Minjeong's

Bakit nga ba pumasok pa ako dito? Mas male-late ako pero okay lang, I get to spend some time with her. Libre pa lunch ko, hehe.

Sinunod ko 'yung utos n'ya na maghanap muna ng upuan. I decided na sa medyo malapit sa kan'ya para hindi s'ya mahirapan maghanap. Buti na lang konti na ang students dahil nasa classrooms na siguro.

Tinitingnan ko lang s'ya habang pumipili ng kung ano mang ibibigay n'ya sa'kin. Ang sweet lang. Feel ko tuloy we're on a date tapos s'ya umo-order ng kakainin namin. Her perfume lasts for the whole day siguro dahil nag-stick sa coat ko until now. Hanggang hapon lang ata 'yung sa'kin eh. Hindi naman ako nagrereklamo, para kasing niyayakap n'ya ako ngayon because all I smell is lavender. I'm loving this sweet scent.

Habang pinagmamasdan ko s'ya someone blocked my view.

Aangal na sana ako when I saw who it was.

"Ginger? What are you doing here?"

I imagine myself disappearing into thin air tapos nasa classroom na ako at naghahanda na makinig sa class. P'wede ring titigil na lang ang oras at maglalakad na lang ako pabalik sa school.

Tangina kasi bakit laging nagtatagpo landas namin?

(Friends' thoughts)

"Hello... Doyeon. Ano, uhm." Hindi naman n'ya kailangan malaman kung ano talaga dahilan pero wala akong maisip na p'wedeng believable reason. Kung sasabihin ko kasi na nagkapalit kami ng coat nitong si Bacon, magtatanong naman s'ya kung paano nangyari 'yon at possible lang naman 'yun if we live under the same roof, right?

"Paano ka nakapasok dito? The guard didn't check your ID?" Sasabihin ko bang hinila lang ako papasok dito?

"Lunchtime ata ng guard? I don't know." Pasimple akong sumilip sa likuran n'ya and...

There's a bacon na magkasalubong ang kilay habang hawak-hawak ang lunch ko.

Galit ba s'ya?

"So, you're not gonna tell me what you're—"

"Minjeong, let's go?" Biglang nagsalita si Bacon, cutting Doyeon in the middle of whatever she was about to say. I saw how Doyeon looked offended before smirking and sighing before turning around to face Bacon.

"Si Ms. Yu pala kasama mo. Bakit hindi mo kaagad sinabi?" Magsasalita pa sana ako when she took me by the arm para tumayo. She didn't even look at Doyeon, nilampasan lang n'ya na para bang multo lang ang kausap ko kanina.

"We'll get going, bye." She coldly said to Doyeon as we left the cafeteria with her hand still clutching my arm a little tighter than she usually does.

"Bacon, ang higpit." I said, looking at her hand that feels like rope. A cold gaze met my nervous ones but her eyes changed, as if she got hurt by what I said.

"Sorry," Then she removed the grip from my arm which left red marks.

Cool wind hits the spot where her hand was just now, and it felt empty making me miss the warmth of the palm that was wrapped around it seconds ago.

I don't like that feeling.

Palabas na kami ng school n'ya and ilang segundo lang, paalis na ako. Of course, I'm not going to waste time here. She walked off as soon as she took her hand away kaya sinundan ko s'ya to do the thing I wanted to do the most.

I held her hand.

I waited for her to say something, but she was just quiet. My fingers were in between her fingers, tightly holding onto her hand. Akala ko her's would stay loose pero bigla n'yang hinigpitan 'yung kapit n'ya sa kamay ko. Then, there's that small smile on her lips.

Fireworks and confetti, that's how it felt.

That unexplainable feeling of something surging from your stomach to your chest, that's the fireworks; and that feeling spreading throughout your heart, tugging the strings as it goes, that's the confetti.

"Thank you for coming all the way here." Sabi n'ya pagkasakay ko ng taxi.

"Parang hindi tayo magkikita mamaya ah." Umiling s'ya habang nakangiti.

"Bye, Bansot. Ingat, baka hindi mo mabuksan 'yung pinto ha."

"Oo na lang, Concon." We laughed and I just stared at her and waved goodbye as the taxi took the corner. Nakatingin land din s'ya sa'kin hanggang sa hindi ko na s'ya makita.

"Anak, hindi naman sa nanghihimasok pero mag-jowa ba kayo?" Nagulat ako nang biglang magsalita 'yung driver.

"Ay, hindi po. Magkaibigan lang po kami." Nagtagpo ang mata namin sa rearview mirror.

"Talaga? Ang cute n'yo kasi. Mukha kayong magkasintahan na nagpapaalam kanina. Sa tingin pa lang n'ya sa'yo, iba na eh. Gusto n'yo ba ang isa't isa?" Napaisip ako sa tanong ni manong.

Hindi ko alam? Ako, gusto ko s'ya pero... straight s'ya, 'di ba?

"Hindi po ata. Hindi po naman po s'ya nagkakagusto sa babae." Kita kong tumango s'ya tapos lumawak ang ngiti ko sa mga kasunod n'yang sinabi.

"Alam mo 'nak, hindi naman mahalaga 'yon ngayon. Gan'yan din kasi ang anak ko; mga dinadala n'yang nanliligaw sa kan'ya puro lalaki noong una. Natatakot pa nga ako dati dahil baka maisipan ng anak ko na makipagtanan na at magkaroon ng anak. Pero isang araw, babae naman ang kasama n'yang umuwi. Kaibigan n'ya raw, may kailangan lang daw silang gawin na assignment. Hinayaan ko s'ya kahit na ramdam kong ibang klaseng kaibigan ito. Ngayon, tatlong taon na sila. Nagkaroon lang sila ng lakas ng loob na magsabi sa'kin noong isang taon na sila. Buong puso ko silang tinanggap." Tumingin ulit s'ya sa'kin through the rearview mirror.

"'Wag mo hayaang mahadlangan ka ng label para maipakita kung ano ang nararamdaman mo para sa kan'ya. Good luck, 'nak." Tumango na lang ako habang nakangiti. Napaka-rare kasi ng mga open and supportive na tao sa same relationships kaya gano'n na lang ang galak ko sa pakikinig sa sinasabi ni Manong driver.

Hanggang sa klase hindi na nawala ang ngiti ko, naiisip ko pa rin kasi 'yung anak no'ng driver. Grabe kasi 3 years na? Alam ko wala pa 'yon sa mga couples na 10 years or more na magkasama, pero in this modern age na walang tumatagal sa relationships at puro talking stage lang or no-label commitments? It's an achievement. Nai-imagine ko tuloy kung paano kami ni Bacon if we're in a relationship. I know it's not possible naman pero hindi naman masama mag-imagine, right?