PINAGSASAWA ni Gerald ang kanyang mata kay Ralph. Natutuwa talaga siya dito, naaalala niya kung paano siya nung bata, namamangha siya kung paano ito magsalita at umakto, ganoong ganoon din kasi siya nung bata siya. Ang tantya niya ay nasa pito o walong taong gulang na ito, pero napakatalinong bata, tanong ito ng tanong sa kanya kung paano siya naging mayaman. Panay din ang banggit nito sa nanay nito. Nang maubusan ito ng kwento, natawa siya ng ngatngatin nito ang kuko sa daliri.

 

“Lagot ka sa Nanay mo Ralph, kinakagat  mo nanaman yang kuko mo.” Sabi ni Enzo dito.

 

Pati pag ngatngat nito sa kuko ay parang siya, Gawain niya din yun nung bata pa siya. Gaya nito madalas din siyang mapagalitan ng kanyang Mommy dahil madumi daw ang kuko niya pagkatapos ay kakagatin niya. Masisira din daw ang ngipin niya.

 

Pinuntahan sila ni Gab, nakita din nito na nginangatngat ni Ralph ang kuko.

 

“Naku, si bata nagngatngat nanaman ng kuko, tignan mo yang kuko mo oh, ang dumi, puro germs. Pasasakitin mo nanaman ang ulo ng Nanay mo niyan pagnagkasakit ka.” Sita ni Gab dito.

 

Binaba ni Ralph ang daliri at ipinunas sa uniform nito. Pero makulit ang bata, pagkapunas ay tinapat nito ang daliring kinagatan nito ng kuko sa ilong ni Enzo pagkatapos ay humagikgik na parang nangaasar. Pati siya ay tumawa, ganun din ang madalas niyang gawin sa mga kalaro niya noon, minsan pa nga pati kulangot namamahid siya.

 

“Ralph, isusumbong talaga kita kay Tita.” Naiinis na sabi ni Enzo.

 

“Bading ka siguro Enzo, naiinis ka eh, sabi na nga ba idol mo si Ninang Kikay eh.”

 

Kumunot ang noo niya ng marinig ang pangalang Kikay. Kung ano ano ang pumapasok sa utak niya, pero inalis niya iyon. Imposible dahil nasa Leyte siya wala sa Cebu, at madami naman sigurong may pangalang Kikay sa mundo.

 

Bago pa magkaasaran ang dalawang bata. Inawat na ang mga ito ni Gab.

 

“Tama na yan Ralph, iniinis mo nanaman si Enzo. Tapos na ba kayong kumain?”

 

“Opo, Tito Gab, mauuna na po kami ni Enzo, pupunatahan ko po si Nanay sa palengke.”

Kinuha nito ang dalawang styro na may lamang pagkain. “Baka po nakalimutan kumain ni Nanay, ako ang magdadala nito sa kanya.”

 

“Ihahatid ko na kayo” sabat niya sa mga ito.

 

“Hindi na pare, sanay yang mga batang yan, tsaka malapit lang naman ang palengke dito.” Kinuha ni Gab ang styro at nilagay sa plastic tsaka nito inabot kay Ralph. “Sabihin mo sa nanay mo umuwi na ha, ako nalang ang maghahatid nitong mga bag ng groceries sa bahay niyo mamaya, mabigat kasi.”

 

Kinuha nito ang plastic at nagpasalamat sa kanila ni Gab. Umalis na ang dalawang bata at sila naman ni Gab ay naiwan at naging abala pa.

 

************************************************************************************************************************************************************

PAUWI na si Kim dahil mabilis naubos ang kanyang mga paninda. May mag-asawang pinakyaw ang mga tinda niya. Inaayos niya ang gamit nang makita niya ang kanyang anak papalapit sa kanya, may bitbit itong dalawang supot ng plastic.

 

“Nanay!”

 

“Anong ginagawa niyo dito? Dapat umuwi ka na Ralph, walang kasama si Lolay mo sa bahay.”

 

“Baka kasi hindi ka kumain Nanay, may dala akong pagkain galing sa kaibigan ni Tito Gab.”

 

Napangiti siya, kung magsalita ang kanyang anak daig pa nito ang matanda kung alagaan siya.

 

“Thank you baby, sige sa bahay ko nalang to kakainin, umuwi na tayo.”

