CHAPTER TWENTY EIGHT

Pool Fun

[ Minjeong's. ]

[ 4 Months ]

"Bwisit, hindi ko mapagalitan si Chaewon dahil sa nangyari. Nakakainis!"

Alam kong rinding rindi na si Yeonjun dahil sa pagrereklamo ko sa kanya about dun sa surprise website na ginawa namin. Bakit ba kasi pinakita ko sa kanilang dalawa yun, masyado din sila naexcite!

"Bakit, yung website lang ba surprise mo dun sa jowa mo?" nagtatakang tanong ni Yeonjun sa akin habang kasalukuyan kaming nagdidilig ng halaman.

“Hindi naman…” 

“Ayaw mo nun, may patikim nung surprise na plano mo? Magugustuhan nga ni Karina siguro iyon, kasi siyempre first birthday niya with you.” nakangiting sabi ni Yeonjun habang inigiban na niya ng tubig uli yung mga timba at nilagay dun sa parang reservoir na ginawa ni Sir Tobias gamit yung kalahati ng container ng drum na naitabi niya tsaka yung ilang mga kahoy na nakaistock dito. 

“Takpan mo ‘yan, ha? Baka pamugaran ng lamok.” 

Umupo muna uli ako sa steps ng wooden house para magpahinga since gumising ako ng maaga para makapagplano ako ng maayos dun sa birthday ni Jimin in three days, pero so far parang wala pang pumapasok sa isip ko. 

Kainis. 

Dapat kasi,  sa 11th ko pa talaga ipapakita yung website na yun, since ilang gabi ko rin na ni-chat sila Ate Joohyun tsaka Kuya Jaehyun tungkol sa personal info ni Jimin. Hindi ko pwedeng tanungin naman si mareng Aeri since baka idaldal niya kay Ningning, tapos idaldal naman ni Ningning sa jowa ko. 

Jusko, si Chaewon lang naman pala magpapahamak sa akin. 

Kapag nga nawala kaguluhan sa isip nun, kakausapin ko yun ulit. Si baby lang naman kasi nagbalita sa akin na wala na pala si Minju dito sa San Juan, dalawang araw na nakalipas. 

Jusko, nag-away nanaman ata sila. 

Kelan ba kasi matatapos yung issue nilang dalawa? Hindi ko rin alam. 

“Baby?” 

Ay, speaking of. 

Kinilig naman ako sa pagtawag niya ng baby sa akin. 

Humihikab pa si Jimin nung lumapit siya sa akin, at nag good morning din siya kay Yeonjun na binati siya at pagkatapos ay nagstart nang tanggalin yung mga damo na parang hindi na naubos dito sa mga tanim namin na parang hindi rin naman tumutubo. 

Umupo siya sa tabi ko at nginitian ako, at pagkatapos noon ay sumandal na siya sa akin. 

“Dapat hindi ka muna bumangon kung inaantok ka pa, baby.” pagsermon ko sa kanya since parang hindi pa rin niya maidilat ang mga mata niya dahil sa antok. Her hair looks a little wet near her face, so baka naghilamos siya bago pumunta dito para magising pero parang ‘di enough yun. 

“I woke up without you beside me,” she whines, at nangiti naman ako dahil ang cute niya, sobra. “You should have woken me up if you were going to the farm, my sweet.” 

Grabe. Madalas niya na gamitin yung my sweet sa akin, at hindi ko maiwasan na kiligin since she smiles at me so wide and her eyes are bright like the stars kapag tinatawag niya ako dahil doon. 

Pero anyways, kaya ako umalis ng maaga para makapag-isip ako ng ideas para sa surprise party mo, Jimin!

“Baby,” medyo kabado kong sabi since alam naman ata niya na mag-oorganize din si Ate Seulgi ng birthday party para sa kanya, at inatasan din ako ni Ate na ayusin yung mga iinvite para alam ko yung mga isasama na hindi manggugulo sa amin. “Would you be okay kung iinvite natin si Sir Tobias sa party mo?” 

Napataas ang kilay niya dahil doon. 

“Why wouldn’t it be okay, babe?” 

“Eh kasi,” panimula ko habang nag-iisip ng rason kung bakit. “Siyempre, uncle pa rin siya ni Jaemin. Baka mauncomfy ka pag nandun yung tao, pero at the same time he’s the closest thing you could have as a father here—”

“It’s okay,” nakangiti niyang sabi as she pulled away from leaning into me para ipatong niya yung chin niya sa kamay niya na nakapatong naman sa hita niya, and her other hand reaches to cup my cheek. “It’s my first birthday here, and it’s my first birthday with my father’s twin. Siguro naman, wala nang mangyayar—”

Tinakpan ko agad yung bibig niya, and she laughs as she tries to pull her face away from me pero hinabol ko talaga ng pagtakip yung bibig niya para hindi na niya matuloy yung sasabihin. 

“Baby, baka majinx!” 

Jimin laughed as she heard my words, at namula naman ako ng slight nang maramdaman kong hinalikan niya yung palm ko right before pulling it away. 

