Yeri’s POV

“Ate, I’m sorry..”

Hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata niya after ikuwento lahat ni Saeron ang mga naganap sa beach side kanina.  Pati na rin yung  araw araw na story ng prof  nya throughout the semester.

Naalala ko syempre ang mala teleseryeng lovelife ng idol nya, ikaw ba naman ang everyday kwentuhan ng girlfriend mo sa mga ganap sa favourite class nya; my memory did not skip also  the way she  worshipped and pitied her Dra. Oso. I was even jealous one time kasi laging yun na lang ang laman ng conversation namin. Daig pa nya ang ang isang super fan.

What a small and playful world…

At higit sa lahat, hiyang hiya ako sa sarili ko. Maiintindihan ko if magalit man si ate or magtampo sa akin. I just physically assaulted The Kang Seulgi.

“It’s okay Yerimie, it’s all in the past.”

“Past is just past”

At kahit  mahigit sa kalahating mga taon ng buhay namin ay di namin nakikita ang isat isa, kilala ko ang Bae Joohyun na nagtatago ng nararamdaman. Thanks to her expressive bunny eyes. I don’t need any word to discern na malungkot ang ate. It’s just like her, she will all keep and lock it inside.

“Ate, please…”

“I’m okay bunso, don’t worry about me, andito tayo para mag spend ng quality time sa isat isa di ba? Let’s not ruin your vacation. Matulog na tayo, para maaga tayo makapamasyal bukas.”  Medyo garalgal ang boses nya,

“Rim, pasok na tayo sa kwarto please.”

Isang oras na rin ako sa terrace, nagpapahangin, sinisilip ang window na kwarto ni ate, pero wala akong makita. Naririnig ko lang ang muffled sobs nya.

“Sorry Rong, wala talaga ako sa mood mag y time ngayon”

“Kim Yerim!!!”

“Hehe just trying yo lighten up the mood” sabay halik ko sa noo nya

“Sa tingin mo ba mahal pa din ni ate Joohyun mo si prof? I mean nakita mo yung reaction nya nung binanggit ko yung pangalan ni Tzuyu. She’s still hurting.”

“But it does not add up Rong  eh, parang di naman sila involved in a romantic way na, I mean may kasama yung Chewy na iba….”

“And wala sa kwento ni prof Oso na nagkabalikan sila or something. And it’s Tzuyu not  Chewy. “

“Whatever, we need to find out if mahal pa nya si ate.”

“Hindi ka ba nakikinig sa kwento ko?  Kahit grade one nadededuce na mahal pa ni Prof si  ate Joohyun. Bakit ba ang dumbells ng girlfriend ko oh Lord.”

“Makadumbells naman. Magy time na tayo ngarud”

“y time mo mukha mo, tulog na tayo. Maaga pa tayo bukas di ba? Pupuntahan natin si prof sa Kahuna di ba?”

--

“Oh my lecheng carabao uncultured swine of paking shet! Bakit di naman ako nainform na may abs si Prof. Oso ko. Di ako makahinga, I need ekshegen!!!”

I can’t help but to stare at her glorious abs too. Now I know kung bakit nabaliw si ate Joo sa kanya. Teka lang, wait. Naglalaway na si…. ?

“Kim Saeron!!! Umayos ka! Sa harap harapan ko pa talaga!!”

“Hoy Bae Yerim, in the first place, may malaki kang kasalanan sa kanya, kaya tumabi ka muna at lalapit ako..”

“Rong!!!!”

At tuluyan nang tinakbo ni Rong  ang landas patungo sa chocolate abs ng prof nya.  May sey pa ba sa eksenang habang paahon sya sa tubig hawak hawak ang surfing board nya.  And everyone stares shamelessly, including me..

--

Seulgi’s POV

Medyo sore pa ako sa mga sapak na tinanggap ko kahapon. Natawa ako at the thought na pareho kayong marahas ng kapatid mo. Medyo may lambing nga lang kapag ikaw ang kumukurot at humahampas sa akin.

I still think of you

Always..

“Huyyyy Seulgi!!!”

“Ay kabayo!”

Naalimpungatan ako sa aking pagmumuni muni sa seaside view ng resto.  Panira talaga sa bakasyon itong dalawang to eh. Oo, andun na ako, matagal na kaming di nagkita, miss na namin ang isat isa. Pero ginagawa lang nila miserable tong bakasyon ko.

“Uy aga nagising ni madam Seulgi ah” Umpisa ni Joy

“Maaga din naman kayo nagising ah”

“Syempre breakfast ito, sayang naman if di namin maabutan. Mahal binayad mo kaya.”

Tsk. Oo nga naman, nung umatras si Tzuyu dahil on call sya sa ITRMC, agad agad sinunggaban ng dalawang ito ang pinareserba kong room.

