Irene’s POV

I feel exhausted, I never thought that my first day at work will be like this. Di naman ako masyado naggagalaw today, I haven’t even seen any patient yet.

Nag aadapt pa siguro yung katawan ko sa klima dito sa Pinas. Or tumatanda na ako talaga?

“Ate Irene!!! Kamusta ang unang araw mo sa work?”

Namiss ko din talaga ang kapatid ko kaya niyakap ko sya ng mahigpit nung salubungin nya ako. Wala kasing ganito sa US for 3 years. I lived alone.

The situation in US was totally different. When I need a hug from a family member, and I just can’t have one, I can either toughen myself up and get on with it, or I curl up like a regressing child feeling miserable and all.

Yeah I know, communication technology is catching up. Madalas din ako tumawag sa family ko, for no good reason, wala naman akong significant news to impart. And madalas, busy din lahat sa kani kanilang trabaho. And Yerim, ang nag iisa at bunsong kapatid ko, she’s in her 4th and last year of Nursing already. Most of her time, kung hindi nasa ojt hospital duty eh nagrereview para sa kanyang board exam.

As advanced as technology has become, there’s just no substitute for a real-life hug and looking someone in the eye while talking to them.

From other people’s perspective, siguro iniisip nila na masaya ang buhay abroad.

Whether you’re gone for months or years, being away from your family, friends and loved ones can be more difficult than you can imagine.

It wasn’t until this last week when I was packing to be back home already for good that I realized how excited I was to see everyone face to face.

“Kanina  pagod ako.. Now hindi na. I got to see you na.”

“Di ka pa din nagbabago ate, sweet talker ka pa din. Why don’t you come with me in my room and continue our chikahan. We got a lot of catching up to do! Welcome home!”

Yes, this is home.

--

Seulgi’s POV

“Mahirap ba magreply sa mga messages ko?”

Panimula ni Krystal

“I was with Dra. Taeyeon and Joy kanina.” panimulang paliwanag ko rin

“I was not even asking kung saan ka nanggaling. I’m just asking bakit di ka nagrereply sa mga messages ko? Nakailang miscall ako sayo. I was morbidly worried!”

Hala, nakasilent pala phone ko. Pagtingin ko sa mga notifs, 15 misscalls, 28 messages galing kay Krystal.

“Look Krys, sorry, nakasilent phone ko.” And sobrang distracted ako kanina sa dinner.

“You’re always like this! What’s wrong? Kagabi, you suddenly left. Akala ko ba okay na sayo yung set up naten? Naintindihan mo naman sitwasyon ko diba?”

Buntong hininga

“I have no time for this Krys, I’m just so tired. Please let’s talk tomorrow, I need to rest. And besides, I don’t have obligations or anything para iupdate ka sa mga nangyayare sa buhay ko.”

It was too late nung narealized ko ang sinabe ko..

“Okay. If that is what you think it is.”

Silence.

“Krys.a..I---...am,  I am sorry. It’s ... I....”

Tinalikuran na ako ni Krystal. Di pa ako tapos magsalita.

----

Anong nangyare sa ating dalawa? ......

Please huwag nyong kantahin.

-----

Si Krystal, where do I start?

She is the reason why I smile. Even if she is also the reason why I’m sad

I tried moving on..

I am moving on.....

Pero binabagalan ko, sakaling mahabol pa nya ako.......

I still have hope...

---

Sobrang bagal ng pagmove on ko, or nagmomove on ba ako?

Di ba dapat, lalayo ako sa kanya? Di ko sya papansinin? I should not dwell in the past.

Pero sa ginagawa ko, hinahayaan kong pumasok sya sa buhay ko ulit. Siya din naman kasi may hawak ng susi ng puso ko eh, ayun, labas masok sya...

Ako naman itong si weak, stupid and malandi/malibog.

Dapat yata magsorry ako sa kanya or dapat bang i-let go ko na talaga ang pagmamahal ko sa kanya?

-----

Gulong gulo ang utak ko, I need to release all these!

 “Hello  Byul”

“Oy parekoy! Ano ganap? Napatawag ka? “

“May sasabihin ako.....

teka bakit ang ingay jan? Nakaduty ka?”

