Nung gabi ding yun hinintay ko lang matulog ang lahat then umalis na ako sa bahay kahit gabi na. I don’t care kasi I need to see Seulgi. She’s not replying sa mga messages ko and the last text she sent me is yung nasa restaurant pa kami na pinapauwi niya ako. I know she’s mad. May spare keys naman ako sa condo niya kaya hindi problema if natutulog na siya. Pagkaopen ko ng door, sinalubong ako ni Lulu na parang nag-aabang talaga sa mommy niya. Kinamusta ko ang baby ko na as if sasagutin niya din ako. Nakita kong may open two bottles na nasa floor ng living room. After my little chat with Lulu, dumiretso na ako sa kwarto. There my Seul sleeping, facing the other side of the bed hugging yung pillow na lagi kong ginagamit. Nasasaktan ako kasi nagsinungaling ako. Hindi ko ugali ang magsinungaling pero inaamin ko na mahilig akong magresolba ng problema mag-isa. It’s how I grew up. Daddy will scold kasi If hindi ko kayang solusyunan yung problema ko mag-isa. That’s how my life is. They will see me as weak kasi if hindi ko kaya.

“Seul?” I immediately lay behind her and backhug her.

“Hyun? Bakit andito ka?” Medyo mahina niyang tanong. Nagising ko ata siya. Medyo hoarse yung boses niya. Did she cry?

“I immediately sneak out sa house kasi hindi ka nasagot sa mga text ko.” Pagoopen ko sa katahimikan niya.

“How can I? Baka makaistorbo lang ako sa manliligaw mo.” Binaon ko yung mukha ko sa likod niya. I miss her. I really miss her so much today.

"I am sorry Seul. I am sorry."

"5 days mo akong pinagmukhang tanga Hyun." Hindi siya kumikibo pero kalmado siya sumagot. Naririnig ko yung kabog ng puso niya from behind her.

"I want to be mad at you. You just took advantage of me, alam mo ba yun?" Galit siya pero hindi niya ito pinapakita.

"That's why I am here Seul. Gusto kong maayos to."

"Hindi ko kasi makuha Hyun. Bakit? Bakit one day you’ll say you love me and then the other day, you’ll betray me? “Then tumayo siya without looking at me. Tumayo siya at tinanggal yung kamay kong nakaakap sa kanya.

"Dont follow me." I was left in her room alone. The moment she leaves me, thats when my tears started to burst. Did I just lost Seul's trust kasi hindi ako nagsabi ng totoo? I cried while hugging yung pillow na kaninang yakap niya. Maybe I just did because of my inexperience sa relationship. It’s our Monthsary today and hindi ito yung monthsary na gusto ko sana.

I should have told her kasi yung totoo. Bakit ba ako natatakot? Bakit ko ba pinipilit na kaya ko isolve lahat? Kasi nga nakakatakot. Kasi nga hindi ko kaya pumili. Mahal ko si Seulgi oo, mahal na mahal ko siya wala ng iba pero hindi ko din kayang hindi sundin yung daddy ko. Oo alam kong malaki na ako pero hindi yun reason para basta nalang talikuran yung mga magulang ko.

Minutes after, I felt a hand in my waist backhugging me. Naaamoy ko siya. She came back. Seulgi came back.

"Wag ka muna humarap. I dont forgive you yet pero I can’t let you sleep alone crying here. Even after that, I still love you kaya let’s stay like this for the meantime." Hindi na ako humarap. Hinawakan ko kamay niya na nabewang ko not letting her go again. Sinandal niya yung ulo niya sa balikat ko kissing my shoulder din.

"Shhh. Stop crying na please. I dont want you to cry lalo na kung ako yung reason ng mga tears na yan. I only want you to cry happy tears." Mas lalo tuloy akong umiyak. How can you not love her more? Hindi niya inaalis yung halik niya sa balikat ko. Siguro nagstay kami ng ganun for more than fifteen minutes. Hindi nadin ako naiyak.

