dedicated sa nagtext! demanding much! joke lang :p mwaaah!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Naglalakad kami ni Gerald sa Manila bay ng magka holding hands. Tapos ng medyo napagod na kami umupo na kami. Malapit ng mag sunset ang ganda ng view. Naglean akaagad si Gerald sa shoulder ko.

Ge: excited ka na ba para sa trip to Coron natin?

Kim: oo naman, kasama kita tsaka mga friends ko kaya sobrang saya nun.

Ge: pagka-uwi natin mag prepare ka na.

Kim: sige. Ok nab a yun?

Ge: oo naman. Ako pa.

Kim: Ge… ano? Ok lang ba na… ay wag na lang.

Ge: ano yun? Sabihin mo na.

Kim: wag na lang baka mag away pa tayo.

Ge: sige ka, hinding hindi kita kakausapin pag hindi mo tinuloy ang sasabihin mo.

Kim: pwedebangisamanatinsiXian? (mabilis na pagkasabi)

Ge: ano? Dahan-dahanin mo lang kasi.

Kim: eh kasi naman eh. baka magalit ka pa sa’kin. Promise muna na hindi ka magagalit.

Ge: oh sige na promise na. sabihin mo na. please.

Kim: pwede bang isama si… si Xian?

Ge: ito na naman ba tayo Kim?

Kim; hindi. Please wag kang mag-isip ng ganyan. Gusto ko lang kasi na maging mag kabigan kayo ni Xian. Kaibigan din ng mga kaibigan natin si Xian at hinid natin maiiwasan na hindi na muli kayong magkita. Gusto ko lang naman maging maayos ang lahat. Naiitindihan mo ba ako, Ge?

Ge: oo pero mahirap naman yun, makipagkaibigan ako sa ex mo.

Kim: kaya nga ex diba? Pero malalim din naman kasi ang friendship naming ni Xian. Please ge, trust me on this one.

Ge: sige, ikaw ang bahala.

Kim: wag na lang.

Ge: ok lang. sige, isama mo na siya. I trust you.

Kim: thank you babe.

Ge: pero may tanong ako. Una at huling tanong ko sa’yo tungkol kay Xian.

Kim: ano yun?

Ge: do you still love him?

Kim: sa pagkakaalam ko may pinili na ako kagabi at yung pinili ko yung kasama ko ngayon.

Ge: babe naman eh. hindi naman yun ang tinatanong ko eh.

Kim: HINDI na po. Hindi ko na siya mahal. Dahil ikaw na ang mahal na mahal ko. Ok?

Ge: Wagas ang ngiti.

Kim: kaya ikaw, wag na wag mo akong iwan. Ok? Baka sa’yo tuluyan na akong magpakamatay.

Ge: ano ba pinagsasabi mo. Mukhang nagging emo girl ka na yata.

Kim: hindi, dati kasi nung iniwan ako ni Xian. Na-ospital ako nun sa sobrang lungkot. Humina na lang ako bigla. Tapos naglalakad ako sa hospital hindi ko namamalayan nasa rooftop na pala ako. Siguro sobrang gulo ng utak ko nun. At hindi lang basta sa rooftop, isang hakbang ko na lang malalaglag nako. Mabuti na lang may isang lalaki, ewan ko kung paano siya napunta doon bigla niya na lang ako hinila. Kaya ito ako ngayon, buhay na buhay.

Ge: teka, babe.

Kim: ano?

Ge: saang hospital ka na confine?

Kim: sa SueRan Hospital.

Ge: Sueran hospital?

Kim: oo bakit?

Ge: anong date? June 3 ba?

Kim: ha? di ako sure, pero oo mga June 3 yata. bakit mo alam yung date?

Biglang tumakbo si Gerald sa sasakyan niya. May kinuha na parang papel.

Kim: Ge, ano ba ang ginawaga mo diyan?

Ge: teka lang may hinahanap ako. Nandito lang yun eh. Hanap ng hanap. Ayun, nakita ko na.

Bumalik ito kaagad at tumabi ulit kay Kim.

Ge: sa’yo ba ito? Pinakita ang pink patient identification band. Pangalan lang kasi ni Kim C. ang nakalagay dito kaya hindi nag-aakala si Gerald na ang babaeng pinakamamahal niya ngayon ay ang babaeng sinalba niya at sinalba din siya.

Kim: hala. Paano napunta sa’yo ito? May pangalan ko pa oh.

Ge: ngayon ko lang din na realize na kapangalan mo pala. Hindi ko na kasi pinansin yan eh, pero nandiyan lang yan sa aking kotse.

Kim: umiiyak. Ibig sabihin ikaw yung lalaking nagligtas sa’kin. Thank you Gerald. This time I have all the reason to love you more. Hindi lang ang buhay ko ang binigyan mo ng pangawalang pagkakataon pati na rin ang puso ko. You saved me.

Ge: babe, stop crying ok? Hindi mo lang alam, pero you also saved me.

Naguguluhan si Kim.

Kim: ha? paano?

Ge: nauna na ako doon sa’yo sa rooftop. Hindi ko na rin kasi alam ang ginagawa ko nun. Nasaktan din ako, sobrang na depress ako dahil na laman ko na ang girlfriend ko, i mean ex ko na ngayon magpapakasal sa ibang lalaki. Lahat ng bisyo pinasukan ko hanggang sa magkasakit nga din ako at humina na rin ang katawan ko. Naisip ko na lang na wala ng saysay ang buhay ko, kaya naisipan kong magpakamatay. Nakatayo na ako doon sa kabila ng rooftop ng marinig kong may nag bukas ng pinto at ikaw na nga yun, tinignan lang kita. Hindi ko masyado makita ang buo mong mukha kasi medyo madilim din. Liwanang lang galig sa ibang building ang nagbibigay ng liwanang nun. Pero kahit ganun, parang hindi ko alam kung bakit ganun na lang ang nararamdaman ko para sa’yo. Na gustong-gusto kita i-save. Kaya bigla akong tumakbo ng makita kong, isang hakbang mo na lang mahuhulog ka na. hinila kita bigla, at sapagkakahila ko pati itong id band mo nakuha ko.

Kim: pero bakit mo ako iniwan? Bakit hindi ka man lang nagpakilala sa’kin?

Ge: hindi ko rin alam. That time kasi, parang isolated pa ako sa iba. Ayoko makipag-usap kahit kanino. Kaya siguro bigla na lang kita iniwan.

Kim: kaya pala nung magka bangga tayo sa school parang nakita na kita, dahil yun sa buhok mo. Pero ang importante ngayon kung ano ang meron tayo. Napakasaya ko Gerald.

Ge: masayang masaya din ako Kim.

Kim: Destiny?

Ge: Destiny!