Aren't they deep, the secrets and scars we had as kids? 

For the longest time, alam ni Seulgi na dini-deflect ni Joohyun ang katotohanang dalawa ang nanay niya. 

Kapag may family events sa school nila, sasabihin ni Joohyun sa isa sa mga moms niya na isang parent lang ang required pumunta. 

Either that or hindi na lang niya sasabihin at all. 

Hindi niya kinukuwestiyon o sinusumbatan si Joohyun ukol dito. 

After all, she couldn't blame her. 

What do you tell their teachers who define a family as composed of "a father, mother and a kid?" 

Minsan sinasama yung pet.

Buti pa yung pet, yung hayop. Pero yung tao hindi. 

"It's not that I don't love them Seulgi, I do," sabi ni Joohyun sa kanila when they reached high school. 

"Ang hirap lang ipaalam at ipaintindi sa mundo na parehong nanay ang meron ako." 

"I know you love them, Hyun and naiintindihan kita, okay?" pag-console ni Seulgi sa kanya. 

"Pero sana balang araw, wala ng bata ang masaktan at husgahan ng sobra, kailangan niyang itago sino ba mga magulang niya." 

"Ang labo din naman kasi ng mindset ng lipunan," pag-buntonghininga ni Seulgi. 

"They often distort and twist what my favorite writer Lualhati Bautista said." 

"Ano yun?" tanong ni Joohyun. 

"Ginawa nilang literal yung interpretasyon ng isa sa mga libro niya," simulang pagpapaliwanag ni Seulgi. 

"Tinatanong nila in their convoluted way