Days, weeks, months.

It’s almost a year already. Isang taon na ang nakalipas mula noong unang tumapak ako sa center na ito. One more year. Matatapos na. Ang bilis. What’s my next plan?

Sabi ko nung 22 ako gusto ko na makasal at 23

Pero naging 24 na ako sa sumunod na taon

At 25  ako ay grumaduate na kaya sabi ko 26 years old nalang, 

Pero you can't marry a person you just met at 27 kaya magiging single pa rin ako till 28.

Sabi ko I’m young pa naman ok lang yan nasa kalendaryo pa lang naman ang 29

Pero magpapanic na ako  at 30 years old

31 baka consultant na ako nun and my private practice begins at 32 years old

Pero at 33 years old sana single pa rin yung gusto ko ngayon at baka stable na rin siya  

At ako para magkakilala nang maigi at 34 para makasal at 35

Makabuo ng pamilya at 36, magcelebrate ng first birthday ng anak ko at 37

 Magkaroon ng sariling bahay at 38 sasakyan at 39

At masasabi ko na atang ‘aaah life begins at 40 ika nga nila

(ct maartistmd)

This was how I think when I first entered Lorma Hospital. Ang clear ng road map ko noh? Gusto ko matawa sa sarili ko kapag naiisip ko ang mga bagay na gusto ko 3 years ago.

--

Just an ordinary day sa center. At uulitin ko, I am beyond happy and grateful sa trabaho ko ngayon, I get to work with the people I like, I get to serve the less fortunate. I am making a difference

Lumalim din lalo ang pagkakaibigan namin niTzuyu. I am literally part of her family na. Halos every end of the month nag i-stay ako sa kanila. I even attended Momo’s graduation and thanksgiving party noong nakapasa sya sa board. And yes, sila na ni Mina.

Naging masayahin na rin siTzuyu. Kung dati rati ay masungit ito sa mga pasyente, walang TLC, ngayon nagagawa na nyang makipagbiruan.

Minsan may pasyente kaming inatake ng asthma, it was not as life threatening naman compared sa mga usual na asthma crisis.

Wife: Beb, di ko na kaya.. huhuhu. Nahihirapan na akong huminga

Husband: Beb, kung nahihirapan ka nang huminga, itigil mo na.

Halos mamatay kakatawa si Tzuyu na ikinuwento ito sa akin.

Di ko rin makalimutan noong nakita ko sya habang ina-attendan ang isang pasyente.

Tzuyu: Nanay, ano po nangyare sa kamay ng anak nyo?

Nanay (emotional and may I crying a river already): Yung anak ko duktura, habang nagswiswimming sa dagat, nakagat ng JellyACE.

Alam mo yung you are trying really hard not to laugh kasi baka maoffend ang pasyente or relatives nito, tapos tumawa ka lang din at the end kasi di mo na kaya. Tapos naluha ka na dahil yung tiniis mong tawa nilabas mo lahat.

Ganyan ang hitsura nya noon. She’s so adorbz

Tawang tawa din sya sa kalagayan ko noong isang araw dahil sa aligagang asawa ng nanganganak na pasyente ko.

Husband: (shouting mula sa labas ng delivery room), dukturaaaaaaaa!! Kukunin ko na ang asawa ko, may dala akong papel LAMA (leave against medical advice)

Seulgi to Wife na nangangak: sabihin mo sa asawa mo! Na kaaanak mo lang, di pa nga lumalabas ang placenta mo eh! Hayup sa damu na asawa mong yan, sya paanakin ko eh.

Napag-alaman ko na kaya pala gustong umuwe na agad ni kuya ay dahil takot sya sa bayarin, baka wala raw sya pambayad kapag nag stay pa nang matagal si misis at bagong silang na anak nila. Pinaliwanag ko naman sa kanila na libre ang pagpapaanak dito at gamot lang ang kailangan nilang bilhin. Sinabihan kong magdasal na gawing free din ni Digong lahat ng gamot sa mga pampublikong parmasiya.

Natigil ang aking pagmumunimuni sa tawag ni Lalabz.

“Lalabz, meryenda muna tayo, kape lang breakfast mo kanina, di ka pa ba gutom?” Malambing na pag-aaya sa akin niTzuyu.  At bago pa kayo magtanong. Hindi kami, okay? Para lang patunayan dito sa mga 4 na psyducks namely: Yuri, Momo, Mina and Nayeon na hindi na kami awkward sa isa’s isa, nagkaroon kami ng term of endearment. Isang taon naman na ang friendship namin eh.

“Saglit na lang to lalabz, tapusin ko lang documentation nito.”

Isasarado ko na sana ang file na hawak ko nang may paparating na pasyente.

“Doktura! doktura, dinudugo po ako.” Usal nya

Kinabahan ako sa presenting signs and symptoms ni ate. It is a minimal bleeding lang naman, pero painless. One definite sign of placenta previa or worse placenta accreta (ito yung hinaharangan ng placenta yung internal os or yung lalabasan ng bata)

Sa abdominal examination ko sa kanya, she is just 36 weeks gestation, di pa nya kabuwanan, pero if may placenta previa sya at profuse bleeding na or in labor na sya, she needs caesarean section immediately, she can’t deliver normally.

I am currently trying to measure her fundal height nang biglang nagcontract ang tiyan nya. Shet, I think she’s in labor.

 I immediately summon Dra. Yuri to bring any sort of transpo para matransfer agad ang pasyente, Balaoan District Hospital is the nearest secondary hospital.

 The patient suddenly fainted. She has diabetes mellitus din pala sabi ng asawa nya na kasama nyang dumating sa center.

Tzuyu came running since, DM is a medical c