Basi

Tadhana
Please Subscribe to read the full chapter

 

Seulgi’s POV

Saan ko nakuha yung aisdgyshjdfhslkh na confidence ko? Itanong nyo sa libog ko. Tang ina lang. Padalos dalos na naman ako.

 

Pagkadating natin sa site, di pa pala sila nag start kumain. Nasunog daw kasi yung kanin kasi di marunong magluto ang lahat ng the traditional way of cooking with all the panggatong and clay pot.

To the rescue ang si Aling Mameng, na awang awa sa kalunos lunos na sinapit ng kanin.

 

Naglakad lakad muna ako few meters away from the group. Ngayon, naging mas vigilant na ako sa paligid kung lalapit ka man. I still don’t know how to act in front of you kasi after what happened kanina.

Make out kung make out yung ginawa natin, halik dito, halik doon,  di talaga ako nakapagpigil. Muntik na kita dalhin sa sagingan. Sana di ka nagulat or natrauma.

 

 God, nalalasan ko pa din yung matamis tamis mong labi. Yung impit at mahinang ungol mo, yung pagbulong mo ng pangalan ko, parang playlist na nakarepeat all sa isip ko.

Magdedeliryo yata ako at hihimatayin anytime.

Hindi ko naman first time humalik ah. I’ve done more than that before.

 

 

Maybe because it’s you? Ang tindi ng epekto mo sa akin.

 

Nag eenjoy pa man din ako sa recollection ko sa mga pangyayare   kanina noong lumapit si Byul, tatawagin na nya siguro ako para kumain.

 

“Huhu Seul, pasensya na di kita nasamahan kanina. I am so proud of you! Idol talaga kita, isa kang bayani! You just saved a precious life! Hanggang dito sa nayon, ang galing galing mo pa rin! Anakan mo ako Seul..”

Anak ng… okay nasana eh, natouch na ako sa message nya…

“Byul, teka nga…” habang tinatanggal ko ang kamay nya sa pagkakapulupot sa akin.

 

“Paano mo nalaman?” though parang alam ko na ang sagot dito

“Eh di si Dra. Irene, pinamalita nya sa lahat. Proud na proud sya sayo. Ayeeeehhhh, ilang points na ba?”

Kung alam mo lang Byul kung ilang points na…

 

“Tseh! Di pa ba tayo kakain?” tanong ko kasi tumutunog na rin ang 4 quadrants ng abdomen ko at para ibahin na rin ang kwento…

 

 

“Wait lang, hmmmmm, bakit namamaga ang labi mo?” pag-uusisa nya

 

 

“Huh? Namamaga ba? Sa bagoong lang to siguro to na pinagsawsawan ko kaninang lunch. Kung ano ano napapansin mo.”

Sa nanlilisik at laser eyes ni Byul, pakiramdam ko di sya convinced sa paliwanag ko.

 

“Masyado mo yata inaunderstimate ang  instinct ko at ang pagiging keen observer ko? Oh come on Seul. Ako pa lokohin mo? Eh kahit DNA strands mo kabisado ko.

Eh kung sabihin ko sayo na may lipstick mark yang kwelyo and leeg mo

Shet.. Napamulagat ako sa sinabe ni Byul. Nakita din ba ng iba?

 

 

 

“Hoooh Seulgi! Ang tindi mo talaga wahahaha. Si Dra. Irene Bfffyujguth!”

 

“Sssshhhhhh!” Sabay takip ko ng bunganga nya

“Byul, wag na wag mo sasabihin kahit kanino! Kahit kay Solar please! ”

“Cross my heart, pinky promise, I’ll shut my mouth and my .”

“Gagu, anong , magseryoso ka nga,, serysoso, wag mo talaga ipagsasabi.”

“Pero Seul, kayo na ni Dra. Irene? Nag-anuhan kayo sa sagingan? Shet tang ina, isa ka talagang alamat! Teach me your ways senpai!”

 

“Anong anuhan ka dyan?! Wala nangyareng ganyan. At hindi kami.”

“Eh bakit ka namumula? Ohmaygad Seul, literal, para kang kamatis!” pang aasar pa ni Byul

Paano ko ba lulusutan itong si Byul, para wala din ako choice kundi sabihin sa kanya.

 

Sa lahat naman, siya ang pinagkakatiwalaan ko. Pero di pa ako ready sabihin din….

 

“Halika na nga, hinihintay ka na ng bagoong na kumagat sa labi mo..”

 Nakahalata din sya na di pa ako komportable na i-kwento sa kanya ang nangyare.

 

--

 

Nakakaloko ang tingin mo sa akin habang kumakain tayo. Bakit ganun? Ako lang ang anxious? Si Byul di rin nakakatulong sa pagngisi ngisi nya sa akin.