“Alright, baby. I didn’t know naman na you’re a superstitious kind of person?” 

“Naninigurado lang,” pagbuntong hininga ko. “Ayoko lang na masira ang isa sa pinakaimportanteng araw ng buhay mo, baby.” 

“It’s not that important naman,” Jimin says, at umiling naman ako doon. “It’s just a day—”

“It’s the day you were born, baby!” nakangiti kong sabi, at kulang nalang tumayo ako para mag-explain. “It’s the day you were born. Siyempre, dapat natin icelebrate yun kasi dumating sa mundo yung isang magandang katulad mo!” 

She laughed again, and I felt her leaning close towards me ulit. Nilagay niya yung mukha niya sa may leeg ko, at buti nalang hindi nagrereklamo si Yeonjun na siya lang gumagawa ng mga gawain kasi nagbebebe time pa kami dito. 

“If you say so,” nakangiti niyang sabi. “But I’d like it if it’s just simple. Being with you on my birthday is already enough, you know.” 

Huh. 

Simple daw? 

Pinariringgan ba ako nito? 

Mukhang wala namang meaning sa mga ngiti niya. Siguro, nahahalata na rin niya na may surprise pa rin ako sa birthday niya, pero siyempre gusto ko pa rin yung special para kahit papaano mawala ng konti yung heavy feelings na nararamdaman niya (at naming dalawa) dahil sa mga pangyayari these past few weeks. 

“Okay,” pagsang-ayon ko doon. “Okay, simple.” 

Binulong ko nalang yung last part para hindi niya marinig, pero bakit parang ang talas ng pandinig ni Jimin ngayon?

“What did you say, baby?” 

“W-Wala,” natatawa kong sabi, at tinaasan naman niya ako ng kilay as if wanting me to tell her kung ano talaga yung sinabi ko—or yung binulong ko. “Wala nga, baby.” 

“Even if I tickle you for it, hindi mo sasabihin?” 

I looked at her, horrified. 

“Baby, pinalitan mo na nga ako ng tuyo sa favorites list mo, kikilitiin mo pa ako? Grabe ka na…” 

Nagjoke na ako para mawala na yung atensyon ni Jimin doon, at mukhang gumana naman kahit konti since natawa naman siya dahil sa sinabi ko. 

“Baby, you’re the one who made me taste tuyo kaya. So it’s kinda your fault…?”

Aba, ako pa talaga?

“Ewan ko sa’yo! Magsama kayo ng tuyo!” 

Tumayo na ako para umalis, pero hinila niya ako ng medyo malakas papunta sa kanya. Na-outbalanced ako ng konti, at namula naman ako nang marealize ko na hindi ako sa steps ng wooden house naupo kung hindi sa kandungan niya. 

“You’re so adorable when you’re sulky like this, my sweet.” she whispers right beside my ear, at hindi ko maiwasan na kilabutan dahil sa lalim ng boses niya, at yung closeness niya pa sa akin dahil niyayakap niya ako ng mahigpit na parang ayaw niya akong umalis. “Be sulky only for me, hmm?” 

Putangina.

“O-Okay,” pagstutter ko, at natawa naman siya dahil siguro sa reaction ko with what she said. “P-Pero do you really have to tell me that with that deep voice of yours?” 

“Bakit?” she asks, and she pulls me even impossibly closer to bury her face on my neck. “Why can’t I do that?” 

“Eh kasi—”

“Tama na lampungan, tumulong naman kayo dito!” 

Napalingon ako kay Yeonjun na tinaasan na kami ng kilay dahil dun sa pwesto namin, kaya itinulak ko na ng bahagya si Jimin at tumayo na. Narinig ko pang magwhine ng slight si Jimin dahil sa pagkakawala ko mula sa kandungan niya, pero hindi ko muna pinansin iyon pansamantala at tinulungan na magbuhat si Yeonjun nung mga kahoy na nakakalat lang sa paligid nung farm. 

“Nga pala pre,” pagsimula ni Yeonjun habang inilapag namin yung mga kahoy malapit dun sa mga puno, para ‘di ganun sagabal sa mga maglalakad dito. “Kelan natin sisipatin yung parang artificial lake dito? Sayang, pwede ‘din gamitin na swimmingan yun kapag pwede.” 

I hummed in reply to that, thinking about it kahit sandali lang. 

“Gusto mo, tignan natin? Teka, tawagin ko si Jimin.” 

“Ge.” 

Bumalik ako dun sa wooden house at nakita si Jimin na nakapikit at medyo bumabagsak na din yung ulo niya. Sabi ko na nga ba, dapat natulog pa ‘to kahit konti eh!

“Jimin,” pagtawag ko, at niyuyugyog ko ng konti yung balikat niya para hindi mabigla yung gising niya. “Jimin, gising ka muna.” 

“...hmm?” 

Pakshet, ang cute. 

“We’re going to check out the artificial lake dun sa dulo ng farm. Sama ka? Kung hindi, umuwi ka muna.” 

“I don’t wanna go home without you…” she says, stretching her limbs as she go