Kim’s side.

3 days na si papa dito sa hospital, sabi ng doctor mild heart attack lang naman daw ang nangyari kay papa, pero pag na ulit pa daw yun baka lumala. Kaya bawal si papa ma depress or mamoblema. Bukas daw pwede ng lumabas si papa. Nakapag-usap na rin kami at alam kong masaya siya sa nagging desisyon ko. Paano si Gerald? ayun, siguro napagod din kasi hindi ko sinasagot ang tawag niya at hindi ako nagrereply sa text niya. Sabi ni mamang pokie hindi din daw siya pumupunta sa bahay at parang may nakita daw siyang ibang tao sa bahay nila Gerald, baka daw mga magulang ni Gerald yun kaya siguro nagging busy din siya. Mabuti na rin yun, para kahit papaano eh masanay na kaming dalawa. Pero… miss na miss ko na si Gerald, kailangan kong tiisin ito.

Chiu’s residence.

???: *dingdong* *dingdong*

Mamang Pokie: sino kaya ito. Binuksan ang gate.

???: is William there?

Mamang Pokie: ahm, sino po sila?

???: I’m randy, bestfriend ni William. Yan lang bahay naming oh.

Mamang pokie: Ay, kayo pop ala ang daddy ni Gerald.

Daddy Randy: Yup, you know him?

Mamang Pokie: Yes po, boyfriend po siya ng anak ni kuya William.

Daddy Randy: what did you say?

Mamang pokie: Ah, sabi ko po Mukhang mapapasabak ako sa englisan nito what I mean is… Gerald, is the boyfriend..

Daddy Randy: yeah, yeah. I understand. I need to talk to William right now. Where is he?

Mamang Pokie: Mukhang excited naman ito Ah, kasi po wala dito si Kuya William, nasa hospital po.

Daddy randy: What? Did anything bad happened to him?

Mamang Pokie: sabi po ng doctor, mild lang daw.

Daddy Randy: what hospital? I need to see William right now, baka sa news ko eh gumaling siya kaagad.

Mamang Pokie: ah, kung gusto niyo po eh sabay na tayo, we can go together there and you know… ah make visit kay Kuya William.

Daddy randy: sure-sure. Ok, just wait for me and my wife, sa’min ka na alng sumabay.

Mamang POkie: oo nga po, sabay nga po tayo, pa ulit-ulit?

Habang nagdadrive si daddy randy, tinawsi mommy vangie naman ay tinetext si Gerald.

To: Rj

Son, punta ka dito sa hospital na ito. Urgent, something happen to your dad.

Gerald’s side.

I’m here ngayon sa bahay nila Jake, dito muna ang nagpalipas ng sama ng loob, sa daddy ko, kay Kim at sa sarili ko. Nagulat ako sa text ni mommy. Kahit sinusuway ko ang daddy sa gusto nito, hindi ko naman hinihiling na magkasakit ang daddy. Pinahiram ako ni Jake ng kanyang kotse at nag drive na ako papunta sa address ng hospital na tinext ni mommy sa’kin.

Kim’s side.

Nag-aayos ako ngayon ng mga gamit ni papa, habang si papa ay nagbabasa ng newspaper ng may kumatok sa pinto. Binuksan ko ito at nakita kong may kasama si mamang pokie, ngayon ko lang sila nakita. Pero parang familiar yung mga mukha nila. Parang nakita ko na sila sa picture or somewhere. Pinapasok ko sila, nagulat ako ng niyakap ako ng isang babae. Pumasok kaagad sa isip ko nab aka ito ang mga magulang ng lalaking gusting ipakasal sa’kin ni papa.

Kim: pasok po kayo… papa, may bisita po kayo…

Binaba ni Papa ang newspaper na binabasa niya at ngumiti ito sa nakita.

???: Wils, pagpasensyahan mo na, ngyon lang kami nakadalaw dito kanina lang kasi naming nalaman.

Papa Wils: Ok lang, teka, kalian ba kayo dumating dito?

???: Monday evening. Nauna ka lang sa’min.

Papa Wils: ah ganun ba? Akala ko next week pa ang dating ninyo eh.

???: itong kasing kumare mo, excited makita ang magiging binulong daughter inlaw niya…

Ano kaya pinaguuspan nila? Nagtatawanan pa sila, mabuti nay an atleast masaya si papa.

Kim: ah, ma’am?

???: Just call me Mommy Vangie at siya naman ang future Daddy Randy mo.

Kim: Ha? mommy at daddy kaagad?di ba pwedeng tita at tito muna?

Kim: kain po muna kayo. Bingyan ko siya ng isang slice ng cake at juice.

Mommy Vangie: Oh, salamat iha.

Mukhang mababait naman sila, yung anak kaya nila mabait din?

Daddy Randy: I have a surprise for you and I am very much sure na magugustuhan mo ito.

Papa Wils: Ako din, I have something to tell you…

Habang nag-uusap sila Papa at si Tito Randy, may kumatok naman sa pintuan. Si Mamang Pokie ang nagbukas dahil  malapit lang siya sa pinto.

Nurse: ah, hello po ma’am. Ito nga po pala, kailangan niyo po itong bilhin sa pharmacy.

Mamang Pokie: ah ok nurse, thank you… Kimmy anak, bilhin daw itong mga gamot.

Kim: ah, sige po akin na.

Mamang Pokie: gusto mo ako na lang ang bumili?

Kim: ah ako na lang mamang, Hay pag tumagal ako diyan baka hindi ko na makayanan, nahihiya kasi ako sa kanila.

Mamang Pokie: sigurado?

Kim: opo. Ah, excuse po… ahm… tita, alis lang po muna ako.

Mommy Vangie: sige, pagbigyan kita ngayon sa tawag mo sa akin pero pagkinasal na kayo ng anak ko mommy vangie na ang itatawag mo sa akin.

Ngumiti lang ako sa kanya. Hay. Pagkalabas ko dumiretso na ako sa pharmacy, nasa loob lang naman ng hospital kaya madali lang.

Gerald’s side.

Pagdating ko sa hospital dumiretso na ako sa room no. na binigay ni mommy sa’kin. Nagmamdali akong lumakad ng parang may nakita ako. Teka, parang si Kim yun ah. pero ano naman ang gagawin niya dito? Kailangan din yata i-admit ako dito sa hospital eh, naghahallucinate na ako. Nagtuloy-tuloy na lang ako sa paglakad ng marating ko yung room 380. Pagkadatin ko hindi na ako kumatok, sila mommy at daddy lang naman siguro nandito. Pero nagulat ako…

Ge: mamang? Ano po ginagawa niyo dito?

Mamang Pokie: Gerald?

Sabay kami magsalita ni mamang. Tapos sila mommy at daddy at yung lalaking nakahiga sa kama naka tingin lang sa’min.

Daddy Randy: oh, here he is.

Ge: Hindi ko pinansin si daddy, rude na kung rude pero masama pa rin loob ko sa kanya… mom, what’s this? Are playing games with me?

Mommy Vangie: Son, let us explain…

Hindi na natapos ni Mommy ang kanyang sasabihin ng may bumukas ng pinto…