Winter’s POV

 

 

Our examination went exceptionally well. Mataas naman ‘yung mga scores kong nakuha. I am currently in room 039 where the exam took place. Ako, Ningning, and Giselle were inadvertently separated due to the alphabetic arrange of the exam, rather that being organized by section. Kaya ito kami ngayon, nagkahiwalay-hiwalay.

 

Nang matapos kong iligpit ang aking mga gamit, agad na rin akong lumabas dahil pupuntahan ko pa si Miss President sa office niya. Nag message kasi siya sa akin na doon daw ako tutungo agad pagkatapos ko rito. 

 

Mamayang hapon ko na rin pala ipapakilala si Minjeong sa mga kaibigan ko. 

 

Ewan ko nalang talaga sa kapatid kong ’yun, hanggang ngayon kasi naiinis pa rin siya sa ginawa ni Ningning sa kanya. Hindi raw siya mananahimik kapag hindi siya nakaganti. 

 

Sumasakit na talaga ulo ko sa kanya. Parang ang big deal na talaga sa kanya ‘yung ginawa ni Ningning. Hinihiling ko nalang talaga na sana makalimutan niya ‘yung ginawa ni Ningning at hindi na siya gumanti pa. 

 

Kumatok ako ng tatlong beses bago ako pumasok sa loob. Nakita ko naman ang girlfriend ko na nag ce-cellphone lang. Naglakad na ako patungo sa kinaroroonan niya. Nang mapansin niyang papalapit na ako, binitawan niya ang hawak na phone at agad akong sinalubong.

 

“I missed you,” she whispered, her voice filled with longing, as she wrapped her arms around me in a warm embrace.

 

I gently held her, my hands tracing circles on her back, and reluctantly pulled away slightly. 

 

“Ako lang ‘to, babe.” I said, noticing her laughter.

 

“So, how’s the exam?” my girlfriend asked, habang naghahanap siya ng detalye sa aking mata.

 

“It went well, everything I reviewed came out.” I answered happily.

 

She returned to sitting on her swivel chair, while I sat in the vacant chair in front of her desk.

 

“How about you, babe?” she playfully scanned me with her eyes.

 

”Why?” I asked curiously.

 

“I’ve noticed you keep calling me ‘babe’,”she said, raising an eyebrow.

 

“I prefer calling you that,” I honestly confessed.

 

“Okay,” she said, her smile reaching her eyes, “I did well on the exam, just like you.”

 

“Na-perfect mo ba lahat?” I asked, and she nodded.

 

“Ang galing mo talaga, babe!” I exclaimed joyfully. 

 

”I think, deserve ko ng kiss from you,” I jokingly said.

 

She simply laughed and said, ”Come here.”

 

I stood up and quickly made my way towards her. I sat on her lap, as she instructed. As I looked into her beautiful face, our faces drew closer and closer. I was about to kiss her when an unexpected interruption occurred—

 

“Miss Karina! Miss Karina!” I heard a woman’s voice calling out, prompting me to quickly stand up.

 

I could hear my girlfriend laugh, and say, “Come in” 

 

Pumasok na ang babae at nanatili lang akong natayo rito. Hindi ko pinansin ang kanilang pinag-uusapan. Nilibot ko lang ang paningin dito sa loob ng opisina ni Miss President.

 

Maganda talaga itong opisina ng girlfriend ko.

 

Hindi naman nagtagal ay umalis na rin ang babae. At napabuntong hininga nalang ako.

 

“Why?” my girlfriend asked, her attention still focused on her laptop.

 

“Muntik na ‘yun, but thankfully she didn’t enter immediately.” I explained.

 

Curiosity sparked within me as I noticed her laughter, “Anong nakakatawa?” tanong ko.

 

”Nothing,” she replied, but her smile persisted.

 

Tss

 

”Are you hungry?” she asked.

 

I didn’t answer.

 

I just went straight to the sofa and sat down.

 

“Baby,” tawag nito sa akin, but I still didn’t pay attention to her.

 

“Okay, the reason why I laughed earlier was because of your reaction.” I heard her say.

 

Tumayo siya and walked towards to me, quickly sitting beside me. She leaned her head on my shoulder, and slowly took my hand. Hinawakan niya ito and played with it. 

 

“I’m sorry na, okay?” she said.

 

She removed her head resting on my shoulder, and I felt her gaze on me, “Look at me.” utos niya sa akin.

 

“Baby, look at me.” she repeated, so I turned to look at her.

 

I was taken aback when she suddenly kissed me on my lips.

 

1...

 

2...

 

3...

 

4...

 

Seconds...

 

And she immediately pulled away from a kiss.