 

Pinugpog niya ito ng halik sa mukha.

 

Naglakad na sila pauwi sa bahay. Nang makauwi, pinagbihis niya agad ng damit si Ralph. Siya naman ay naghain ng pagkain. Alam niya kasing dadating si Gab, nahihiya naman siyang hindi maghain ng kahit konti dito. Kahit madalas na ito lagi ang may dala dalang pagkain para sa kanila.

 

Dadalhan na niya ng pagkain ang kanyang Mama sa kwarto dahil masama daw ang pakiramdam nito nang marinig niya ang busina ng sasakyan ni Gab sa labas ng bahay nila. Lumabas na siya para salubungin ito, habang naglalakad siya papalapit dito may natanaw siyang isang lalaki kasama nito. Nakatalikod ito sa kanya dahil mukhang may kausap sa telepono.

 

Pamilyar ang tindig ng lalaki. Biglang sinalakay ng matinding kaba ang dibdib niya. Nakasuot ng baseball cap ang lalaki kaya hindi makita mabuti ang mukha nito.

 

Parang may humihila sa paa niya na lapitan ang lalaki kahit kinakausap na siya ni Gab. Mayamaya lang ay dahan-dahang humarap ang lalaki sa kanya.

 

Hindi niya alam kung sino ang mas nagulat; siya ba o si--- Gerald!

 

Natakpan niya ang kanyang bibig at nasabi ng mahina ang pangalan nito.

 

“G- Gerald…” Hindi siya makapaniwala na pagkaraan ng halos walong taon ay magkakaharap uli sila. Nanlambot ang mga tuhod niya nang salubungin niya ang puno ng suklam na titig nito.

 

“Well, nice seeing you again, Kim,” anito nang makabawi sa pagkabigla. Base sa malaking ugat na buhay na buhay sa noo nito, sobrang pagpipigil ng galit ang gingawa nito nang mga sandaling iyon.

 

“Magkakilala kayo?” kunot ang noong tanong ni Gab.

 

Hindi niya ito pinansin.

 

Her heart began to beat very fast as she swallowed painfully. “A-ano’ng ginagawa mo rito?” tanong niya kay Gerald.

 

Pinasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang  paa. She felt a mixture of terror and ecstasy habang nakatitig sa guwapong mukha  nito na matagal din niyang pinanabikang muling makita. There was an air of reckless indifference about him now. His features were now cynical, his eyes cold.

 

Paano siya natunton ni Gerald? Hinanap nga ba siya nito, o aksidente lang na naroon ito sa Leyte.

 

“Small world, isn’t it, Kim?” sabi nito sa nanguuyam na tinig. Then a cruel smile crossed his handsome face. “Nandito ka na pala sa Leyte? Bakit naman dito mo naisipan magtago?”

 

Hindi siya nakaimik, sobrang kaba na ang nararamdaman niya, nahihiling niya din na sana huwag lumabas ang anak niya sa loob ng bahay. Hindi pa siya handa sa lahat ng pwedeng mangyari.

 

“Teka teka, hindi ko to maintindihan, care to explain pare?” tanong ni Gab dito.

 

“Unfortunately She’s my ex Gab.”

 

Nabigla si Gab, hindi agad ito nakasagot.

 

Tumawa ng sarkastiko si Gerald. “Dito ka nakatira?”

 

Hindi siya tumugon. Pinipigil niya ang luha na malapit ng pumatak sa mga mata niya.

 

“Akala ko pa naman matalino ka. I guess you didn’t spend the money wisely, it explains why you lived here.”

                                                                               

Akmang ibubuka niya ang bibig niya para pabulaanan ang sinabi nito pero nagsalita na uli ito.

 

“Anyway, wala na akong magagawa doon. Napagmukha mo akong tanga, dinamay mo pa ang anak ko, natiis mong mabuhay siya sa ganitong paraan. Nasaan ang anak ko?”

 

Naputol ang dila niya at biglang namuo ang kaba at takot sa kanyang dibdib.

 

“Wala kang anak, hindi mo anak si ---…”

 

“Cut the bull Kim!”

 

Inilang- hakbang nito ang pagitan nila. Hindi ito naawat kahit pinipigilan na ito ni Gab.

 

“Where’s my son, Kim?”

