Basi
Tadhana
Seulgi’s POV
Saan ko nakuha yung aisdgyshjdfhslkh na confidence ko? Itanong nyo sa libog ko. Tang ina lang. Padalos dalos na naman ako.
Pagkadating natin sa site, di pa pala sila nag start kumain. Nasunog daw kasi yung kanin kasi di marunong magluto ang lahat ng the traditional way of cooking with all the panggatong and clay pot.
To the rescue ang si Aling Mameng, na awang awa sa kalunos lunos na sinapit ng kanin.
Naglakad lakad muna ako few meters away from the group. Ngayon, naging mas vigilant na ako sa paligid kung lalapit ka man. I still don’t know how to act in front of you kasi after what happened kanina.
Make out kung make out yung ginawa natin, halik dito, halik doon, di talaga ako nakapagpigil. Muntik na kita dalhin sa sagingan. Sana di ka nagulat or natrauma.
God, nalalasan ko pa din yung matamis tamis mong labi. Yung impit at mahinang ungol mo, yung pagbulong mo ng pangalan ko, parang playlist na nakarepeat all sa isip ko.
Magdedeliryo yata ako at hihimatayin anytime.
Hindi ko naman first time humalik ah. I’ve done more than that before.
Maybe because it’s you? Ang tindi ng epekto mo sa akin.
Nag eenjoy pa man din ako sa recollection ko sa mga pangyayare kanina noong lumapit si Byul, tatawagin na nya siguro ako para kumain.
“Huhu Seul, pasensya na di kita nasamahan kanina. I am so proud of you! Idol talaga kita, isa kang bayani! You just saved a precious life! Hanggang dito sa nayon, ang galing galing mo pa rin! Anakan mo ako Seul..”
Anak ng… okay nasana eh, natouch na ako sa message nya…
“Byul, teka nga…” habang tinatanggal ko ang kamay nya sa pagkakapulupot sa akin.
“Paano mo nalaman?” though parang alam ko na ang sagot dito
“Eh di si Dra. Irene, pinamalita nya sa lahat. Proud na proud sya sayo. Ayeeeehhhh, ilang points na ba?”
Kung alam mo lang Byul kung ilang points na…
“Tseh! Di pa ba tayo kakain?” tanong ko kasi tumutunog na rin ang 4 quadrants ng abdomen ko at para ibahin na rin ang kwento…
“Wait lang, hmmmmm, bakit namamaga ang labi mo?” pag-uusisa nya
“Huh? Namamaga ba? Sa bagoong lang to siguro to na pinagsawsawan ko kaninang lunch. Kung ano ano napapansin mo.”
Sa nanlilisik at laser eyes ni Byul, pakiramdam ko di sya convinced sa paliwanag ko.
“Masyado mo yata inaunderstimate ang instinct ko at ang pagiging keen observer ko? Oh come on Seul. Ako pa lokohin mo? Eh kahit DNA strands mo kabisado ko.
Eh kung sabihin ko sayo na may lipstick mark yang kwelyo and leeg mo
Shet.. Napamulagat ako sa sinabe ni Byul. Nakita din ba ng iba?
“Hoooh Seulgi! Ang tindi mo talaga wahahaha. Si Dra. Irene Bfffyujguth!”
“Sssshhhhhh!” Sabay takip ko ng bunganga nya
“Byul, wag na wag mo sasabihin kahit kanino! Kahit kay Solar please! ”
“Cross my heart, pinky promise, I’ll shut my mouth and my .”
“Gagu, anong , magseryoso ka nga,, serysoso, wag mo talaga ipagsasabi.”
“Pero Seul, kayo na ni Dra. Irene? Nag-anuhan kayo sa sagingan? Shet tang ina, isa ka talagang alamat! Teach me your ways senpai!”
“Anong anuhan ka dyan?! Wala nangyareng ganyan. At hindi kami.”
“Eh bakit ka namumula? Ohmaygad Seul, literal, para kang kamatis!” pang aasar pa ni Byul
Paano ko ba lulusutan itong si Byul, para wala din ako choice kundi sabihin sa kanya.
Sa lahat naman, siya ang pinagkakatiwalaan ko. Pero di pa ako ready sabihin din….
“Halika na nga, hinihintay ka na ng bagoong na kumagat sa labi mo..”
Nakahalata din sya na di pa ako komportable na i-kwento sa kanya ang nangyare.
--
Nakakaloko ang tingin mo sa akin habang kumakain tayo. Bakit ganun? Ako lang ang anxious? Si Byul di rin nakakatulong sa pagngisi ngisi nya sa akin.
Sa sobrang hiya ko, di ko namamalayan kanin lang pala ang kinakain ko, nakalimutan ko kumuha ng ulam.
Pagkatapos kumain nag iisip na ako ng magandang panimulang sasabihin sayo. Nag-stay muna ako sa labas.
Hihingi nga rin sana ako ng advice kay Byul pero puro kalokohan lang ang sasabihin nun. At malamang sa malamang, nasa gubat na naman sila ni Solar.
Paano ba ako magsisimula..
‘Uhhmmm hi, yung nangyare kanina, sorry, I wasn’t gentle’
-hindi pwede, masyadong tacky
‘Sorry sa nangyare kanina, pwede ba nating ituloy?’
-mas lalong hindi pwede
‘About sa paghalik ko sayo kanina,,,, anong favorite number mo sa electric fan?’
-andweeeee!! Magconcentrate ka Kang Seulgi!
Umakyat na ako sa kubo ng hindi decided kung anong sasabihin ko sayo.
Napanatag ang loob ko noong nakita kong tulog ka na. Hayy salamat I don’t have to deal with this situation tonight.
Hawak hawak ko ng mahigpit ang puso ko habang nakatabi ako sayo, kasi pakiramdam ko nagpapalpitate ito. Magpa ECG nga ako bukas, baka masyado ng worn out sa pagkabog ang puso ko.
Medyo madilim pa ng konti noong magising ako. 5:30 pa lang ng umaga.
Aba himala, tulog pa ang lahat pati ikaw.
Sinamantala ko ang pagkakataon na titigan ang maamo mong mukha. Ito yung mga pagkakataong kinukwestiyon ko ang Diyos (in a good way) kung bakit lumikha sya ng perpektong nilalang. Di ka man lang sumilong saglit noong umulan ng kagandahan. Siguro lumangoy langoy ka pa sa baha.
Ang haba talaga ng pilik-mata mo, perfectly sculptured nose, at ang lips, ohmaygad those lips…..
‘Neoui nun ko ip
Nal manjideon ne songil
Jageun sontopkkaji da
Yeojeonhi neol neukkil su itjiman’
(Eyes,
Comments