngayon mo pa ako tinuruan mag-alaga ng aso eh nagawa ko ngang palakihin si Ralph nang mag-isa.”

 

            Balewalang sabi nito. In a space of a second, she was back in his arms, squeezing her, his mouth meeting hers hungrily. Gerald was already lost. He groaned as his head went down to capture her lips. Instead of pushing him away again, she moaned and gave in to his kiss.

 

            “I’m sorry… from now on, hindi ka na mag-isa sa lahat” he muttered before kissing her again, deeper this time.

 

           

            KIM barely have time to breathe. Every cell inside her body was telling her of the consequences, to remember what this man did to her, that this was wrong, entirely wrong. But her mind had already shutdown; her body took control, answering only to his need.

 

            She too ached and needed him.

 

            Her soft moans of encouragement became his downfall. He ravaged like a man deprived. She tasted sweet, so damned sweet. When she began to respond by moving her tongue it sparked a chain reaction with his senses.

 

__________________________________________________________________________________________

TIME CHECK 2:11 am.... T.T