 

“Pare tama na, pag-usapan niyo to” awat ni Gab dito.

 

Mabilis na tumalikod siya pero mabilis pa sa kidlat na nahawakan nito ang braso niya.

 

“You can’t run away just like that, Kim!” he snapped. May mga kapitbahay ng lumabas at napapatingin sa kanila. Nasa mga mata ni Gerald ang matinding galit sa kanya. Dinaklot siya nito sa magkabilang balikat.

 

Nakaramdam siya ng matinding takot pero pinatatag niya ang kanyang sarili. “Bitiwan mo ako, Ge,” sabi niya.

 

“Ge ano ba, bitiwan mo si Kim, nasasaktan na siya.” Inaalis na ni Gab ang kamay ni Gerald sa balikat niya pero mahigpit ang pagkakahawak ni Gerald sa kanya.

 

“Kung hindi pa ako naligaw dito sa Leyte, hindi ko malalaman na may anak ako! Ganyan ka ba talaga kasama. Anong nagawa ko sayo para pahirapan mo ako ng ganito?!”

 

Binitawan siya nito at pinunasan ang mga luha sa mga mata nito. Namasa na ang mga mata nito sa sobrang galit sa kanya.

 

Tuluyan nang lumaglag ang kanyang luha.

 

“I want to see my son, now!.”

 

Nanghina siya, hindi siya makapaniwala sa mga nangyayari.

 

“Please Ge… huwag ngayon, parang awa mo na.”

 

“Mag-uusap tayo, hindi dito, magpaalam ka na. Sasama ka sa’kin.”

 

Tumango na lamang siya, nagpaalam naman si Gab na mauuna na. Pumasok siya sa loob. Kinatok niya ang silid nila ng kanyang anak. Binuksan na niya ang pinto nang wala siyang marinig na tugon dito. Nadatnan niya itong nakaupo sa kama nito. Nakatakip ang dalawang unan sa mga tainga nito habang naguunahan ang patak ng luha sa mga mata nito. Alam niyang narinig nito ang lahat.

 

“Anak…” tawag niya.

 

Hindi ito kumibo. Tuluyan na siyang napahagulgol. Hindi niya pa kayang magpaliwanag dito. Lumabas na siya,  kinalma niya ang kanyang sarili bago hinarap si Gerald.

 

“S-san tayo pupunta? Kelangan kong bumalik agad, walang silang kasama.”

 

“May magbabantay sa kanila. Wag ka ng madaming tanong, halika na”

 

Hinila siya nito papasok sa sasakyan. Mabilis nitong pinatakbo iyon.

 

Pumunta sila sa pinakamalapit na hotel sa Leyte. Napagalaman niyang doon din ito tumutuloy. Sumusunod lang siya dito hanggang sa makaraating sila sa suite nito.

 

“Maupo ka,” sabi nito sa kanya.

 

Hindi siya sanay sa ganoong mood nito. Palangiti kasi ito, masayahin pwera nalang noong huling araw na magkita sila noon. Hindi tuloy niya maiwasang matakot nang todo rito.

 

Napatitig siya saglit dito. Saka niya natanto na tila bumagsak ang katawan nito. Nagkasakit ba ito?

 

Umupo siya sa steel chair paharap dito.

 

“Sige ngayon ka magpaliwanag” mahinahon na sabi nito sa kanya.

 

‘Hindi ko ginustong itago sayo si Ralph.”

 

“Kung hindi mo ginusto, ano ang nagtulak sa’yo?” May diin ang bawat salitang sinasabi nito.

 

Napakurap siya. Ramdam niya ang pag-iinit ng magkabilang sulok ng kanyang mga mata.

 

“Natakot akong baka kunin niyo siya sa’kin,” halos pabulong na tugon niya. “H-hindi ko kayang mahiwalay sa anak ko, Ge.”

 

“Damn! Ganyan ba talaga ako sa paningin mo! Ganun ba kasama ang tingin mo sakin para maisip mo yan! Ha Kim?!??”

 

“Ayoko ng gulo, g-galit sakin ang Mommy mo noon”

 

Tumayo ito. “Si Mommy nanaman ang dinahilan mo! Gusto kong makausap ang anak ko mamaya.”

 

Natatarantang napatayo na rin siya. “Kapag nakita mo na ang anak ko, a-ano ng balak mo gawin?””