"I miss you, Hyun. Dito ka nalang wag kana umuwi please." Umikot ako then hinawakan ko ulo niya pulling here to kiss me in the lips.

"Yes baby, hindi na ako uuwi." Those fifteen minutes of silence nag-isip ako. If dumating nga yung point na kailangan ko pumili, sino ba yung pipiliin ko? It doesn’t matter what will be the outcome, what matters is I will end up with Seulgi’s arms every night. That will be my priority.

"Happy monthsary Hyun."

"Happy monthsary baby Seul."

.............

"Which do you prepare? Hotsilog or Tosilog?" Nakahiga padin kami sa kama niya and late na kami nagising kaya here sa grab app naghahanap ng pwede ipadeliver. I didn't let go of Seul's hand after last night and hindi ako umuwi. Gusto ko lang mafeel yung warm niya each time. Then after niya makapag-order niyakap na niya ulit ako.

"Jinyoung is there kasi nga daddy wanted it." Kiniss niya lang ako sa cheeks.

"Hmmmm..”

“Promise babawi ako this time.” Pinoint niya yung shoulder ko. Agad ko tong chineck sa phone ko using my phone’s camera.

"Oh my god Seul bakit nilagyan mo ako ng maraming hickeys!"

"My property my hickeys." Natawa ako pero nagulat ako sa dami nito. Pano ko to itatago sa Monday.

"It’s my punishment." Sunod niyang sabi.

"Okay my fault for not saying that to you. Hindi kasi ako sanay isolve yung problem ng may kasama. Akala ko lilipas lang pero hindi pala. I know nasaktan kita pero Seul the hickeys kasi."

"Just please don’t hide anything from me from now on. Partner tayo for a reason diba? I know you're afraid to come out pa and I am not forcing you to do it naman. Pero wag ka magtago sa akin. I am just here baby for you always. The hickeys are my punishment. You're not supposed to enjoy it kaya niramihan ko talaga."

"How do you do it?" Sobrang pagtataka ko talagang tanong sa kanya

"Do what?"

"Do this? Forgive me so easily. Alam kong nagtanim nanaman ako ng doubt sayo."

"Kasi mas mahal kita at ayokong umiiyak at nahihirapan ka. Hindi ko din alam pero ganito siguro ako magmahal. I can’t leave you Hyun. The only reason na aalis ako sa tabi mo is kapag sinabi mo. Pero hindi ibig sabihin nun wala na sa akin yung ginawa mo ha. Nasaktan ako pero I guess it’s for you to find out how you can remove that doubt na nabuo sa akin." I cup her cheeks, her fluffy cheeks.

"Sorry for not being honest. Sorry for making you worry and sorry for everything na kala ko mas mapoprotektahan kita"

"Your ways are not working lang Hyun. Let’s work this out okay?” Pinching my nose. It’s getting clearer for me na if dumating nga yung time na yun, alam kong hindi ko kaya mawala si Seulgi.

"I love you. I miss seeing you this. Seeing you sa umaga paggising ko." Kinulong ko ulit yung cheeks niya sa mga palad ko habang sinasabi ko yun.

"What did you do there kagabi sa ilalim ng table sa restaurant? Were you seducing me?"

"Were you seduced?"

"If I didn’t, wala ako dito."

“So, you are here lang for that?” Then pumatong siya sakin. I put my hands behind her neck.

"Maybe yun yung second reason. First is to make it up to you.” And before we go deeper sa session namin, narinig na namin yung doorbell. Yung order namin dumating na.

..................

"Seul hindi ko alam pero parang nasusuka na naman ako iniisip ko pa lang na hawakan yung manibela."

"Okay how about you hold on to me while your other hand is nasa steering wheel?" Suggestion ni Seul. I did what she wanted me to do. There's this unfamiliar scenery but this time hindi lang siya ilaw. I saw a girl sa harap. Hinigpitan ko yung pagkakahawak ko sa girlfriend ko. I dont think I can do this. She held my hand reassuring me na andyan lang siya. Bumitaw na ako sa steering wheel.

"How is it?"

Please Subscribe to read the full chapter