"Good morning manang!" Medyo nagulat ko ata si manang habang nagpupunas siya ng lamesa. Umupo nalang ako sa hapag kainan namin. Bali for a family of six tong mahogany table namin na bilog, sa gitna naman ung pwede mo ikutin pag kukuha ka ng pagkain. Mahilig kasi sila mommy sa mga antique kaya yung bahay namin is medyo traditional ang itsura. Pinatong na ni manang yung sinangag sa harapan ko tapos nagalay na din siya ng mga hotdog, hamd at tuyo. Nilagay na din niya ng kape at yung water sa harap ko.

"Mukhang maganda ang gising mo iha ah." Mukha bang maganda? Wala namang special. Ewan siguro kasi maganda yung panahon.

"Lagi naman po akong good mood manang. Sabayan niyo na po ako." Alok ko sakanya at nakakalungkot kaya kumain mag-isa.

"Kumain na ako iha salamat. Pero iba yung aura mo today parang blooming ka. Mukhang may nagpapasaya na sayo ah. Oo nga pala, anong oras ka na ba natulog kagabi? Nagpunta ako sa salas ng mga alas-una nasa labas ka pa ata. Sino ba yung kasama mo?" Si manang chismosa.

"Mag aalas-dos po ata." Oo ng apala wala din akong gaanong tulog. Grabe kasi si Cutie eh, masyado palay un kung makaeffort.

"Aba ano ginawa mo? Sino ba yun? Napapansin ko palaging may naghahatid na sayon a iisang tao, siya ba yun?"

Flashback…

“Labas ka, please.” Tiningnan ko yung orasan mageeleven na ng gabi. Ano nanamang pakulo nito.

“At bakit ko kailangan bumaba?” Papatunayan ko na masungit ako kahit hindi. Actually, wala na yung init ng ulo ko. Ako nga yung mali eh. Nag-init nalang bigla yung ulo kahit hindi naman dapat. Siguro dahil sa pagod and pressure sa office. Si Cutie pa yung nakasalo ng lahat ng iniisip ko. Ako dapat yung magsorry.

“May bibigay ako sayo please. Isang linggong sundo na walang bayad pag bumaba ka.” Okay bababa na.

So bumaba nga ako gaya ng gusto niya kasi sayang yung libre pero bababa naman talaga ako eh.

“Hi Irene.” Bati niya na may pinakamatamis na ngiti. Napatitig ako sakanya.

“Irene? Okay ka lang?” Medyo nagload ako ng slight, meyo distracted. Tinanong ko siya ano yung ginagawa niya sabi niya lang na may ibibigay siya.

“Here oh.” Then inabot niya yung box ng JCO donut and milktea.

“Para saan to?” Tanong ko. This time kalmado naman na ako.

“Nabanggit mo kasi kanina sa text na nagkecrave ka niyan.”

“Ow talaga?” Hindi naman kasi dapat sayo yun. Nag-aaya kasi si Krystal na gusto niya ng donuts kanina after ko magshower. Mukhang sa iba ko nasend yung reply.

“Sige alis na ako. Hinatid ko lang talaga yan.” So ayun pinagana niya na yung makina. Why do I feel bad for letting her leave like that? It feels weird na gusto ko siya pagstayin.

“Hey, Seulgi yah~” Hinawakan ko yung braso niya.

“Come inside, kain tayo ng donut.” Ngumiti lang siya.

“If hindi ka pumayag, ibabalik ko sayo to.” Buti nalang mabilis siya kausap. So niyaya ko siya sa loob ng living room pero sinuggest niya na sa likod nalang daw ng bahay kasi baka makaabala kami sa mga maid na natutulog. Yung likod kasi ng bahay namin andun yung veranda and sakto may coffee table dun na pwede naming tambayan. Andun din yung barbeque area namin and maliit na garden. Nasa loob ng subdivision tong bahay kaya safe naman and mataas yung bakod din namin.

“Sit here.” Sabi ko sa kanya. Papasok na sana ako ng bahay para hatiin yung milktea na binigay niya pero pinigilan niya ako. Sabi niya pwede naman daw kami magshare so sino ba naman ako para tumanggi diba? Umupo na kami and settled na din yung donuts sa table and yung isang milktea na hindi ko alam paano namin pagshasharean.

“Aside from classical music, nakikinig ka din ba sa pop music?”

“Not much pero I can listen naman.” Kinuha niya yung phone niya and may tinatype na kung ano dun.

“Nadiscover ko lang tong song recently, okay lang ba magpatugtog? Promise mahina lang.” Tumango nalang ako sa request niya.

I need a lover to keep me sane

Pull me from hell, bring me back again

Play me the classics, something romantic

Give him my all when I don't even have it

I always dreamed of a solemn face

Someone who feels like a holiday

But now I'm in pieces, barely believing

Starting to think that I've lost all feeling

I don’t know pano umimik. Ramdam ko kasing habang nakatingin ako sa langit para tingnan yung mga stars, nakatitig naman siya sakin. Ano ba dapat kong itanong?

You came out the blue on a rainy night, no lie

I'll tell you how I almost died

While you're bringing me back to life

I just wanna live in this moment forever

'Cause I'm afraid that living couldn't get any better

Started giving up on the word "forever"

Until you gave up heaven so we could be together

“Gabi na, okay lang ba na hindi ka pa nauwi?” Natawa nanaman siya. So napatingin ako sakanya and nagtama yung tingin namin sa isa’t isa.

You're my angel

Angel baby, angel

You're my angel, baby

Baby, you're my angel

Angel baby

Lumingon ako kaagad sa iba at uminom nung milktea na parang hindi na malamig, ang init na niya sa dila ko. Or baka hindi nalang yung dila ko yung mainit.

“Ikaw po yung nag-aya sakin na magstay. Nangblackmail ka pa nga eh.” Make sense, ako nga pala. Minsan, actually madalas hindi ako makapag-isip ng maayos pag si Seulgi yung kasama ko.

“So wala talagang magagalit?” Tanong ko sakanya. Her words before, not mine, kinacla