Irene’s POV

“How dare you to question my leadership in my department?!  Wala kang jurisdiction dito! Asikasuhin mo na lang ang accreditation ng hospital, dýan ka naman magaling di ba Dra. Bae?” pang-ssinsulto pa ng bagong Head of OB-Gyne na si Dra. Hani

Alam kong isa sa dahilan kung bakit nagresign ka ay dahil sa inassign ka sa OPD. Nabanggit mo sa akin dati na ang pinakaayaw mo sa lahat ay ang mauupo lang sa isang silyang umiikot habang naghihintay ng pasyenteng kokonsulta sayo. Gusto mo kasi ng aksyon, yung nate-test at nahahasa ang kakayahan mo.

Di ka naman talaga dapat sa OPD, sayang ang talento mo. Malaking kawalan ang pagtanggal sayo sa ER team.

“Reshuffling? Yan ba ang unang dapat gawin ng isang HOD pagkaupo na pagkaupo nya sa posisyon? What are your basis with those actions Dra. Hani? Do you even know your team? Alam mo ba ang mga kakayahan ng mga residents  mo?”

“Said the Deputy Director who hasn’t proven anything yet. Ah alam ko na, I learned that you are close friends with Dra. Kim. Is that the reason why you’re trying to demolish me? Try me Bae, tignan naten kung may magagawa ang pagiging Deputy Director mo at pagiging anak ng Hospital Director mo. The board will not permit such kind of demeanor.”

This woman is getting into my nerves. Oo, sumama ang loob ko sa pagkatanggal ni ate Taeyeon, pero mas mabigat yung ginawa nyang pagdemote sayo papunta ng OPD.

Pero bakit nga ba ako nakikipagtalo pa. Huli na ang lahat, umalis ka na. Kahit pa manalo ako sa debateng ito, di ka na babalik. Kailangan ko na lang sanayin ang sarili ko na di na kita makikita sa hospital na to.

Hindi na ako magbabakasaling mahagip ka ng aking paningin sa ER every morning kapag pumapasok ako, kahit sadyain ko pang dumaan sa ER entrance.

Hindi na rin ako mananalangin every Tuesday na sana mag-attend ka ng conference, hindi ko na makikita ang pagkaantok mo every time magdedeliver ng weekly review ang Medical Director.

Hindi na rin ako mag-aabang sa canteen at aasang masulyapan ka tuwing lunch time.

Hindi ko na makikita ang mga ngiti mong nagbibigay kulay sa mundo ko sa tuwing pinanghihinaan ako ng loob.

Hindi na...

Kasi wala ka na.....

--

“Sorry ate.”

“Hwag mong isipin yun Irene.”

“Kasalanan ko talaga ang lahat ng mga nangyayare. Wala akong nagawa sa sitwasyon mo. Pinaghirapan mo yan and you are more than qualified to chair that position. I am sorry, di kita naipaglaban.”

“Posisyon lang yun Irene, maliit na bagay kumpara sa mga kasalanang nagawa ko. I deserve everything. Pasalamat nga ako at nakabalik pa ako.” Malungkot nyang tugon

“How about manang Pany? How is she?”

“She has every right to be mad at me, to be furious. Ang tanga tanga ko. Nasa akin na ang pinakamaganda, pinakapure-hearted, pinakamabuting nilalang nakilala ko, sinaktan ko pa. I’m a devil, you know.

Pero alam mo despite of my betrayal sa kanya, kaya pa rin nya akong tanggapin ng buong buo, kaya pa rin nya akong patawarin. She told me that her love for me is greater than anything else in this world. I just don’t deserve her.”

“What about Jessica?”

“Jessica, what about her? You know her, ang priority nya ay kung ano ang sasabihin ng mga tao. Pinutol ko na ang lahat ng namamagitan sa amin. Parte na lang sya ng nakaraan ko. I don’t even know if minahal ba nya ako or naging past time nya lang. I really don’t know, ang alam ko lang, I am restarting my future with Tiff. Aalagaan ko tong second chance na binigay nya sa akin.” Mahabang paliwanag ni ate Taeyeon

“Ikaw pala Rene? Kamusta na? Ilang araw ko na rin napapansin yang namumugto mong mata. Your make up can’t conceal everything. Alam ko that you are suffering inside.”

That is when I started crying again..

“Tahan na…Sssssshhh. Babanatan ko talaga si Seulgi kapag makita ko yang batang yan. Kahit sa akin di nagpaalam. Don’t worry, ipagtatanong ko sa mga kilala ko if alam nila ang kanyang whereabouts. Everything will be fine.”

“Wala tayong magagawa na if yung taong hinahanap mismo natin ay ayaw magpakita. I guess I just have to wait. ”

Kung saan ka naroon ngayon, di ko alam. Wala na rin mga gamit mo sa apartment mo. Wala ring alam ang landlady mo na si Hwasa kung saan ka lumipat. Si Byul, wala ring ideya kung nasaan ka, sabi nya wala ka din daw sa Baguio. I guess, gusto mo talaga mapag-isa, lumayo at umiwas sa akin.

Kung alam mo lang, walang lumipas na sandali na di kita naiisip  na bago ako matulog sa gabi nag-aalala ako sa kalagayan mo.

How did I even say na selfish ka? Ako ang selfish, ako ang nagkulang, ako ang nagpabaya sa naging relasyon natin.

It was my entire fault. I was so insensitive, habang sinusort out ko ang feelings ko sayo, habang tuluyan ko nang kinakalimutan ang nakaraan ko, lumalayo naman ang loob mo sa akin. Bakit di ko yun napansin?

I’ll be waiting for you Seul. Hihintayin ko ang muli nating pagkikita. At kapag nangyari yun, sisiguraduhun kong sasabihin ko na sayo ang nilalaman ng puso ko. Sana hindi pa huli ang lahat kapag dumating yung sandaling yun.

--

“What’s wrong with you? I heard from the board that you are acting unprofessional! I didn’t brought you up to be that kind of person Irene! You will have my position, my directorship; you should be paving the way not ruining your reputation! Anong problema mo sa OB-Gyne Department?”

I’m not really interested with your position dad. I want to deal with patients not with doctors.

“I am not impressed on how the new administration is handling the department. Her