 

”Bati na tayo,” she said, with a pout on her face. 

 

Kiss lang pala ang solusyon?

 

“Hindi naman ako galit,” I said, smiling.

 

“Pero pwede isa pang kiss? Mga 40 secon— aray, babe!” I groaned, dahil bigla niyang kinurot ang aking tagiliran.

 

“Get up from there,” sabi nito at nauna na itong tumayo. 

 

“Kakain na tayo,” dugtong nito.

 

“Babe, kiss mo lang ulit ako, mabubusog na ako.” sabi ko, but she just ignored me, at nagpatuloy lang itong maglakad until she exited her office.

 

Ang damot talaga. 

 

 

…

 

 

 

Minjeong’s POV

 

Alas onsi na kaya naisipan ko ng kumain. Hindi ako marunong magluto pero buti nalang talaga at meron akong Ate. Bago kasi siya umalis, pinaglutuan niya ako ng uulamin ko this lunch.

 

Ganito pala sa feeling kapag meron kang Ate nuh? 

 

Masaya, sobrang saya. 

 

Hindi ko ito inaasahan. Akala ko nga mas grabe pa ‘yung ugali niya kumpara sa akin, pero sa akin pala ang mas malala. Kuhang-kuha niya ang ugali ni Mommy, habang ako naman kay Daddy. 

 

Kahit puro lang ako reklamo sa mga inuutos ni Ate, ginagawa ko pa rin naman ‘yung inuutos niya. Maganda kasi na magreklamo muna bago gawin.

 

Mabait naman talaga si Ate kahit panay utos siya sa akin. Feeling ko nga rin naiinis na siya dahil sa katigasan ko eh.

 

Ilang sandali, natapos na rin akong kumain. Niligpit ko ang aking pinagkainan at agad ko itong hinugasan. Ramdam na ramdam ko kasi na maiinis na naman sa akin si Ate dahil hindi ako nag hugas ng plato.

 

Matapos kong hugasan ang plato ay nagtungo ako sa kwarto ni Ate. Sobrang tahimik kasi ng bahay, tsaka nakita ko kasi kanina na meron siyang gitara kaya hihiramin ko muna ito. 

 

Marunong akong mag gitara. Tinuruan kasi ako ng kaibigan ko dati, kaya natuto rin ako. 

 

Kukunin ko na sana ang gitara nang may biglang naglalag. Nagkalat ang mga envelope sa sahig kaya agad ko itong pinulot. 

 

“From: Your Baby,” basa ko sa nakasulat.

 

Sobrang dami nito, kaya agad ko nalang itong binalik sa box na nandito. Nang matapos kong ibalik ang lahat ng mga love letter yata yun, ay agad na rin akong lumabas sa kwarto ni Ate dala-dala ang kanyang gitara.

 

Nagtungo agad ako sa sofa. Kinuha ko ang aking phone at nag message kay Ate na kinuha ko itong gitara niya. After kong ma-send ang message ay nag search na rin ako ng kanta para tugtugin ko. 

 

Ilang minutong pag gigitara, nakatanggap naman ako ng mensahe galing sa aking Ate. 

 

Ate ko yata?:

Make sure na gitara lang kinuha mo. 

 

Me:

Gitara lang, Ate. Ito naman. Wala ka bang tiwala sa akin?

 

Ate ko yata?:

Siguro.

 

Grabe talaga ‘to.

 

Ate ko yata?:

Kung saan mo kinuha, doon mo rin ibalik.

 

Me:

Opo heheheheh

 

Me:

Ate, message mo pala ako if anong oras ‘yung sinabi mo sa akin kanina.

 

Gusto kasi ni Ate na ipakilala ako sa kanyang mga kaibigan. Ayaw ko rin naman tumanggi dahil syempre mga kaibigan ‘yun Ate and para na rin siguro aware sila na may kakambal si Ate ko. 

 

Hanggang ngayon pa rin talaga naiinis pa rin ako doon sa isang kaibigan ni Ate.

 

Ningning yata pangalan nun?

 

Basta siya, iniiniz niya talaga bangs ko.

 

Ewan ko ba, hanggang sa hindi ako nakaganti, mananatili talaga akong maiinis sa kanya. 

 

Ate ko yata?:

Susundin kita d’yan, before 3 p.m. make sure na nakabihis kana pagdating ko d’yan. 

 

Tumingin ako sa wall clock namin at 12 noon palang.

 

Me:

Sige po tiihhh mwaaah mwaaah.

 

Ate ko yata?:

Kadiri, Minjeong.

 

Natawa nalang ako sa kanyang reply. 

