Medyo nahihiya ako kasi I didnt know na kapatid ni Sir Suho si Mam Sunmi. Mam Sunmi is very kind unlike sa mga nachichismis na masungit nga daw ito. Inaya nila akong maglunch for thanking me sa pagguide sa kanya which I agreed syempre kasi nakakahiya naman if I decline.

"So, Irene right? My apologies for not introducing myself earlier. I like to be treated as someone ordinary kasi so that I can see din yung mga employees. Suho here is not wrong when he said that you are kind nga, kaya pala Suho keep on sharing stories about you nonstop." While cutting the meat she ordered. Parang namumula tuloy ako sa compliment na natanggap ko. Buti nalang Seul and I didn't plan to have lunch today kasi nasa Tagaytay siya to visit Joy and their newly blessed house. After niya ako masundo later didiretso kami dun.

"No worries, Mam Sunmi. You needed help and I help lang naman."

"You know what, I dont have friends pa here sa Philippines and I like you. Would you like to be my friend? I love to tour here not just in the office but also sa iba pang places."

"Hey sis dont pressure her baka madami siyang ginagawa outside sa office."

"I only ask for her spare time naman. Are you married na ba?" Bigla niyang tanong kaya parang nasamid ako. Agad naman nagbigay ng tubig si Sir.

"Not yet Mam."

"So, you are still single?"

"Hindi din po." Nagtinginan yung dalawang magkapatid.

"I see. But do you have spare time ba if ever?"

"Yes maam I can have spare time naman." Nagexchange kami ng calling card. Mam Sunmi is so kind though her presence speaks power. Yung maiintimidate ka talaga kasi parang ang sungit niya unlike Sir Suho na mukhang mabait talaga.

"So, lil sis, we didn’t talk about this last night pero I thought next year mo pa balak tumulong sa company?"

"Yeah dapat next year talaga but I've heard that person is here so I immediately fix my papers to go here din."

"The one that got away?" Tanong ni Sir Suho na wala akong idea.

"Yes that one." I dont know what their talking about mukhang sila lang ang nakakaalam.

Short lang yung naging lunch namin kasi kailangan umalis ni Sir Suho. Bumilis na din yung oras hanggang sa uwian. Hinihintay ko si Seulgi sa lobby when someone approach me.

"Irene.."

"Sir Suho, yes po?"

"Nag-aantay ka ng sundo?"

"Yes po." Agad kong sagot.

"I see. Sige ingat." Thats weird. Lagi ko naman siyang nagkikitang umuuwi pero now lang niya ako tinanong. Usually kasi ngumingiti lang siya to acknowledge my presence.

Hi Irene, pupunta yung family mo sa house and yung family ko tomorrow. Just so you know if uuwi ka or hindi padin. - Jinyoung

Nasabi na nga din ni Ate Tiff na uuwi nga sila Mommy. Uuwi ako tomorrow so that they can see me lang. I have no intention to stay pa sa bahay. Alam naman to ni Seulgi and she is okay na umuwi muna ako. Pinagmamasdan ko yung watch na bigay niya, everytime na nakikita ko to, I feel like I am the luckiest person sa mundo. I get to know her more nung nagsama kami. She doesn't eat veggies talaga and yun yung madalas namin pagtalunan. She works out din every Tuesday and Thursday sa gym facilities ng condo. She draws every spare time. Nakita ko lahat ng drawing niya sa office room niya which is parang 60 percent ako. I was expecting na makakita ako ng dawing niya sa ex niya pero wala which is a good thing. I discovered na she keeps on drawing me na pala nung second meeting namin. She loves taking care of other people din na kapag magkasama kami and may kailangan ng tulong, tutulong talaga siya specially sa mga matatanda or bata. She loves her cat so much na one time nag-away kami dahil nakalimutan ko isarado yung pinto tapos nakalabas si Lala pero bumalik din naman. Nag-aaway din naman kami pero petty away lang and usually nauuwi sa love making namin. Ate Tiffany was right. Pag nasimulan mo na hahanap hanapin mo nadin talaga. I just feel complete. She makes me feel complete and wala na akong hihiling pa.

May improvement na din ako sa pagdadrive. I can hold na the steering wheel and start the car, hindi ko nga lang matapakan yung gas kasi that's where it gets worst and natitigil kami lagi dun. Seulgi is always there naman to make me calm. We decided din to see a doctor na kasi months na yung lumipas and same padin yung nangyayari, I really cant step sa gas.

"Hop in Hyun." Inabot niya sa akin yung favorite helmet niya. Hindi na niya to pinapadala kasi ayaw niya ako mahirapan. Nalaman ko din yung reason why she came back to me. Buti nalang talaga naiwan yung helmet niya. Sumakay na ako sa motor niya and yumakap ng mahigpit sa bewang niya. Dito ako mas comfortable, sa warm na binibigay niya. Mabilis lang yung byahe nakarating kagad kami kila Wendy. Sinalubong naman kami nung dalawa and inaya na kami magdinner.

