Wala ng mas nakakabisado pa ng story ng bawat dinrawing ni Seulgi maliban kay Yeri. At wala na ring mas nakakaintindi pa sa dilemma niya maliban sa batang ito, na hindi na rin naubusan ng ambag na komento. 

"So 'yung gumawa ng paraan para ma-publish 'tong art book mo na minahal mo rin since almost fetus days mo pa ay si Joohyun, at 'yun namang babae na dahilan kaya madalas namumugto mga mata mo ngayon ay si Jennie," turan ng batang si Yeri sa kanya. 

"Yes, those are their names, respectively," kumpirma ni Seulgi. 

"Ikaw 'te Seulgi a," nakakalokong ngiti sa kanya ni Yeri. 

"O, bakit?" sagot niya sa sprightly but makulit na bagets na laging nakabuntot sa kanya. 

"Ang hilig mo sa 'J'," tumatawang sabi ni Yeri. 

"Pero seryoso, ate Seulgi, ano na bang nararamdaman mo ngayon?" 

Seulgi paused and looked at the cover of her art book. 

"After 10 years of loving her and not being loved back due to her inner struggle, alam ko lang ibang saya yung dala sa akin knowing na natanggap na ni Joohyun lahat sa kanya, even her feelings towards me, which signifies that she's at peace with the fact na she also falls in love with people of the same gender." 

Napatango si Yeri. "Iba rin kasi ginawa ni madam. Tinupad niya ang pangarap mo na ikaw nga mismo hindi mo alam na matutupad pa." 

"Pero is that really the reason why we fall in love with people Ate Seulgi?" 

"What do you mean Yeri?" 

"Do we fall in love with them because of one grand gesture?" 

Napatigil si Seulgi. Her heart felt a familiar beat. 

"No. I learned to love again, not because of one grand gesture, but because of little things."

"Pareho kayong loyal sa isa't isa ni Madam Joohyun, ate Seulgi. You continued to love her for 10 years ng walang hinihinging kapalit. She continued to love you too for three years kahit hindi niya alam kung maibabalik mo rin ba ulit ang pagmamahal na yun."