“Oo, on call ako at di ko matanggap ang sitwasyon ko ngayon, ang kukumplikado ng mga cases ng mga naadmit dito sa DR (Delivery Room)!!

Tang-ina lang! Di naman ako kasama nung nagpakasarap sila ah! Bakit kasama ako ngayong nahihirapan silang manganak?! Nasaan ang hustisya?!”

Ewan ko kung matatawa ako kay Byul or maaawa sa sitwasyon ko kasi at the end I need to absorb all this emotional turmoil inside of me.

“Geyga! Kaya mo yan, sige bukas na lang or some other time”

--

00:25

Pasado hating gabi na.... Spirito ng antok, dalawin mo ako...

Bakit ang mga bangko maraming branches? Di naman sila trees

Bakit yung lalagyan ng pizza, square ang shape? Bakit hindi circle?

Bakit ...bakit?

zzzzZZZZZ

---

I decided to wear something nice today, lightweight wool flannel one button and black formal slacks. Hindi para magpacute (defensive). Ayoko lang magreflect sa hitsura ko ang nararamdaman ko sa kaloob looban ko.

Una, I have unsettled issue with Krystal kagabi, pangalawa, I still don’t know exactly kung ano ang binabalak mo. Though I look forward for this day din, last morning duty ko na, off na ako bukas..

“Aba Seulgi!! Ano meron? Magdedefend ka ba thesis mo? Posturang postura ah.” Umagang umaga, nang aasar na itong si Joy

“Hindi, mag aattend ako PTA meeting.....

---

Nakikisama naman ang pagkakataon, wala masyadong pasyente. 2pm na din, out na ako.

Naisipan kong imessage si Krystal.

Seulgi: Krys, can we talk?

Seulgi: I’m sorry

Seulgi: Please let’s talk...

That’s it, puntahan ko na lang sya sa OPD clinic nya. Till 4pm naman ang OPD eh, baka andun pa sya.

“Oh hi Dra. Kang..”

I’m looking for the less destructive Jung.. pero dahil tuloy tuloy na nga ang kamalasan ko, Si Dra. Jessica Jung ang nakita ko.

Mali naman kasi tanong ko sa secretary, tanong ko “Anjan ba si Dra. Jung?” eh natural ang sagot nya “Oo”

“Magandang tanghali po Dra. Jung...”

“Sa reaksyon mo, mukhang nagulat ka sa nakita mo. Are you expecting my sister instead?”

“Ah... kasi si.... ano.. po.. Ako po ay magpacheck up sana ....”

Ako na talaga ang stutterest of all the stutturers .  so lame din ang pagrationalized ko sa pagpunta ko sa OPD nya.

“Oh come on Seulgi, I know you’re looking for her... What  is it this time?”

From stuttering to mute... Di na talaga ako nakasagot

“Okay para di naman nasayang pagpunta mo dito sa OPD..She’s not here, she’s on leave.”

“She had to. Kailangan nyang mag hands on sa preparation ng engagement party nya.”

Tumigil bigla ang pagrotate ng earth. Parang nabingi ako sa narinig ko at di ko na narinig yung ibang details..

-----

Yung luhang kanina ko pa pinipigil, hindi ko na kinayang pigilan pa. Umiiyak ako habang pinapatakbo ko yung motor ko, salamat  sa helmet, walang nakakakita sa pag-agos ng ng mga butil ng kalungkutan mula sa mga mata ko.

-----

 “Baby bear, sabihin mo sakin, ako ang crush mo di ba? Ako ang gusto mo? Hindi yung taga PT (physical therapy) na yun??”  Nagpout pa sya. This woman is the end of me talaga

Selosa  talaga si Krystal. Hindi din naman kami, kasi sabi nya ayaw nya ng labels.

Di ko rin alam kung ano/sino ang reference nya dun  sa sinabi nya. Di ko nga alam kung sino tinutukoy nya.

Ahhhh naalala ko na

“Krys, pinaabot lang nya sa akin yung anatomy book from the top counter kasi di nya maabot, that’s all.”

“Eh bakit kung makapagpasalamat sya sayo eh parang linigtas mo ang buhay nya? Malamang kung wala ako doon, hinalikan ka pa nya. May gusto yun sayo, 100%! “

Minsan ang OA din talaga magselos