"Dont worry guys, sound proof yung kwarto namin ni Joy." Buti nalang talaga kasi ayoko marinig yung ingay nila.

"So any plans this weekend?" Nakwento ni Seul yung need ko makauwi. Alam nila Joy na hindi ako umuuwi pero hindi nila alam yung reason. Akala nila naglilive in na talaga kami. Nasa labas kami sa may terrace while drinking. Nag-uusap sila about sa houses magkaibigan while kami naman ni Wendy is about sa food. I discovered Seulgi's other income din pala. She's into trading and have some properties sa UK kaya malulula ka sa savings niya. It’s that one evening sa condo when I opened her drawer nakita ko yung mga bank accounts and passbook niya. She doesn’t need to work na actually. Tinawanan niya lang ako nung sabi ko nakakalula yung pera niya. Inalok niya ako if ayaw ko na magwork and maging housewife nalang niya, okay lang naman daw. Yung savings ko parang wala pa sa pambili niya ng mga accesories sa motor niya jusko.

"Hyun baby, want to try this?" Nagbobonfire kami. I sit sa lap niya and kinain yung hawak niyang barberque. I just love being with her friend Joy and Wendy kasi sobrang open ang carefree kami. Sobrang comfortable namin na magpakita ng lovey dovey kasi ganun din naman sila.

"I never thought Irene has that wild side". Comment ni Wendy. Si Seulgi kasi yung usually nag-iinitiate ng move kapag kaharap namin sila. I feel extra touchy today siguro kasi nakainom na ako. We will be wasted today kasi anniversary din nung dalawa.

.............

"You okay? Tell me if you needed me sa loob I can accompany you naman. I don’t have experiences with parents pero I can endure it baby". Medyo yung kaba ko kasi abot langit na ata.

"It's okay baby. Family ko naman sila." Pagrereassure ko sa kanya.

"I just want to make sure na after nito, sa akin ka padin uuwi ah." Hinalikan ko nalang siya sa labi to reassure her more then bumaba na ako sa motor niya. Pinili namin na magstop medyo malayo sa house para walang makakita kasi for sure andun na sila mommy.

"I love you. Text mo ko pag dating mo sa condo a. Nagluto nadin ako don ng food for dinner mo."

"Yes baby."

Pinihit ko na yung hawakan ng pinto. Naririnig ko na din yung pag-uusap sa loob ng mga tao sa bahay. Nasa hapag kainan na sila ng makapasok ako. Unang nakakita sa akin ay si Mommy.

"Here na pala si Irene. Grabe naman yung work mo na yan kahit weekend need mo magtrabaho." They dont know? Umupo ako sa tabi ni Ate Tiffany with questioning look. Alam kasi niya kung saan ako nagsstay. Nagsandok na ako ng food para sabayan sila. Puro business lang naman yung topic and mga nangyayari sa news.

"You look blooming iha. Mukhang may nagpapasaya talaga sayo" It was Ninang and all of them look at Jinyoung.

“Uhmmm Ninang, wala naman po.” Giit ko. Bakit pa kasi sa akin bigla yung topics nila.

"So sinagot mo na ba si Jinyoung?" Biglang tanong ni Daddy. That was I think my signal to answer. Kita ko si Jinyoung pero hindi ko mabasa yung mukha niya. Hindi niya ba itatanggi yung akala ng mga matatanda?

"No po dad. In fact binasted ko na po siya." With conviction pero may respeto ko sagot. Awkward silence, thanks to me.

“Nag-usap na po kami ni Irene na the things between us will not work tito. Nagtry naman po kami.” It was Jinyoung. He is saving himself from the embarrassment. At least finally na acknowledge na niya na ayaw ko sa kanya.

“Nag-usap na kayo?” Ulit ni Daddy na nakatingin kay Jinyoung. Medyo kulot yung kilay.

“Yes dad. Hindi po…”

“I am talking to Jinyoung.” Pagpuputol niya sa akin.

“Yes po tito. Irene and I agreed na we are better as friends nalang since we don’t click each other’s persona.” Sige lang Jinyoung galingan mo pa magpalusot. Pero okay lang as long as mawawala na yung pangungulit niya.

Tahimik lang yung buong dinner. Hindi na ulit naging topic yung sa amin ni Jinyoung. Nakikinig lang din ako sa pag-uusap nila nung binalik nila Mommy sa business. Hanggang ngayon nalang pala si Jinyoung sa bahay kasi start na nung pagpapagawa sa probinsya nila kaya andito din sila Ninang para sunduin siya. Pumasok na din me kagad sa kwarto ng matapos yung awkward na dinner na yun. I called Seulgi to make me calm sobrang kinakabahan padin kasi a