I passed out na from crying last night. Wala padin akong nakakapa sa tabi ko. Wala padin siya. It’s 11am na. Aantayin ko ba siya? Ni hindi ko alam if babalik pa siya. Kinapa ko yung cellphone ko sa side table hoping na merong text from this specific person. Meron namang text, actually bombarded nga pero from Joy and Wendy. Napaupo ako and nagstart na ako mas naging worried. 20 missed calls from Joy, 10 from Wendy. Meron ding texts from them. Binuksan ko yung pinakauna.

What happened between you two? – Joy

Where is Seulgi? We cannot contact her – Joy

Our convo got cut. Irene, please answer the phone. Is Seulgi safe? – Joy

Puro questions on where is Seulgi, how is Seulgi or what happened. Then there’s one text na sobrang kinabahan ako.

Please Irene, please find her. Somewhere near, I know malapit lang siya kasi she’s not familiar there. A bar maybe? Please, we cannot afford Seulgi to be emotional wreck and go back in her activities again. – Joy

Please tell me magkasama na kayo. - Joy

I immediately dialed her number.

“THANK GOD IRENE.” It was Joy. Medyo nilayo ko yung phone ko sa tenga sa sobrang lakas.

“Joy….”

“First, we need your address. On the way na kami papunta dyan. What happened ba?”

“Are you driving?”

“No but Wendy is. You are on a speaker para marinig din niya.”

“Joy…. I messed up big time.”

“I know. Seulgi called us last night. Why Irene? Why the cheat!?” Medyo pasigaw na sabi niya. Oo, medyo lang kasi alam kong may ilalakas pa yun.

“Joy hon, lower your voice. Let’s hear Irene when we get there nalang para we can both understand things.” Kumalma naman siya and we ended the call. I immediately texted our address.

Seulgi… where is she ba kasi? More than anything, I need her to be safe first. I fix na myself immediately and went downstairs. Mom and Dad are awake na together with Ate Tiff sa dining room. It’s lunch time na din naman.

“Irene anak, late kana gumising. Kumain kana here.”

“Dad….”

“Seulgi helped me cook.” Proud na sabi ni Mommy. I nod then maya maya narealize ko yung sinabi niya. Naguguluhan ako pero pa ako magtanong ulit, I saw Seulgi na parating galing kusina wearing an apron.

“Wala naman po akong ginawa tita.” Kamot niya sa ulo. She looks different but unlike kagabi, medyo light na yung mood niya. Panaginip lang ba yung kagabi?

“I told you already, call me mom.” Alam kong nahihiya siya kaya ngumiti nalang siya kila mommy. Hinila niya yung upuan sa malapit sa akin signaling me to sit down.

“You looked dressed, aalis na ba kayo? I thought inextend niyo tomorrow? Seulgi told me na tomorrow pa?” Tanong ni Ate Tiff.

“May dadating lang pong bisita. Saan ka natulog?” Hinarap ko si Seulgi na kakaupo lang sa tabi ko. Hindi ko na kasi kayang hindi itanong. Ngumiti lang siya pero tipid.

“Nakatulog kami sa couch kagabi. Seulgi here is a hard drinker pala. Medyo matagal tagal na din bago ako nakapag-inum ng ganung katagal. Guess what? Ako pa talaga yung unang natumba.” Tawa ni Daddy.

“Nagkakaedad ka na kasi.” Asar ni Mom.

“You okay Rene?”

“Ye… yes po Mom.” Then naramdaman ko yung hawak ni Seulgi sa kamay ko na nasa ilalim ng upuan. Lumapit siya sa akin and bumulong.

“We’ll talk later.” Yun lang yung sinabi niya alam niya kasing gusto ko pa magtanong.

Mabilis lang yung breakfast kasi umalis na din si Daddy. May pinuntahan naman si Ate Tiff and Mom. Hinayaan na namin ung maid ang mag-ayos ng pinagkainan then dumiretso na si Seulgi sa kwarto ko dali ko naman siyang sinundan.

“Seul..” Right after she closed the door. Lumapit ako sa sakanya and niyakap ko siya sa likod not wanting to let her go then nagstart nanaman yung mga luha at takot ko. Ang cold niya padin kasi. Alam kong front niya lang yung kanina. Maybe kasi nasa harap kami nila mom and dad.

"Seulgi, please….. believe me. I didn't………. cheat on you. The hell……… I will cheat………. on you." Hikbi ako ng hikbi. Hindi siya nagalaw. Nakatalikod lang siya pero hindi din naman niya tinatanggal yung pagkakaakap ko sa kanya. Ramdam ko yung paghinga niya ng malalim.

"Seulgi, please listen to me. Please…. Kahit ngayon lang….. please….. I am begging you….." I thought okay na ako. Akala ko wala ng luha. Akala ko naubos na lahat kagabi pero bakit hindi padin natigil yung mga patak?

"Hyun..." Humarap siya. Napasandal siya sa pinto and nawala din yung higpit ng