 

‘Ang nararapat, Kim. Kukunin ko siya sa’yo. He’s mine. Ikaw na rin ang nagtulak saking gawin ito. Nagawa mo siyang itago sakin. Kung ang akala mo dati ganun ako kasama. Pwes paninindigan ko na ang sa tingin mo ay masamang ako.” Malamig na sagot nito.

 

Hindi na niya napigilan ang mapaiyak dahil sa narinig. “H-hindi mo siya puwedeng kunin sa akin, Ge. Hindi ko kayang mawala si Ralph sa akin…”

 

“Then we will meet in court, Kim.”

 

Nanlamig ang buong katawan niya sa sinabi nito.

 

“A-anong sabi mo?”

 

“Narinig mo ang sinabi ko. Magharap na lang tayo sa korte. Ipaglalaban ko ang karapatan ko sa anak ko. Kahit saang anggulo, talo ka. Hindi mo kayang ibigay sa anak ko ang kaya kong  ibigay. Alam mo kung ano ang kayang gawin ng pera. Naranasan mo nang mabayaran ng isang milyon diba?”

 

Namanhind ang katawan niya. Tama ito. Wala siyang kalaban laban, ni hindi niya kayang magbayad ng abugado. Bigla ay tila may isang napakabigat ng bagay na dumagan sa dibdib niya. Nahirapan siyang huminga.

 

“H-hindi mo magagawa yan, Ge,” sabi niya. Tila may nagbubulong sa kanya na tumakbo na nang mga sandaling iyon.

 

At iyon nga ang ginawa niya. Patakbong tinungo niya ang pinto palabas sa suite.

 

Pero hinabol siya nito. Sa gitna ng magandang silid ay napigilan siya nito sa braso.

 

“Sa tingin mo ba ay pababayaan pa kitang makatakas ngayon, Kim?”

 

He grabbed her up and carried her to the bed. He hauled himself on top of her, trapping her beneath him with his huge unyielding frame. “Pakawalan mo ko!” sigaw niya. Akmang babangon siya pero napigilan agad nito ang mga kamay niya.

 

“You wish” sagot nito, saka sarkastikong tumawa. He grabbed her flailing hands and holds them both immobile above her head. His other hand grabbed her chin, forcing her to meet his blazing eyes. He kissed her cruelly, his teeth grinding onto her lips brutally, his tongue driving inside , cutting her breath, almost choking her.

 

He crouched above her, his rough hands shoving the hem oh her skirt up her legs.

 

“Sisigaw ako, Ge!” banta niya.

 

“Kanina mo pa ginagawa. Do as you please. I don’t care.”

 

Sumagi sa isip niya ang obvious na intension niyo. Nagpumiglas siya. Ang isang kamay niya ay hinila niya at kinalmot niya ang mukha nito. He cursed.

 

He then grabbed the front of her blouse and tore it open. He disposed of her bra in one vicious tug and his lips landed on her .

 

“Ge, please….please…tama na, bitiwan mo na ako!” pagkasabi niyon ay hindi na niya napigilan ang kanyang sarili. Napahagulgol siya.

 

Bigla siyang binitawan ni Gerald. Umalis ito sa kanyang ibabaw. She her side, hugging herself, unable to bear his presence anymore.

 

“You were running away from me, what was I supposed to do para pigilan ka?” galit na sabi nito.

 

She felt him grab the hem of the comforter and covered her with it. Matagal itong nakatayo sa gilid ng kama at tintignan siya. She put her hands on to stop crying but she couldn’t. Her sobs rock her whole body, echoing all over the room.

 

“Listen Kim… may isa akong kondisyon kung ayaw mong mahiwalay kay Ralph”

 

Hindi na siya nito inantay makasagot.

 

“Sumama ka sakin sa Manila, dun ka titira sa bahay ko, kasama ako at anak natin.”

 

Pagkasabi ay lumabas na ito ng kwarto at iniwan siya.

 

 

________________________________________________________________________________________________________

 

Eto muna, sorry talaga at inamag na ang mga updates ko…. Lapit na kasi finals. Nararamdaman ko nanaman yung feeling na lahat ng subjects ko delikado.

 

Sa update ko, wag kayong maiinis kung bad si Ge dito, ganun talaga para may drama hahaha tapos sweet sweet apterrrr…