A/N: Hello, everyone! I recently read the final part of this story and couldn’t help but burst out laughing kasi bakit ganunnn HAHAHAH ewan ko ba. The ending was absolutely ‘???’ to me. (For real)

Now, I’ve decided to give it another shot. Let’s say na continuation ito sa previous part. (⁠T⁠T⁠)

…

[Years Passed]

Winter’s POV 

As we grow, marami talaga tayong problema na ma-e-encounter. Challenges are a natural part of life, they provide us with valuable opportunities to learn, adapt, and become stronger.

I’ve been dating Karina for almost 5 years now. Marami kaming problema na na-encounter. At first, akala ko madali lang ang lahat but it’s not. Habang tumatagal na magkasama kami ni Karina, hindi talaga mawawala ang pagtatalo namin sa isa’t-isa. 

There are days when we don’t talk to each other, and there are also days when we cry because we can’t understand what’s happening anymore.

Akala ko talaga na magiging masaya lang kami palagi ni Karina, pero mali ako doon. All I can say that Love isn’t just about happy moments; there are also moments of sadness that you’ll encounter.

Karina and I faced numerous challenges. We hardly had time to talk because we were both busy with our studies. Everything that happened wasn’t easy, but we truly proved that it wasn’t an obstacle. 

Despite the challenges we faced in our relationship, I didn’t let us separate.

Karina and I are now both successful entrepreneurs. Our companies made a societal impact. We became influential in the business community, creating jobs, supporting communities, and inspiring others.

We made a promise to continue pushing boundaries, seeking new opportunities, and making a positive impact on the world—one corporation at a time.

Today marks our 5th anniversary with Karina. Nasa kwarto ako ngayon at kakatapos ko lang maligo. Nagising kasi akong wala na si Karina sa aking tabi. Surely, she’s busy preparing the gifts and letters she always surprises me with on special occasions.

Nakasanayan ko na kasi na every anniversary or even monthsary namin, meron talaga siyang gifts and letters na binibigay sa akin. She’s always the first one to greet us both on these special days.

Matapos kong suklayin ang buhok ko, lumabas na ako ng kwarto. Nakita ko si Karina nasa living room, naka-crossed leg ito habang nanonood ng k-drama.

Kapag may libreng oras kami, iyon talaga ang pinagkakaabalahan niya. Kung hindi man panonood, naglalaro naman siya ng ‘Like Dino!’

Tumingin-tingin ako sa paligid ko ngayon, kaso sobrang normal lang ng bahay namin. Wala akong nakikitang decorations. Kapag kasi anniversary namin, meron talagang decorations dito sa bahay, pero ngayon, hindi ko alam kung bakit wala. 

“Babe,” tinawag ko siya ngunit hindi niya ako pinansin. Kaya’t agad akong lumapit at kinuha ang remote control na nasa mesa at agad na pinatay ang telebisyon.

Magsasalita na sana ako pero bigla naman itong tumayo sa kanyang kinauupuan at agad akong tinalikuran.

Wow.

”Problema nito?” tanong ko sa aking sarili.

Don’t tell me nakalimutan niya na anniversary namin ngayon? 

No, malabo namang makalimutan ni Karina ang anniversary namin. Pinag-usapan pa nga ‘yun namin noong nakaraang araw.

Sinundan ko ito, at nakita ko naman siya sa dining room namin. Nakaupo ito habang umiinom ng gatas niya. 

“Baby,” tawag ko sa kanya pero hindi niya ulit ako pinansin. Kinuha niya lang ang kanyang phone at nagsimula itong maglaro ng ‘Like Dino!’

Jusko 

Agad kong kinuha ang phone nito, saka pinasok ko sa aking bulsa. Nagtataka lang itong tumingin sa akin. 

“Babe, anniversary natin ngayon, hindi mo ba naaalala?” parang naiinis kong tanong sa kanya. 

Hindi niya ako pinansin at uminom lang ito ng kanyang gatas. 

“Ivion, may problema ba?” tanong ko, pero kahit umiling man siya or tumango, wala talaga. 

Edi bahala siya. 

Kay aga-aga ng naiinis. 

”Edi huwag mo akong pansinin.” sabi ko at umalis ng dining.

Siya nga itong late na naka-uwi kagabi tapos siya pa itong galit sa akin ngayon. 

Kainis. 

Agad akong pumasok sa kwarto namin at ni-lock ko ito.

Kung naiinis siya sa akin, mas naiinis ako sa kanya. 

Kinuha ko ang aking phone at agad akong nag message sa group chat namin with my friends; Yeji, Minjeong, Giselle, and Ningning. 

Meron din kaming group chat na kasama si Ryujin, pati na rin si Lia at Karina. Ayokong mag message doon, naiinis talaga ako sa jowa ko.

                     [Basta Group Name]

Winter: Free ba kayo today? Gala tayo, libre ko na.

Ningning: Hala, sure ba ‘yan?

Winter: Biro lang ‘yan.

Giselle: There’s a lot of patients here, but I’ll do my best na makapunta.

Yeji: What’s up? Bakit biglang nag-aya si Miss Winter Safanzar?

Winter: Naiinis ako kay Karina.

Ningning: Oh...

Yeji: Why? Anong nangyari?

Winter: Ewan ko ba, hindi niya ako pinapansin. :⁠-⁠D

Minjeong: Patingin nga ng mukha ng hindi pinapansin.

Winter: Manahimik ka, Minjeong, baka masampal kita ngayon.

Minjeong: Sayang, nasa France ako. 

Yeji: Ayan na naman kayo, para talaga kayong mga bata.

Ningning: Huwag mo na patulan ’yang si Minjeong, Winter. Ganyan talaga kapag may ubo sa utak.

Minjeong: Imong nawong!

Minjeong: Sampalin kita pag nakauwi ako d’yan tamo.

Hanggang ngayon pa rin talaga ay magka-away pa rin itong kapatid ko tsaka si Ningning. Hindi ko rin alam kung bakit, ilang taon na rin ang lumipas pero aso’t-pusa pa rin sila sa grupo. 

All my friends have successfully pursued professional careers, each excelling in their respective fields. For instance, Ningning and Giselle have both become doctors, dedicating their lives to the noble profession of healing and saving lives.

Si Yeji naman she’s taken on the role of an educator at the I.S.M.University. She has also pursued a career in accounting, showcasing her versatility and intellectual prowess.

On the other hand, Minjeong has carved her own path by establishing and managing her own company in France. 

                             [Basta Group Name]

Winter: Minjeong, baka ikaw masampal ko d’yan.

Yeji: Enough, guys. Para kayong mga bata.

Giselle: Nothing has changed, magka-away pa rin si Ningning and Minjeong. 🤦‍♀️

Ningning: Siya kasi.

Minjeong: Anong ako? Ikaw nga ih.

Winter: Samahan niyo ako mamaya please. :⁠‑⁠X

Winter: Hindi kami bati ni Karina ko. (⁠*⁠_⁠*⁠)

Ningning: Sana all “Karina ko”

Minjeong: Alangan naman Karina mo.

Yeji: S