 

Tumayo na ako at agad ko ng binalik ang gitara sa loob ng kwarto ni Ate. Sobrang dami talaga nung nalaglag na love letters kanina, parang alam ko na kung kanino ’yun nanggaling. 

 

Matapos kong ibalik ang gitara ay umalis na ako, at agad ko na rin sinirado ang pintuan nito. Pumasok ako sa aking kwarto, agad akong humiga dahil maaga palang naman.

 

Kinuha ko ang aking phone at naisipan ko munang mag IG. Bigla namang pumasok sa isipan ko ang i-stalk ’yung kaibigan ni Ate, si Ningning na nang-iinis sa bangs ko.

 

“@ningcastillo” basa ko sa username nito, nang makita ko siya sa following ni ate.

 

Inistalk ko lang siya. Meron siyang tatlong posts pero ‘yung isa hindi niya litrato. 

 

“Butiki ba ito?” tanong ko sa aking sarili. 

 

Tinignan ko pa ang iba niyang pinost, infairness magaganda ang pagkuha. 

 

Mamaya lang ‘to sa akin, sasalubungin ko talaga siya ng sapak sa mukha. 

 

Charot.

 

Kung ano ‘yung ginawa niya, ganun din lang. 

 

Eme. 

 

Nakadepende pa rin.

 

Pinatay ko na ang aking phone at pinikit ang mga mata. 

 

...

 

Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata nang mapansin kong may pumasok sa aking kwarto.

 

Amputek!

 

“Ate..” tawag ko.

 

“Magbihis kana,” kalmado nitong sabi sa akin. Tumayo na ako at nagtungo sa banyo. 

 

Hindi ko namalayan na nakatulog ako haha.

 

Ilang minuto ang lumipas, natapos na rin akong maligo. Nagbihis na ako at agad na inayos ang aking sarili.

 

“Tapos ka na?” tanong sa akin ni Ate. Umiling ako dahil hindi pa ako nakapag-perfume. 

 

Nang matapos ay agad na rin akong lumabas ganun din si Ate. Akala ko pa naman pagagalitan niya ako. Nagsabi pa naman siya sa akin kanina na dapat prepared na ako before 3 p.m.

 

Pumasok na ako sa loob ng sasakyan ganun din si Ate. 

 

“Bakit ikaw lang?” tanong ko kay Ate habang kinakabit ko ang seatbelt.

 

“Bakit?” balik tanong nito sa akin.

 

“Akala ko isasama mo si Ate Karina,” sabi ko sa kanya.

 

“Nagpaiwan siya doon, nandoon din kasi kaibigan niya.” paliwanag naman sa akin ni Ate. 

 

“Ganun ba,” sabi ko, sabay tumango-tango.

 

“Wala ka naman sigurong kinuha sa kwarto ko?” amputek.

 

“Wala nuh, hindi ako ako magnanakaw. Tsaka isa pa, wala akong mananakaw sa kwarto mo.” totoo naman.

 

Ngumisi lang siya, “Sure ka ha.” 

 

“Oo nga, may nakita lang akong mga letters doon. Hindi ko naman ‘yun sinadya kaya nalaglag pero binalik ko rin naman at promise hindi ko binasa.” sabi ko sa kanya.

 

“Sure ka ha?” paninigurado pa nito.

 

“Promise nga, ‘yung sa labas lang ng letter nabasa ko pero ‘yung laman hindi. Galing ba ‘yun kay Ate Karina?” tanong ko at tumango naman siya.

 

“Ang dami naman nun.” sabi ko.

 

“Well,” aniya at ngumiti.

 

Edi sana all nalang diba?

 

Pag ako talaga nagkaroon ng jowa, char lang.

 

“Sobrang swerte mo siguro sa jowa mo.” I said.

 

“Sobra, Minjeong.” masayang sagot sa akin ni Ate.

 

Halata naman. 

 

Maganda si Ate Karina, tapos mabait din. 

 

“Ready ka na ba na ma-meet sila?” tanong ni Ate sa akin.

 

Hindi, lalong-lalo na’t makikita ko si Ningning.

 

“Oo, pero kay Ningning hindi.” makatotohanan kong saad.

 

Nakakainis talaga siya.

 

“Hindi ka pa rin ba nakaka-get over sa ginawa niya sa’yo?” 

 

“Oo,” maikling sagot ko.

 

“Magpakabait ka, please. Kalimutan mo na ‘yung ginawa ni Ningning, for sure hindi niya ‘yun sinasadya.” paliwanag ni Ate.

 

Ay naku, kahit aksidente lang ‘yun, gaganti pa rin ako.

 

Bahala siya d’yan. 

 

“No,” napabuntong hininga nalang si Ate.

 

Magpapakabait naman ako, pero g