Sa sobrang hiya ko, di ko namamalayan kanin lang pala ang kinakain ko, nakalimutan ko kumuha ng ulam.

 

Pagkatapos kumain nag iisip na ako ng magandang panimulang sasabihin sayo. Nag-stay muna ako sa labas.

Hihingi nga rin sana ako ng advice kay Byul pero puro kalokohan lang ang sasabihin nun. At malamang sa malamang, nasa gubat na naman sila ni Solar.

 

Paano ba ako magsisimula..

‘Uhhmmm hi, yung nangyare kanina, sorry, I wasn’t gentle’       

-hindi pwede, masyadong tacky

 

‘Sorry sa nangyare kanina, pwede ba nating ituloy?’                       

-mas lalong hindi pwede

 

‘About sa paghalik ko sayo kanina,,,, anong favorite number mo sa electric fan?’

-andweeeee!! Magconcentrate ka Kang Seulgi!

 

Umakyat na ako sa kubo ng hindi decided kung anong sasabihin ko sayo.

Napanatag ang loob ko noong nakita kong tulog ka na. Hayy salamat I don’t have to deal with this situation tonight.

 

Hawak hawak ko ng mahigpit ang puso ko habang nakatabi ako sayo, kasi pakiramdam ko nagpapalpitate ito. Magpa ECG nga ako bukas, baka masyado ng worn out sa pagkabog ang puso ko.

 

 

 

 

Medyo madilim pa ng konti noong magising ako. 5:30 pa lang ng umaga.

Aba himala, tulog pa ang lahat pati ikaw.

Sinamantala ko ang pagkakataon na titigan ang maamo mong mukha. Ito yung mga pagkakataong kinukwestiyon ko ang Diyos (in a good way) kung bakit lumikha sya ng perpektong nilalang. Di ka man lang sumilong saglit noong umulan ng kagandahan. Siguro lumangoy langoy ka pa sa baha.

 

Ang haba talaga ng pilik-mata mo, perfectly sculptured nose, at ang lips, ohmaygad those lips…..

 

‘Neoui nun ko ip
Nal manjideon ne songil
Jageun sontopkkaji da
Yeojeonhi neol neukkil su itjiman’
 

(Eyes,

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
akosimithi
See you next time...

Comments

You must be logged in to comment
xantheaverielle
#1
Chapter 1: Just discovered this! Will read it na 🥹
ereni_r #2
Chapter 30: Thank you for writing this po. I only started reading last night and finished it this afternoon. Buti madami idle time, hehe. Gem ito, I love the writing style. May comedy pero hindi naman corny and hindi din pilit. And I love how you gave justice sa characters ng SR as doctors. Sobrang bagay talaga ng white coat kay madam, huhu. Thanks for this po! Will move on sa other fics mo pa.
ereni_r #3
Chapter 6: Si Seulgi kababalik lang from suspension, ang dami na agad ginawa sa hosp. 🤣 Ang ganda po nito. Salamat po sa nagdala sa timeline ko. Hahaha
RedRose0289
#4
Chapter 30: Wow.
That was....🥰😍🥰
Thank you Author for this story...

Mejo kalungkot lang nung nabasa ko si Tootsiepop Authornim..
Deactivated pa rin xa...kala ko F.I.F.O next nyang tatapusin eh..😭
RedRose0289
#5
Chapter 23: Hirap tumawa sa 12:30 ng umaga Author...
Heheehe...
"Number 1"
Pati ako napasigaw sa isip eh...may mura pa nga..damuho tlga.😂🤣😂
RedRose0289
#6
Chapter 21: 🥺🥺🥺
Alexa play Beer by IW: Giliw~ wag mu sanang limutin...
ang mga araw na hindi sana natapos..
Sheessshh..for a 6 year old story(completed)
How are you na Authornim? Mukang nasa medical field ka din by reading these medical terms...
RedRose0289
#7
Chapter 19: Oooppsss...what are the odds Seulgibear...hehehehe..
Minsan tlga mapang.asar ung buhay di ba? Nilalapit pa lalo ung mga taong gusto mung iwasan...ahahahah
RedRose0289
#8
Chapter 18: Ganitong-ganito ung kapatid ko eh...
Ung mag.re.reading from Meralco...sinigaw ba naman na jowa ko daw...nasa mejo loob kasi ung kontador namen...
Bwiset...ahahahaha
RedRose0289
#9
Chapter 16: Ahahaha...nagpasintabi na agad si Author-nim sa AN nya ah..hehehe...mga Ending nga namn kasi ng TzuGi eh literal na chugi ang loveteam eh..hehehe..
Labyu Bebe Tzu😘
RedRose0289
#10
Chapter 15: Napadami ung lagok ko ng kape ngayong gabi sa chapter na'to ah.hehehe...
Minsan cguro space and time ung need to realize whats worthy.astronaut yarn?..hehehe...ay huhuhu pala.