Apat na araw na ang nakalipas nang maging kami ng girlfriend ko. Hindi nga rin ako makapaniwala. Masaya naman ‘yung takbo ng relasyon namin. May oras talaga na hindi nawawala ‘yung tampuhan, ganun, pero sa huli, nagkakabati naman kami.

Sinusuyo ko kasi siya, hehe.

Sabado pala ngayon at wala kaming pasok. Syempre, mag bebetime kami ngayon ng girlfriend ko. Wala naman akong schoolworks at ganun din siya, kaya sabi niya pupunta raw siya rito sa bahay namin.

Kanina ko pa nga siya hinihintay pero hanggang ngayon, wala pa rin. 

Tumayo ako sa couch at agad kong kinuha ang aking phone. Wala rin siyang bagong message kaya naman ay tinawagan ko ito. Subalit, nag ri-ring lang at walang sumasagot.

Hindi ko na lamang ito tinawagan muli dahil baka may ginagawa lang siya. 

Binuksan ko nalang ang T.V. namin at nanood ako ng Netflix. May nag recommend kasi sa akin na panoorin ko raw ‘yung XO, Kitty. (?) Tama ba? Basta may Kitty sa title. Feeling ko rin naman maganda, kaya ito nalang ang naisipan kong panoorin. 

Kahit nanonood ako ay hindi pa rin mawala sa paningin ko ang aking phone. Hinihintay ko talaga ang message ng aking girlfriend. Kahit tawag man lang, wala talaga.

Natapos ko na ang episode 1 pero hindi pa rin dumating ang aking girlfriend. Dahil d’yan, pinatay ko na lang ang T.V. at nagtungo akong banyo para makapagligo.

Ako nalang siguro ang pupunta doon sa condo niya, tutal malapit lang din naman ‘yun dito sa amin.

Pagkatapos kong maligo, ay nagbihis na ako. Simpleng damit lang, oks na. After kong magbihis ay lumabas na ako ng bahay namin, ni-lock ko pinto baka mawala pa mga gamit namin, lagot talaga ako kay Mommy.

Ilang minuto ang nakalipas ay nakarating na rin ako. I tried to call my girlfriend again, akala ko mag ri-ring lang talaga ito nang tuluyan pero now, sinagot na niya ang tawag ko.

“Open the door, I missed you.” I stated. 

I must confess, there isn’t a moment or a single day that goes by when I don’t find myself yearning for the presence of my girlfriend. It’s become apparent to me that I have developed an intense attachment towards her.

Being with her, a profound sense of happiness envelops me. The mere act of being together with her brings me an indescribable joy. It is in her presence that I find solace, and all my actions seem to naturally align with who I am, fostering a deep sense of comfort within me.

Narinig ko na nga itong nagmamadali pumunta sa pintuan niya, agad niya naman binuksan ang pinto at gosh, sobrang ganda ng girlfriend ko. Nakasuot ito ng apron and seems like she’s cooking.

“Can’t wait to see me, huh.” agad ko namang siyang hinalikan sa pisngi niya.

“Ang tagal mo kasi, kaya ako nalang ang pumunta rito.” sabi ko at nagsimula na akong pumasok sa loob.

“Anong pagkain ang niluto mo?” tanong ko nang mapansin kong pumunta ito sa kusina niya rito sa condo niya. Dahil busy siya, ako nalang mismo ang pumunta sa kinaroroonan niya.

She’s cooking garlic butter shrimp now, my favourite. Ay nga pala, allergy siya dito eh, bakit ito ang niluto niya? Ang assuming ko naman siguro kapag niluto niya ito dahil favorite ko?

”Diba allergy ka sa shrimp?” seryoso kong tanong sa kanya.

Ano na naman kaya ang pumasok sa isip ng girlfriend ko.

“I won’t eat naman, baby.” sagot nito, “I asked Tita kasi what food you liked the most and she said that you like shrimp so I decided to cook this.” paliwanag nito sa akin.

Si Mommy talaga. 

Dapat pala sinabi ko kay Mommy ‘yung facts about kay Karina, so that hindi ito nangyari. 

“Ako na magpapatuloy niyan.” sabi ko sa kanya.

“No, just sit there.” sabi niya sabay turo kung saan ang upuan dito. 

“Help kita,” sabi ko nang nakangiti.

“No,” sabi nito kaya sumimangot ako. 

I was about to walk into the living room here, but I noticed that my girlfriend had her back turned and was facing the stove while she cooked, so I slowly walked towards her. When I got closer, I hugged her tightly.

”Na-miss talaga kita, baby.” I said, habang nakayakap sa kanya. I started to smell her hair din, hehe, ang bango-bango niya talaga.

“I’m cooking here, later na hug baby.” 

Umiling ako, “You can cook naman kahit nakayap ako eh.” sabi ko sa kanya. 

