Time check, it’s already nine o’clock in the evening, but he’s still on my mind. I’ve been wanting to change my thoughts since earlier, but I just can’t seem to make him disappear.

Iniisip ko kung sino ‘yung guy na ‘yun. Ilang araw na kaya akong nakatambay sa opisina ni Miss Presidentor should I say months, tapos ngayong araw ko lang talaga nakita ang lalaking iyon na pumasok sa loob ng opisina ni Miss President.

AS IN SA LOOB.

Dapat ako lang pumapasok doon, eh. Pwera nalang sa mga teachers. Tss, napaka-epal naman ng lalaking iyon. Kainis siya, sa totoo lang.

While gazing at the pictures hanging on the wall, an impulsive urge infiltrated my thoughts, compelling me to send a message to her.

“No, ayoko, bahala siya.” ang sabi ko sa aking sarili. Nagmumukha na akong baliw sa kalagayan ko ngayon. 

“Siya naman ‘yung may gusto sa akin, ba’t ako ang mag fi-first move?” tanong ko sa aking sarili.

“Pero gusto niya ba talaga ako?” 

Hindi ko rin alam kung bakit ko siya iniisip, lalo na ‘yung lalake kanina. I also don’t know why every time I remember the face of that guy earlier, I get annoyed.

Normal ba pa ito?

Dahil sa gulong-gulo kong isip ngayon, lumabas ako ng aking kwarto. Dahil gabi na rin at tulog na si Mommy ko, dahan-dahan lang akong naglakad patungo sa kusina namin. Tumungo ako sa refrigerator at tiningnan kung mayroong pagkain na pwede kong kainin ngayon. Nakita ko ang mga chocolates kaya kinuha ko ang mga ito.

Bumalik ako sa aking kwarto, dala-dala ang mga chocolates. Nang makarating ako sa loob at akmang uupo na sana nang bigla namang nag vibrate ang aking phone. Hindi na ako nagdalawang isip na kunin ito.

Ningning:

Beh

Ningning:

Gising ka pa ba?

Ningning:

Winterrr sumagot kaaaaa.

Hindi ko siya nireplyan at tinawagan ko na lang ito. Tinatamad din kasi akong mag type. Sinagot naman agad ni Ningning ang tawag. Sobrang ingay pa niya, sigaw ba naman nang sigaw. 

“Manahimik ka nga, ang ingay-ingay mo.” 

“Ay, wow? Badtrip ka nuh?” narinig kong tanong nito.

“Hindi, sadyang maingay ka lang talaga. Gabi na kaya, Ning.” seryoso kong sabi. Siya lang siguro sa bahay nila ngayon, nagagawa niya pa kasing sumigaw sa ganitong oras.

“Oh, sorry naman.” paghingi niya naman ng paumanhin.

Inilagay ko muna ang phone ko sa mesa, para buksan ang chocolate. ”Ano ba ang meron? At bakit ka napa-message?” tanong ko sa kanya, habang binuksan itong chocolate. 

“ANG GANDA NG CRUSHIECAKES KO, BEH.” buti nalang talaga at nasa table ko nilagay ang phone ko ngayon at nasa mahinang volume lang kasi kung hindi, baka napano na itong tainga ko.

“Ah, maganda naman talaga si Giselle?” patanong kong sabi sa kanya, at nagsimula ng kainin ang mga chocolates. 

“Bwisit ka, kailan ko pa iyon naging crush?” pa as if pa nito.

“Sinabi mo kaya sa akin noon?” 

“Tanga, wala akong sinabi. Gawa-gawa ka na naman d’yan, eh.” natatawa na lang ako sa aking narinig. 

“Huwag ako, Ning.” ani ko. She admitted na naging crush niya si Gi noon. 

“Don’t tell me nakalimutan mo na rin ‘yung time na—” hindi ko natapos ang aking sasabihin dahil bigla siyang nagsalita.

”Oo na, oo na.” pagputol nito sa aking sasabihin.

“Aamin ka rin naman pala.” sabi ko. 

“Pero dati lang naman ‘yun, hindi na ngayon.”

“Bakit naman?” confused kong tanong. 

“Basta.” sabi nito kaya hindi ko na siya pinilit pa.

“So, may bago kang crush ngayon?” tanong ko na naman. 

“Yes, beh.” sagot niya. 

“Sino naman?” tanong ko, minsan lang kasi umamin itong si Ning eh.

“Si Miss Pre—”

“Siraulo ka ba??” pagputol ko sa kanyang sasabihin.

Si Miss President ba tinutukoy niya?

“Kumalma ka, beh. Patapusin mo kaya muna ako?” narinig kong sabi ni Ningning. Sinunod ko nalang siya at pinakinggan ang sunod nito sinabi. 

“Hindi ko naman aagawin sa’yo si Miss President. Pahalata ka masyado, ha.” sambit nito.

“Pinagsasabi mo dyan.” edi gawin niyang crush si Miss President, anong pake ko. 

Tss.

“HAHAH