Nasa malapit na kami sa dagat ni Xian, ng bigla akong buhatin at dalhin sa tubig.

Kim: Xian, ibaba mo ako. Ayoko pang maligo. Ano ba, Xian.

Xian: yung mukha mo kasi parang iiyak ka na oh!

Wala rin akong nagawa nasa tubig na kaming dalawa. Nabasa tuloy ako. Tapos siya twa lang ng tawa. Kaya may naisip ako. Pumunta pa ako sa gitna ng dagat, tapos nag inarte akong parang nalulunod. Ayon, takbo si Xian sa’kin. Natataranta.

Xian: kimmy, hoy. Ano ang nangyayari sa’yo.

Kim: may naapakan yata ako. Help! Niloloblob ko na ang aking katawan sa tubig.

Xian: Kimmy, wag kang magbiro ng ganyan. Baka mapatay ako ni Gerald pag may nangyari sa inyo.

Kim: Anong mapatay? Eh, hindi nga alam na nalulunod na ako dito, ay nagpapanggap lang pala akong nalulunod. Hihihi. Busy yun sa Ash niya.

Malapit na siya sa’kin ng bigla akong umahon. Tapos tumayo na din siya sa tubig. Lumapit siya sa’kin at hinawakan balikat ko. Hala. Ano ginagawa niya? Tinititigan niya ako. Tapos kunwari natatawa na lang ako. Kasi yung mukha naman talaga niya aprang yung takot na takot.

Kim: joke lang yun. Tawa ulit ako.

Xian: akala ko naman kung anon a ang nangyari sa’yo.

Kim: quits na tayo

Tapos pinisil ni Xian ang ilong ko.

Xian: ikaw talaga.

Kim: oo ako talaga. Ako pa. halika na nga. Maya na lang ulit tayo maligo, kasama mga friends natin.

Pagkatapos naming umahon, naupo na kami sa white sand. Grabe ang ganda talaga ng view dito sa coron. Mas lalong gaganda pag malapit na mag sunset. Sana katabi ko ang babe ko ngayon. Haaay. Nakatingin lang ako sa dagat.

*click* *click* napalingon ako. Kinukuhanan nap ala ako ni Xian ng picture. Tapos nag smile lang si Xian sa’kin.

Xian: I missed this.

Kim: na miss din kita Xian. Halika picture tayo.

*click* *click* Mabuti pa si Xian, madami na kaming picture dito. Eh yung mokong na yun busy sa Ash. Kainis. Pagkatapos naming mag papicture na magkasama ni Xian, nag papicture ako sa kanya yung solo lang. hihihi. Ayan na kasi ang sunset.

Tapos namin mag picture-picture, niyaya ko na si Xian na bumalik kung saan naming iniwan sila Ge at Ashley. Nandun pa kaya sila?

Nung dumating na kami doon, andun pa nga sila pero… nakita ko si Gerald pinisil niya ang ilong ni Ashley. Nalungkot ako, akala ko kasi sa’kin niya lang ginagawa yun. Tapos tumingin sa’kin si Xian. Tapos pinisil din niya ilong ko.

Maiyak-iyak na ako pero pinigilan ko, kaya biniro ko na lang si Xian para hindi niya mahalata na nalulungkot ako.

Kim: aray! Tignan mo oh, pula na ilong ko.

Xian: asus! Mukhang iiyak ka na kasi.

Hala, nahalata niya.

Kim: hindi no.

Ash: andiyan nap ala kayo.

Tumango lang kami ni Xian. Pero ang mokong di man lang nagsasalita, ni hindi tumitingin sa’kin. Mababatukan ko na talaga siya. Gusto ko na muna lumayo sa kanila, baka any moment eh malaglag na lang bigla ang mga luha ko sa harapan nilang tatlo, hindi pwede yun. Kaya umalis ako, lakad ako ng lakad. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, umiiyak na ako. Namalayan kong hinahabol ako ni… Xian.

Xian: Kimmy…

Tapos hinawakan niya ang kamay ko.

Kim: please, Xian. Iwan mo na muna ako.

Xian: no!

Kim: please…

Tapo hinaharap ko si Xian, pati na rin sa direction nila Gerald. nakatingin lang siya sa akin.

Kim: Galit na galit ako sa kanya. Siya ang ini-expect kong humabol sa’kin pero ano na pala ko. Nadagdagan pa ang sakit ng naramdaman ko ngayon. Mag bibihis lang ako Xian. Ano pati sa loob ng cr sasamahan mo ako? Pinilit ko na lang ang ngumiti kay Xian.

Xian: ganun ba. Kala ko naman kung saan ka pupunta. Parang di mo kasi alam saan pupuntahan mo eh.

Kim: sige na Xian. Bihis lang ako, bumalik ka na sa kanila.

Xian: Ok.

Umalis na si Xian, totoo naman kasi hindi ko alam kung saan ako pupunta. Hindi ko alam kung saan ang room naming, hindi ko alam kung nasaan na ang mga damit ko at wala sa’kin ang cellphone ko nasa kay Gerald. paano ako ngayon nito. Haaay! Nasaan na kaya ang mga yun, sa dinamidami naming dito. Ni isa wala akong makita.

Lakad pa rin ako ng lakad, umiiyak na naman ako hindi dahil sa hindi ko alam kung saan ako pupunta kundi dahil sa Gerald nay un. Ba’t ganun na lang siya, simula nung dumating na yang Ash nay an parang invinsible ako sa kanya. Lakad… lakad….

*boooog* may nakabunggo ako, hindi ko man lang siya napansin. Puno na kasi ng luha ang mga mata ko, habang nagkukoskos ako ng mga mata ko nag sorry ako sa naka bangga ko. Tapos ng humarap na ako sa kanya. Si…