At nawala na nga ang inaasam asam kong payapang breakfast by the beach

“Huy Seulgi, maiba ako, wala ka bang balak na dalawin si Dra. Bae sa Lorma?”

“Ano ka ba Joy” palihim na siko ni Byul kay Joy

Tumingin lang ako sa malayo

“Di na siguro, baka matuluyan na ako. Kita nyo naman paano ako bugbugin ng kapatid nya kahapon na TOTGA ni Joy pala.”

“MakaTOTGA ka naman Kang. Si Dra. Bae din naman TOTGA mo ah.”

“May TOTGA din ako, sinauli ko nga lang after graduation noong college.”

Tengene ni Byul

---

Hayyyy buti wala na dalawang asungot. Ayaw daw umitim. Ang sabihin nila, di sila marunong mag surfing.

Matagal na rin akong di nakikipaglaro sa tubig.  I was worried na wala akong marentahan nang board kasi surfing season ngayon. Luckily, I got one. Bumili din ako ng sunblock. Chineck ng cashier kung fake yung binayad kong 500pesos, chineck ko din kung fake yung 100 na sinukli nya. Bastusan pala ah.

And from that shop, kabi kabilaan na ang nagsisitinginan sa akin. Anong meron?

And just when I thought na  nakawala na ako sa atensyon nung nakalayo ako sa tindahan na yun, dito naman sa shoreline sila  nagkandarapa.

“wanna surf with me pretty?”

Ewww hotdog

“The waves are huge on that side, baka di mo kayanin. Pwede kita i-assist”

Ewww sausage

I tried to respectfully decline them

And just when I am trying to warm up, a group of teenagers in their y swim wears approached me. Mahabagin. Ang babata pa ng mga to.

“Im sorry, I really need to surf” anong klaseng reason yan Solgeh?

“Orayt, we can just hang out after mo mag surf babe.”

“We’ll wait for you in our cottage over there.”

“S…Sure” Alanganin kong sagot na lang. Kababatang mga dilag ire

--

Sobrang  inconsistent ba talaga ang alon or sadyang nawala na ang surfing prowess ko? Wala pa akong disenteng surf ah. Tumatanda na nga talaga. Babalik na lang ako mamayang hapon kapag matino tino na.

--

“Prooooffffff!!!!!”

Omegesh.. No, please. Not again.

“Ms. K…..im.”

“I just want to apo…”

“Shet shet, alis na ako I need to go.”

Kumaripas agad ako ng takbo nang mapansin kong sumusunod sa likod ng estudyante ko ang kapatid ni Joohyun na bumugbog sa akin kahapon.

..

“Stop Dra. Kang!!”

“Just let me explain, I won’t hurt you!”

“Ano ba tong prof mo, may abs nga , duwag naman!”

Nagpanting ang tenga ko sa narinig ko.

I halted and faced the 2 of them.

“I am what?”

“You are coward and dumb!”

“Say that one more time and I’m gonna slit your  throat.”

Ok, that was mean.

“Ohh scary.” Sarcastic much

“Stop it Rim. Dra. Kang, we are here to apologize and tell you something.”

“I think you are not the right person to apologize Ms. Kim. Yung kasama mong tortoise ang dapat magsorry.”

Shet umuusok din ilong nya kagaya ng ate nya.

“Nagsalita si Bear Brand, huy oso, sorry!”

“Wala na bang isi-sincere yang sorry mo?”

“Rim, please, remember, we need to do this para sa ate Joohyun mo.”

Joohyun?  Pangalan mo pa lang, nagskip na ng beat ang puso ko. Pangalan mo pa lang nangatog na mga tuhod ko. Parang multo ng nakaraan na nagpatayo ng lahat ng mga balahibo ko sa katawan.

Kamusta ka na kaya? Are you still the same? Im sure gumanda ka pa lalo.

Joohyun….

“Hello prof? Are you still with us?”

“Ah ano, ano nga bang sinasabi nyo?”

“Rim, sige na, magsorry ka na ng maayos”

Tulak ng estudaynte ko sa turtle

“Dra. Kang, ahermmmm. Sorry about yesterday. Nadala lang ako ng emosyon ko. I just don’t know what to do nung nakita ko ang taong nagdulot at nagdudulot pa rin ng sobrang sakit sa ate ko.”

“Si Joo…jjjoohyun? Nasasaktan pa rin sya?”

Kumirot ang puso ko sa nalaman kong impormasyon. How are you doing?

“Oh yeah. Masarap bas a pakiramdam? May isang taong dimakamoveonmoveondahilmahalkaparin!”

“Ha? Can you slow down? Mahal….mahal?  pa rin ako ng ate mo?” nararamdaman ko ang pag urong ng dila ko sa bawat katagang binibitawan ko.  

“Im not sure if mahal mo pa talaga ang ate, pero bigyan mo sya ng closure, dapat maliw