Wala siyang nagawa kaya ipinagpatuloy niya nalang ang kanyang ginagawa.

“Baby, pag ba naging koala ako, mamahalin mo pa rin ako?” I asked her randomly. 

“You’re so random, Winter Louis.” she commented. 

At ayan na nga, tinawag na ako sa pangalan ko. Ewan ko ba pero minsan talaga naiinis ako kapag ‘yan tinawag niya sa akin. Para kasing gusto niya na makipaghiwalay kapag ‘yan tinatawag niya sa akin, eh.

“Ah, ganun ba, Karina Ivion.” ganti ko naman.

Akala niya talaga, ha. 

“Baby, let’s go na sa dining, so that maka-start na tayong kumain.” kumiwalas naman ako sa pag yakap sa kanya at tinulungan ko ito sa pagsalin nitong niluto niya. 

Naglakad na ako sa patungo sa dining area at marami na pala itong naluto. Kaya siguro hindi niya nasagot ang tawag ko dahil busy siya sa kanyang pagluluto. At may plano pa yata itong dalhin ito sa bahay. 

Meron kasi akong nakitang mga tupperware tsaka mga paper bags. With s talaga ‘yan, marami kasi ang niluto niya kaya hindi talaga kasya na isang paper bag lang.

Maliban pala sa garlic butter shrimp, meron din palang adobong manok, tortang talong, lumpiang shanghai, tocilog, at pinakbet. Grabe, ang dami talaga ng niluto niya. Parang pang pamilyahan na ito eh, kami lang naman dalawa kakanin.

Naalala ko pala na nagpaalam siya sa akin kahapon na mag g-grocery pala siya. So, ito na nga ‘yun. Ang sipag ng girlfriend ko, kaya mamaya after naming kumain, bibigyan ko siya ng maraming kiss sa pisngi, dahil deserve niya talaga ‘yun.

“Baby, paabot nga ng lumpiang shanghai.” sabi ko, at agad niya naman itong inabot sa akin. 

“Andami mong niluto, tayong dalawa lang din naman kakain.” sabi ko sa kanya. 

“I just want to make sure that you’re eating talaga. I heard Tita na konti lang kinakain mo.” para pa itong naiinis sa kanyang tono.

“Hindi naman, baby.” sa aming dalawa, ako lang talaga ‘yung laging gumagamit ng endearment namin. Siya kasi minsan lang, pero nung hindi pa kami, pak na pak kung makatawag sa akin ng baby.

”I hope you’re not lying.” sabi nito at nagpatuloy na siya sa kanyang pagkain.

Grabe naman, pinagdudahan ba naman ako.

“Hindi ah, tsaka hindi ako nagsisinungaling sayo.” sabi ko.

”Don’t tell me that si Tita ‘yung nagsisinungaling sa inyong dalawa?” nakataas ang kilay na tanong nito sa akin.

“Hindi naman.” sabi ko, “Mabilis lang kasi ako mabusog, baby, lalo na kapag hindi ko masyadong bet ‘yung ulam.” nahihiya kong saad. 

At minsan pa nga hindi ako kumakain kapag hindi ko talaga bet ‘yung ulam, pero once na gutom na gutom ako, napapa-order nalang talaga ako bigla. 

“I hope you don’t get full quickly now, that’s how I’ll know if you really liked the dishes I cooked.” sabi nito. 

Sa ngayon, hindi pa naman ako nakaramdam ng pagkabusog. Kahit marami na akong nakain, parang nagugutom pa rin ako. 

Mabilis lang ang oras at malapit ko na talagang maubos itong garlic butter shrimp na niluto ni Karina, ako lang din isa ang kumakain nito. Kahit nakailang subo na ako, nagugutom pa rin ako. Para bang hindi ako nakakain ng ilang araw. 

Ano kaya sikreto nitong girlfriend ko at bakit napapakain ako ng marami sa mga niluto niya. 

“Baby, ako na maghuhugas ng plato.” sabi ko sa kanya. Nakakahiya rin naman kasi kung pumunta lang ako rito para kumain nuh? 

Mahaba pa naman ang oras, umaga pa rin naman kaya marami pa kaming oras para makapag-bebetime. 

Dati, inis na inis pa ko sa salitang iyan, pero ngayon, parang minuto-minuto gusto ko ng gawin namin. 

“Okay,” maikling sagot ng aking girlfriend habang nginitian ako.

“Ang ganda mo, lalo na kapag nakangiti ka.” sabi ko sa kanya. 

“You are more beautiful than me.” ganti naman niya, hindi talaga siya nagpapatalo lalo na kapag sa pag co-compliment eh.

“Wala akong piso.” pagbibiro ko. Natawa naman siya sa aking sinabi.

Nagpatuloy na kami sa aming pag